Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

" ἀδοκήτου δ’ αὐτοῖσ ἅμα καὶ τοῦδε καὶ φιλανθρώπου φανέντοσ, αἰδὼσ αὐτίκα πᾶσιν ἐνέπιπτεν καὶ λογισμὸσ μετὰ ζήλου, εἰ δόξουσι μὲν αὐτοὶ καταλιπεῖν σφῶν τὸν αὐτοκράτορα ἐν μέσοισ τοσοῖσδε πολεμίοισ, θριαμβεύσουσι δ’ ἀνθ’ αὑτῶν ἕτεροι καὶ σφεῖσ τῶν ἐν Λιβύῃ κερδῶν ἐκπεσοῦνται, μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων, ἐχθροί τε ὁμοίωσ αὐτοῦ τε Καίσαροσ ἔσονται καὶ τῶν πολεμίων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 13 6:7)
χαλεπαίνων δέ, ὡσ ὁ Καῖσαρ ἔλεγεν, εἴτε ἐπὶ τούτοισ εἴτε κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ’ ὑπὸ ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλουσ στρατοὺσ ἐχόντων εἴτε Μηνοδώρου διερεθίζοντοσ αὐτὸν ἀνοχὰσ μᾶλλον ἢ βεβαίουσ σπονδὰσ εἶναι νομίζειν, ναῦσ ἄλλασ ἐποιεῖτο καὶ ἐρέτασ συνέλεγε καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸσ οὕνεκα παρασκευάζεσθαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 9 1:4)
ζήλου δὲ αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ τούτοισ τὸ δαιμόνιον ἐνεμέσησε τοῦ ζήλου, καὶ ὁ στρατὸσ ἐστασίασεν, ὁ οἰκεῖοσ αὐτοῦ μάλιστα, ἀπολυθῆναί τε τῆσ στρατείασ ἐπειγόμενοι καὶ γέρα λαβεῖν ὅμοια τοῖσ ἐν Φιλίπποισ ἀγωνισαμένοισ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 13 6:1)
ἐπανελθόντεσ τε ἐσ Ῥώμην, ἔφραζον οὐ ζήλου μᾶλλον ἢ φόβου γέμειν αὐτοῖσ τὰ Καρχηδονίων, πόλεωσ δυσμενοῦσ τοσῆσδε καὶ γείτονοσ εὐχερῶσ οὕτωσ αὐξανομένησ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 3:6)
ζήλου τε καὶ φθόνου καὶ δέουσ μᾶλλον ἢ ἐγκλημάτων οὐδὲν ὁ Εὐμένησ ἀπολιπών, ἐκέλευε τὴν σύγκλητον ὑφορᾶσθαι νέον ἐχθρὸν εὐδοκιμοῦντα καὶ γειτονεύοντα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10:4)
καὶ γάρ τι καὶ ζήλου προὐπῆν ἐσ αὐτὸν ἤδη καὶ φθόνου, μὴ τῶν γιγνομένων τὸν ἔπαινον Ἀννίβασ ἀποφέροιτο.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 4:4)
ἂν τοῦτο ἑστηκὸσ ᾖ, Ῥόδοσ ἕστηκε τοῖσ ὀρθῶσ ὁρῶσιν, ἐπεὶ καὶ αὐτὰ τὰ τείχη καὶ τὰ νεώρια καὶ τοὺσ ἄλλουσ κόσμουσ τοὺσ μετὰ τούτων φρόνημα ἄνδρεσ ἔχοντεσ ἐκτήσαντο καὶ λογισμοὺσ οἱούσ χρὴ περὶ πραγμάτων, καὶ ἦν ταῦτα ἀναθήματα τῆσ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν γνώμησ, οἳ ζήλου καὶ τῆσ ἐπὶ τοῖσ καλοῖσ φιλοτιμίασ ἕνεκα πάντασ μὲν πόνουσ ᾠήθησαν, πάντασ δὲ κινδύνουσ ὑποστῆναι δεῖν, ἐξ ὧν ἔπλευσαν μὲν ἅπασαν ὅση πλόϊμοσ θάλατταν, ἠγωνίσαντο δὲ καὶ καθ’ αὑτοὺσ καὶ ἐν συμμαχίαισ πολλοὺσ καὶ μεγάλουσ καὶ ἐνδόξουσ ἀγῶνασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 13:8)
ὅτι μὲν οὖν, ὦ Δημόσθενεσ, οὐδένεσ τῶν πάντων, ὡσ σὺ φῂσ, ἵν’ ἀτελεῖσ ὦσι, φιλοτιμίασ ἅπτεσθαί μοι δοκοῦσιν, ἀλλὰ δόξησ ἕνεχ’ αὑτῶν καὶ τοῦ πρὸσ τὴν πόλιν ζήλου καὶ φίλτρου, δῆλον ἔκ τε τῶν μετὰ τὸ πάνυ τοι πεφιλοτιμῆσθαι οὐδὲν οὐδ’ ὁτιοῦν τὸ παράπαν λαβεῖν βουληθέντων, ἀλλ’ αὐτὸ τοῦτο μόνον ἀποχρῆν ἡγουμένων, ὅτι περ οὕτωσ αὐτοῖσ τὰ πρὸσ τὴν πόλιν ὑπῆρξεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 13:1)
καὶ ἔγωγ’ ἡδέωσ ἂν ἐροίμην Αἰσχίνην, ὅτε ταῦτ’ ἐπράττετο καὶ ζήλου καὶ χαρᾶσ καὶ ἐπαίνων ἡ πόλισ ἦν μεστή, πότερον συνέθυε καὶ συνευφραίνετο τοῖσ πολλοῖσ, ἢ λυπούμενοσ καὶ στένων καὶ δυσμεναίνων τοῖσ κοινοῖσ ἀγαθοῖσ οἴκοι καθῆτο.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 315:1)
εἰ δὲ παρῆτε μὲν ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ ἁπάσαισ, ἀεὶ δ’ ἐν κοινῷ τὸ συμφέρον ἡ πόλισ προὐτίθει σκοπεῖν, πᾶσι δὲ ταῦτ’ ἐδόκει τότ’ ἄριστ’ εἶναι, καὶ μάλιστα σοί οὐ γὰρ ἐπὶ εὐνοίᾳ γ’ ἐμοὶ παρεχώρεισ ἐλπίδων καὶ ζήλου καὶ τιμῶν, ἃ πάντα προσῆν τοῖσ τότε πραττομένοισ ὑπ’ ἐμοῦ, ἀλλὰ τῆσ ἀληθείασ ἡττώμενοσ δηλονότι καὶ τῷ μηδὲν ἔχειν εἰπεῖν βέλτιον, πῶσ οὐκ ἀδικεῖσ καὶ δεινὰ ποιεῖσ τούτοισ νῦν ἐγκαλῶν ὧν τότ’ οὐκ εἶχεσ λέγειν βελτίω;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 390:1)
ἀλλὰ τὴν μὲν ἑτέραν, ἔφη, θαυμάζω καὶ ἀγαπῶ, καὶ δοκεῖ μοι θεὸσ ἀληθῶσ εἶναι, ζήλου καὶ μακαρισμοῦ ἀξία, ταύτην δὲ τὴν ὑστέραν ἐχθίστην ἔγωγε ἡγοῦμαι καὶ μιαρωτάτην, ὥστε ἥδιστα ἂν αὐτὴν ὤσαιμι κατὰ τούτου τοῦ σκοπέλου καὶ ἀφανίσαιμι.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 99:2)
καὶ οὕτωσ δὴ λαβεῖν Ἀλέξανδρον τὴν Ἑλένην ἐκ τοῦ δικαίου, πείσαντα τοὺσ γονεῖσ αὐτῆσ καὶ τοὺσ ἀδελφούσ, καὶ ἀφικέσθαι ἄγοντα μετὰ πολλοῦ ζήλου καὶ χαρᾶσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 65:5)
οὐ γὰρ ὃν τρόπον τὰ καλῶσ παρ’ ἑτέροισ γιγνόμενα πᾶσιν ἔθοσ ἐστὶ λέγειν ζήλου καὶ προτροπῆσ ἕνεκεν, ὁμοίωσ κἂν φαῦλόν τι πράττηται παρ’ ἄλλοισ, δεῖ τοῦτο μνημονεύειν, ὥστε μιμεῖσθαι, τοὐναντίον δὲ ὑπὲρ τοῦ φυλάξασθαι καὶ μὴ λαθεῖν εἴσ τι τοιοῦτον ἐμπεσόντασ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 154:1)
καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρεσ Ἀλεξανδρεῖσ,τοὺσ πυνθανομένουσ περὶ τῆσ πόλεωσ τὰ μὲν ἄλλ’ ἀκούειν θαυμαστὰ οἱᾶ, περὶ δὲ ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι μηδ’ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡσ φαύλουσ τοὺσ ἀνθρώπουσ διαβεβλῆσθαι, μίμουσ καὶ γελωτοποιοὺσ μᾶλλον, οὐκ ἄνδρασ ἐρρωμένουσ, ὡσ τῶν κωμικῶν ἔφη τισ ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ·
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 114:2)
ἡ δὲ εὔνοια καὶ τὸ φαίνεσθαι διαφέροντασ ἀρετῇ καὶ φιλανθρωπίᾳ, ταῦτά ἐστιν ὄντωσ ἀγαθά, ταῦτά ἐστιν ἄξια ζήλου καὶ σπουδῆσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 62:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION