Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ δὲ αἷμα, ἐσ πᾶν τὸ σκῆνοσ φοιτέον, ἄγει τὴν χολὴν παντὶ τῷ σώματι· γίγνεται δ’ ἡ ἰδέη χολῆσ· λευκὰ δὲ καὶ ἀργιλώδεα τὰ σκύβαλα · οὐ γὰρ γίγνεται χολήβαφα, ὅτι περ οὐκ ἴσχει τοῦ χυμοῦ τὴν ἐπιρροήν · τῇδε καὶ γαστὴρ ἐπίξηροσ · οὔτε γὰρ ὑγραίνεται οὔτε δάκνεται χολῇ· χροιὴ δὲ τοῦ λευκοχλώρου εἴδεοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.302)
παιδίοισι μὲν ὦν οἷσι ἐκ διαφθορῆσ, ἢ ἐκ ψύξιοσ ἰσχυρῆσ, ξύνηθεσ τὸ πάθοσ, ἔμετοσ, ἢ σιτίων, ἢ φλέγματοσ, ἢ ἄλλου χυμοῦ τινοσ ὀνηϊστόν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.212)
ἔτι δὲ ἐπ’ αὐτῶν τῶν αἰσθήσεων οὐχ ὁμοίωσ κυρία ἡ τοῦ ἀλλοτρίου καὶ ἰδίου ἢ τοῦ πλησίον καὶ τοῦ αὑτῆσ, ἀλλὰ περὶ μὲν χρώματοσ ὄψισ, οὐ γεῦσισ, περὶ δὲ χυμοῦ γεῦσισ, οὐκ ὄψισ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 156:3)
"ἐστὶ δὲ τὸ δενδρίον μεγέθει μὲν πτελέησ καὶ πεύκησ οὐθέν τι μεῖον, ἀκρεμόνασ δὲ ἔχει θαμέασ καὶ δολιχοὺσ καὶ ἐπ’ ὀλίγον ἀκανθώδεασ, τὸ δὲ φύλλον τέρεν καὶ χλωρόν, τῇ φυῇ περιφερέσ, καρποφορεῖ δὲ δὶσ τοῦ ἔτεοσ, ἦρόσ τε καὶ φθινοπώρου, γλυκὺσ δὲ πάνυ ὁ καρπόσ, μέγεθοσ κατὰ φαυλίην ἐλάην καὶ τὴν σάρκα καὶ τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον, διαλλάσσον δὲ τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ, καὶ τρώγεται ἔτι χλωρὸσ ὁ καρπόσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 624)
χλωραί τε γὰρ ἦσαν καὶ τὸ ἴδιον ἀπεδίδοσαν τοῦ χυμοῦ, ἐτύγχανον δ’ οὖσαι τῶν συντεθειμένων ὑπὸ τῶν τὰ τοιαῦτα μαγγανεύειν εἰδότων ὀψαρτυτῶν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 14 2:9)
εἰ γὰρ ὅλωσ εὑρεθείη τι φάρμακον ἑλκτικὸν τοῦδέ τινοσ τοῦ χυμοῦ μόνου, κίνδυνοσ κρατεῖν δηλαδὴ τῷ λόγῳ τὸ ἐν ἑκάστῳ τῶν σωμάτων εἶναί τινα δύναμιν ἐπισπαστικὴν τῆσ οἰκείασ ποιότητοσ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1364)
εἰ γοῦν ἐθελήσαισ νεανίσκῳ τινὶ τῶν ἰσχνῶν καὶ θερμῶν ὡρ́ᾳ θέρουσ μήτ’ ἀργῶσ βεβιωκότι μήτ’ ἐν πλησμονῇ φλέγματοσ ἀγωγὸν δοῦναι φάρμακον, ὀλίγιστον μὲν καὶ μετὰ βίασ πολλῆσ ἐκκενώσεισ τοῦ χυμοῦ, βλάψεισ δ’ ἐσχάτωσ τὸν ἄνθρωπον·
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1379)
ηὐξάμην οὖν κἀνταῦθ’ ἐρωτῆσαι δύνασθαι τὸν Ἐρασίστρατον, εἰ μηδὲν ὄργανον ἡ τεχνικὴ φύσισ ἐδημιούργησε καθαρτικὸν τοῦ τοιούτου χυμοῦ, ἀλλὰ τῶν μὲν οὔρων ἄρα τῆσ διακρίσεώσ ἐστιν ὄργανα δύο καὶ τῆσ ξανθῆσ χολῆσ ἕτερον οὐ σμικρόν, ὁ δὲ τούτων κακοηθέστεροσ χυμὸσ ἀλᾶται διὰ παντὸσ ἐν ταῖσ φλεψὶν ἀναμεμιγμένοσ τῷ αἵματι.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 942)
καί μοι δοκοῦσιν οἱ πλεῖστοι τῶν παλαιῶν ἰατρῶν αὐτὸ μὲν τὸ κατὰ φύσιν ἔχον τοῦ τοιούτου χυμοῦ καὶ διαχωροῦν κάτω καὶ πολλάκισ ἐπιπολάζον ἄνω μέλανα καλεῖν χυμόν, οὐ μέλαιναν χολήν, τὸ δ’ ἐκ συγκαύσεώσ τινοσ καὶ σηπεδόνοσ εἰσ τὴν ὀξεῖαν μεθιστάμενον ποιότητα μέλαιναν ὀνομάζειν χολήν.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 968)
ὥσπερ γε καὶ τοῦ μέλανοσ χυμοῦ τὸ μὲν μήπω τὴν οἱο͂ν ζέσιν τε καὶ ζύμωσιν τῆσ γῆσ ἐργαζόμενον κατὰ φύσιν ἐστί, τὸ δ’ εἰσ τοιαύτην μεθιστάμενον ἰδέαν τε καὶ δύναμιν ἤδη παρὰ φύσιν, ὡσ ἂν τὴν ἐκ τῆσ συγκαύσεωσ τοῦ παρὰ φύσιν θερμοῦ προσειληφὸσ δριμύτητα καὶ οἱο͂ν τέφρα τισ ἤδη γεγονόσ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 975)
δεῖται δ’ οὐχ ἥκιστα καὶ τοῦ ξανθοῦ χυμοῦ τοῦ μήπω πυρώδουσ ἐσχάτωσ γεγενημένου τὸ αἷμα καὶ τίσ αὐτῷ καὶ ἡ παρὰ τοῦδε χρεία, δι’ ἐκείνων εἰρήσεται.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 988)
δεῖ δὲ κἀνταῦθά τινοσ τῇ φύσει δυνάμεωσ ἑτέρασ εἰσ πολυχρόνιον μονὴν τοῦ προστεθέντοσ τῷ μορίῳ χυμοῦ καὶ ταύτησ οὐκ ἔξωθέν ποθεν ἐπιρρεούσησ ἀλλ’ ἐν αὐτῷ τῷ θρεψομένῳ κατῳκισμένησ, ἣν ἀπὸ τῆσ ἐνεργείασ πάλιν οἱ πρὸ ἡμῶν ἠναγκάσθησαν ὀνομάσαι καθεκτικήν.
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 19)
ὅσα δὲ τῶν μορίων ἐπὶ πλέον ἀλλοιουμένου δεῖται τοῦ μέλλοντοσ αὐτὰ θρέψειν χυμοῦ, τούτοισ ὥσπερ τι ταμιεῖον ἡ φύσισ παρεσκεύασεν ἤτοι κοιλίασ ἢ σήραγγασ ἤ τι ταῖσ σήραγξιν ἀνάλογον.
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 1531)
πάντα δὲ ὅσα ἄνθρωποσ ἐσθίει ἢ πίνει, τὰ τοιαῦτα βρώματα ἥκιστα τοιούτου χυμοῦ ἀκρήτου τε καὶ διαφέροντοσ δῆλά ἐστιν μετέχοντα, οἱο͂ν ἄρτοσ τε καὶ μᾶζα καὶ τὰ ἑπόμενα τούτοισ, οἷσ εἴθισται ὁ ἄνθρωποσ πλείστοισί τε καὶ αἰεὶ χρῆσθαι, ἔξω τῶν πρὸσ ἡδονήν τε καὶ κόρον ἠρτυμένων τε καὶ ἐσκευασμένων.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, xiv.15)
ἐπεὶ δὲ καὶ κράσεων ἰδιότητα καὶ χυμοῦ διαφορὰν ἐμποιεῖ τὰ τοιαῦτα τοῖσ ἀρδομένοισ·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, Διὰ τί τὰ ὕδνα δοκεῖ τῇ βροντῇ γίγνεσθαι, καὶ διὰ τί τοὺσ καθεύδοντασ οἰόνται μὴ κεραυνοῦσθαι. 10:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION