Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

λῃστῶν γὰρ ἂν αὐτοῖσ ἔπαινον καὶ καταποντιστῶν ἀνατιθείη, εἰ τοῦτο θαυμάζοι καὶ ζηλωτὸν ἡγοῖτο τὸ τοῖσ κινδύνοισ ἀεὶ σφᾶσ αὐτοὺσ ὑποτεθεικέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 3:10)
μέγιστον δὲ πάντων ἱερὰ καὶ τάφουσ αἰσχυνθέντεσ καὶ τὸ τῆσ Ῥόδου μέχρι τούτου ζηλωτὸν ὄνομα, παύσασθε τοῦ σεισμοῦ τούτου, ὃσ ὑμῖν πανταχοῦ συμπεριέρχεται, καὶ μὴ δευτέρων σχετλιωτέρων δεῖσθε, ἀλλὰ γένεσθε ἐν ὑμῶν αὐτῶν, ἵν’ ἡμεῖσ τε ἐφ’ ὑμῖν ὡσ ἑταίροισ ἀγαθοῖσ φιλοτιμώμεθα καὶ ὑμεῖσ ἐφ’ ἡμῖν ὡσ οἱοίσ πείθειν ὅτου καιρὸσ ἀεί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 16:1)
ἐγὼ μὲν γὰρ εὐδαίμονα καὶ ζηλωτὸν ἀκούειν οὐδὲν κωλύειν ἐκεῖνον ἡγοῦμαι, εἴπερ ἀληθὴσ ὁ Πλάτωνοσ λόγοσ ὡσ τό γε δίκαιον αὐτὸ λαμπρὸν ἔπεστι τοῖσ πεπολιτευμένοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 53:5)
οὐκ ἀφήσεισ οὐδὲ νυνί μ’ ὦ κάκιστον θηρίον, οὐδ’ ἀναμνησθεὶσ ὅθ’ εὑρὼν τοὺσ βότρυσ κλέπτοντά σε προσαγαγὼν πρὸσ τὴν ἐλάαν ἐξέδειρ’ εὖ κἀνδρικῶσ, ὥστε σε ζηλωτὸν εἶναι;
(아리스토파네스, Wasps, Choral, trochees 1:12)
ὁ μέν γ’ ἐκεῖνον τιμάσ, σίτησιν, εἰκόνασ, πατρίδ’ ἣ ζηλωτὸν αὐτὸν ἐποίησεν, ὀλίγου δέω λέγειν πάνθ’ ὧν ἄνευ ζῆν οὐκ ἄξιον ἦν Ἰφικράτει, νομίζων ἀποστερήσειν οὐκ ἐπεστράφη·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 191:1)
τὰ μὲν γὰρ ὑπάρχοντά σοι ἀγαθὰ διελθὼν ἅμα σέ τε ζηλωτὸν καὶ ἐμαυτὸν οὐκ ἀνόητον ἐπιδείξειν ἐλπίζω, εἴ σε τοιοῦτον ὄντ’ ἀγαπῶ·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 8:2)
ἐν ἐκείνῃ δὲ τὸ μὲν διενεγκεῖν ζηλωτόν, τὸ δ’ ἄμοιρον γενέσθαι παντελῶσ καταγέλαστον.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 52:3)
ἆρ’ οὖν οὐ σφόδρα ἄξιον ἄγασθαι τοῦ πλούτου κατὰ τὸν ποιητὴν καὶ τῷ ὄντι ζηλωτὸν ὑπολαβεῖν , ὅ φησιν αὐτοῦ μέγιστον εἶναι ἀγαθόν, τὸ δοῦναι ξένοισ, καὶ ἐάν ποτέ τινεσ ἔλθωσι τρυφῶντεσ ἐπὶ τὴν οἰκίαν , μὴ ἀδύνατον γενέσθαι παρασχεῖν κατάλυσιν καὶ προθεῖναι ξένια, οἷσ ἂν ἐκεῖνοι μάλιστα ἥδοιντο;
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 117:1)
κἀκεῖνον οὕτωσ ἔχειν φῶμεν, ὡσ ὁμολογοῦντα τούτων εἶναί τι σπουδαῖον καὶ τὸν Σαρδανάπαλλον ἡγούμενον ζηλωτόν, ὃσ ἔφη διατελέσαι τὸν βίον εὐωχούμενόσ τε καὶ ὑβρίζων μετὰ εὐνούχων καὶ γυναικῶν, καὶ διὰ τοῦτο ζηλοτυπεῖν αὐτὸν τὴν τῶν τράγων τε καὶ ὄνων εὐδαιμονίαν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 52:1)
οἱο͂ν κελεύσαντοσ καθῆσθαι ἑστάναι ἐν τῇ νηί, ἂν αὐτῷ ἐπίῃ, κἂν κελεύσῃ ἀντλεῖν ποτε ἢ συνέλκειν τὰ ἱστία, μήτ̓ ἀντλῆσαι μήθ̓ ἅψασθαι τῶν κάλων, οὐδὲ τοῦτον εἴποι ἂν ἐλεύθερον οὐδὲ ζηλωτόν, ὅτι πράττει τὰ δοκοῦντα αὑτῷ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α. 8:1)
ἃ δὲ παρὰ τὸν ἰσχνόν τε καὶ ἀκριβῆ καὶ καθαρὸν καὶ ζηλωτὸν .
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 111)
πᾶν ὃ ἂν δῷσ, ἐγὼ αὐτὸ ποιήσω μακάριον, εὐδαιμονικόν, σεμνόν, ζηλωτόν.
(에픽테토스, Works, book 3, Ὅτι ἀπὸ πάντων τῶν ἐκτὸσ ἔστιν ὠφελεῖσθαι. 15:2)
Ἑλένη δὲ ἡ τοῦ βασιλέωσ μήτηρ ὁρῶσα τὰ μὲν κατὰ τὴν βασιλείαν εἰρηνευόμενα, τὸν δὲ υἱὸν αὐτῆσ μακάριον καὶ παρὰ πᾶσι ζηλωτὸν καὶ τοῖσ ἀλλοεθνέσι διὰ τὴν ἐκ τοῦ θεοῦ πρόνοιαν, ἐπιθυμίαν ἔσχεν εἰσ τὴν Ιἑροσολυμιτῶν πόλιν ἀφικομένη τὸ πᾶσιν ἀνθρώποισ περιβόητον ἱερὸν τοῦ θεοῦ προσκυνῆσαι καὶ χαριστηρίουσ θυσίασ προσενεγκεῖν, ἐδεῖτό τε τοῦ παιδὸσ ἐπιτρέψαι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 20 59:1)
Ὁ δὲ τοῦ βασιλέωσ ἀδελφὸσ Μονόβαζοσ καὶ οἱ συγγενεῖσ θεωροῦντεσ τὸν Ἰζάτην διὰ τὴν πρὸσ τὸν θεὸν εὐσέβειαν ζηλωτὸν παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ γεγενημένον ἔσχον ἐπιθυμίαν καὶ αὐτοὶ τὰ πάτρια καταλιπόντεσ ἔθεσι χρῆσθαι τοῖσ Ιοὐδαίων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 20 92:1)
αὖθισ δὲ καταστησάμενοσ τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον ὡσ ἐπανῆκεν εἰσ Συρίαν, πολιτείᾳ τε αὐτὸν τῇ Ῥωμαίων ἐδωρήσατο καὶ ἀτελείᾳ τῆσ τε ἄλλησ τιμῆσ καὶ φιλοφρονήσεωσ ἕνεκεν ζηλωτὸν ἐποίησεν καὶ τὴν ἀρχιερωσύνην δὲ δι’ αὐτὸν ἐπεκύρωσεν Ὑρκανῷ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 275:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION