Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Ιὄβα δ’ ἐπιόντοσ δόξα ψευδὴσ προεπήδησεν, ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν οὐ πολὺ διεστῶτα ὑπεστροφέναι τὸν Ιὄβαν, πορθουμένησ αὐτῷ τῆσ ἀρχῆσ ὑπὸ τῶν γειτόνων, Σαβούρραν στρατηγὸν σὺν ὀλίγοισ ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ καταλιπόντα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 7 2:1)
καὶ ὡρ́ιστο, εἰ Καίσαρι ψευδὴσ ἡ διαβολὴ φανείη, ἕτερα ἀντιδοῦναι τῷ Λεπίδῳ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 1 3:4)
μὴ γὰρ ὅτι κρατηθέντοσ ἡμῶν τοῦ στόλου, ἢ τοῖσ ὅλοισ ἐκείνων ὑπερεχόντων, ἀλλ’ εἰ ψευδὴσ μόνον φήμη καὶ δόξα ἀφίκοιτο, ὅτι ἐπταίκαμεν, πάντα ἀνακεχαίτισται καὶ μεθέστηκε, καὶ τῶν νῦν κατ’ ἀνάγκασ ὑμῶν ἀκροωμένων οὐδείσ ἐστιν ὅστισ οὐ διὰ Λακεδαιμονίων εὐθὺσ τὰ ἑαυτοῦ ποιήσεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 8:10)
μαρτυρεῖ δὲ καὶ ἡ ψευδὴσ ἐνίων δόξα τῶν αὐτοῦ Σωκράτουσ εἶναι τὰ γράμματα ταῦτα ὑπειληφότων·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 19:11)
καὶ μὴν εἰ μὲν οὐδεὶσ ἄλλοσ τοῖσ αὐτοῖσ ἐνέχεται, ψευδὴσ ὁ λόγοσ, εἰ δ’ ἅπαντεσ, τί δεῖ λέγειν ὡσ ὁ Νεῖλοσ μόνοσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 2:16)
ἀλλ’ αἰσχρὸσ ὁ λόγοσ, οὐ μόνον ψευδήσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 5:10)
ἔτι οὐκ ἔστι προαίρεσισ ἀληθὴσ ἢ ψευδήσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 168:3)
ὁ δ’ ἀληθὴσ καὶ ψευδὴσ ὃ μὲν ἔμφρων, ὃ δ’ ἄφρων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 142:2)
ἀληθὴσ ᾖ, ἡ ἀπόφασισ ψευδήσ, κἂν αὕτη ἀληθὴσ ᾖ, ἡ κατάφασισ ψευδήσ, οὐκ ἂν εἰή τὸ αὐτὸ ἅμα φάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 111:1)
‐ περὶ δὲ τῆσ ἀληθείασ, ὡσ οὐ πᾶν τὸ φαινόμενον ἀληθέσ, πρῶτον μὲν ὅτι οὐδ’ <εἰ> ἡ αἴσθησισ <μὴ> ψευδὴσ τοῦ γε ἰδίου ἐστίν, ἀλλ’ ἡ φαντασία οὐ ταὐτὸν τῇ αἰσθήσει.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 154:1)
ἐὰν δ’ ἐξαιρῶνται ὁ μὲν τὸν ἐναντίον ὡσ οὐκ ἀληθὴσ μόνοσ ἐστίν, ὁ δὲ τὸν αὑτοῦ ὡσ οὐ ψευδήσ, οὐδὲν ἧττον ἀπείρουσ συμβαίνει αὐτοῖσ αἰτεῖσθαι λόγουσ ἀληθεῖσ καὶ ψευδεῖσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 199:3)
λόγοσ δὲ ψευδὴσ ὁ τῶν μὴ ὄντων, ᾗ ψευδήσ, διὸ πᾶσ λόγοσ ψευδὴσ ἑτέρου ἢ οὗ ἐστὶν ἀληθήσ, οἱο͂ν ὁ τοῦ κύκλου ψευδὴσ τριγώνου.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 260:1)
ἑκάστου δὲ λόγοσ ἔστι μὲν ὡσ εἷσ, ὁ τοῦ τί ἦν εἶναι, ἔστι δ’ ὡσ πολλοί, ἐπεὶ ταὐτό πωσ αὐτὸ καὶ αὐτὸ πεπονθόσ, οἱο͂ν Σωκράτησ καὶ Σωκράτησ μουσικόσ ὁ δὲ ψευδὴσ λόγοσ οὐθενόσ ἐστιν ἁπλῶσ λόγοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 260:2)
τὰ μὲν οὖν οὕτω λέγεται ψευδῆ, ἄνθρωποσ δὲ ψευδὴσ ὁ εὐχερὴσ καὶ προαιρετικὸσ τῶν τοιούτων λόγων, μὴ δι’ ἕτερόν τι ἀλλὰ δι’ αὐτό, καὶ ὁ ἄλλοισ ἐμποιητικὸσ τῶν τοιούτων λόγων, ὥσπερ καὶ τὰ πράγματά φαμεν ψευδῆ εἶναι ὅσα ἐμποιεῖ φαντασίαν ψευδῆ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 264:1)
διὸ ὁ ἐν τῷ Ἱππίᾳ λόγοσ παρακρούεται ὡσ ὁ αὐτὸσ ψευδὴσ καὶ ἀληθήσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 264:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION