Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πίνῳ δέ οἱ αὐσταλέοσ χρὼσ ἐσκλήκει, ῥινοὶ δὲ σὺν ὀστέα μοῦνον ἐέργον.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 3:33)
ὡσ δ’ ἐξέβην, ὅτε δὴ χρὼσ πᾶσ ἤνθει καὶ τὸ σῶμα πάντη κοῦφον ἦν, καὶ βοὴ πολλὴ τῶν τε παρόντων καὶ ἐπιόντων, τὸ πολυύμνητον δὴ τοῦτο βοώντων, μέγασ ὁ Ἀσκληπιόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 5:10)
τί χρὼσ τέτραπται;
(아리스토파네스, Lysistrata, Prologue 3:36)
διὸ καὶ τοῦ τρωθέντοσ εὐθὺσ ἐνάρκα τὸ σῶμα καὶ μετ’ ὀλίγον ὀξεῖαι συνηκολούθουν ὀδύναι καὶ σπασμὸσ καὶ τρόμοσ τὸν ὅλον ὄγκον κατεῖχεν, ὅ τε χρὼσ ψυχρὸσ καὶ πελιδνὸσ ἐγίνετο καὶ διὰ τῶν ἐμέτων ἐξέπιπτεν χολή, πρὸσ δὲ τούτοισ ἀπὸ τοῦ τραύματοσ μέλασ ἀφρὸσ ἀπέρρει καὶ σηπεδὼν ἐγεννᾶτο.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 103 6:2)
χολαγωγῷ δὲ φαρμάκῳ πλεῖστον μὲν ἐκκενοῦται χολῆσ, αὐτίκα δὲ καθαρὸσ τοῖσ οὕτω καθαρθεῖσιν ὁ χρὼσ γίγνεται.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1359)
ἦμοσ δὴ λήγει μένοσ ὀξέοσ ἠελίοιο καύματοσ ἰδαλίμου, μετοπωρινὸν ὀμβρήσαντοσ Ζηνὸσ ἐρισθενέοσ, μετὰ δὲ τρέπεται βρότεοσ χρὼσ πολλὸν ἐλαφρότεροσ·
(헤시오도스, 일과 날, Book WD 49:1)
ἦμοσ δὲ σκόλυμόσ τ’ ἀνθεῖ καὶ ἠχέτα τέττιξ δενδρέῳ ἐφεζόμενοσ λιγυρὴν καταχεύετ’ ἀοιδὴν πυκνὸν ὑπὸ πτερύγων, θέρεοσ καματώδεοσ ὡρ́ῃ, τῆμοσ πιόταταί τ’ αἶγεσ καὶ οἶνοσ ἄριστοσ, μαχλόταται δὲ γυναῖκεσ, ἀφαυρότατοι δέ τοι ἄνδρεσ εἰσίν, ἐπεὶ κεφαλὴν καὶ γούνατα Σείριοσ ἄζει, αὐαλέοσ δέ τε χρὼσ ὑπὸ καύματοσ·
(헤시오도스, 일과 날, Book WD 65:1)
Καὶ γὰρ εἰ ὑγιὴσ χρὼσ ἔνθεν καὶ ἔνθεν ἐπιδεθείη, ἐν μέσῳ δὲ διαλειφθείη, μάλιστα κατὰ τὴν διάλειψιν οἰδήσειεν ἂν, καὶ ἀχροιήσειεν‧ πῶσ οὖν οὐχὶ ἕλκοσ γε ταῦτα ἂν πάθοι;
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 25.5)
ὄρνυσθ’ ἱππόδαμοι Τρῶεσ μηδ’ εἴκετε χάρμησ Ἀργείοισ, ἐπεὶ οὔ σφι λίθοσ χρὼσ οὐδὲ σίδηροσ χαλκὸν ἀνασχέσθαι ταμεσίχροα βαλλομένοισιν·
(호메로스, 일리아스, Book 4 49:14)
τοῦ μὲν γάρ τε κακοῦ τρέπεται χρὼσ ἄλλυδισ ἄλλῃ, οὐδέ οἱ ἀτρέμασ ἧσθαι ἐρητύετ’ ἐν φρεσὶ θυμόσ, ἀλλὰ μετοκλάζει καὶ ἐπ’ ἀμφοτέρουσ πόδασ ἵζει, ἐν δέ τέ οἱ κραδίη μεγάλα στέρνοισι πατάσσει κῆρασ ὀϊομένῳ, πάταγοσ δέ τε γίγνετ’ ὀδόντων·
(호메로스, 일리아스, Book 13 29:5)
τοῦ δ’ ἀγαθοῦ οὔτ’ ἂρ τρέπεται χρὼσ οὔτέ τι λίην ταρβεῖ, ἐπειδὰν πρῶτον ἐσίζηται λόχον ἀνδρῶν, ἀρᾶται δὲ τάχιστα μιγήμεναι ἐν δαὶ̈ λυγρῇ·
(호메로스, 일리아스, Book 13 29:6)
ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ Αἰάντε μεταστρεφθέντε κατ’ αὐτοὺσ σταίησαν, τῶν δὲ τράπετο χρώσ, οὐδέ τισ ἔτλη πρόσσω ἀί̈ξασ περὶ νεκροῦ δηριάασθαι.
(호메로스, 일리아스, Book 17 77:6)
ἤν περ γὰρ κεῖταί γε τελεσφόρον εἰσ ἐνιαυτόν, αἰεὶ τῷ γ’ ἔσται χρὼσ ἔμπεδοσ, ἢ καὶ ἀρείων.
(호메로스, 일리아스, Book 19 3:4)
ὣσ ἄρα φωνήσασα μένοσ πολυθαρσὲσ ἐνῆκε, Πατρόκλῳ δ’ αὖτ’ ἀμβροσίην καὶ νέκταρ ἐρυθρὸν στάξε κατὰ ῥινῶν, ἵνα οἱ χρὼσ ἔμπεδοσ εἰή.
(호메로스, 일리아스, Book 19 5:1)
καὶ γάρ θην τούτῳ τρωτὸσ χρὼσ ὀξέϊ χαλκῷ, ἐν δὲ ἰά ψυχή, θνητὸν δέ ἕ φασ’ ἄνθρωποι ἔμμεναι·
(호메로스, 일리아스, Book 21 51:15)

SEARCH

MENU NAVIGATION