헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ μὲν ἅτερον τούτων σκορόδων τροπαλίδοσ, τὸ δ’ ἅτερον, αἰ λῇσ, χοίνικοσ μόνασ ἁλῶν.
(아리스토파네스, Acharnians, Episode, lyric 2:25)
εἰ δέ τῳ μὴ σῖτοσ ὑμῶν ἔστι, βόσκει δ’ οἰκέτασ καὶ σμικρὰ πολλὰ παιδία, ἔστι παρ’ ἐμοῦ λαβεῖν πυρίδια λεπτὰ μέν, ὁ δ’ ἄρτοσ ἀπὸ χοίνικοσ ἰδεῖν μάλα νεανίασ.
(아리스토파네스, Lysistrata, Choral, antistrophe 31)
Ἡρακλέων ὁ Ἐφέσιοσ πλακοῦντὰσ τινάσ φησιν οὕτω καλεῖσθαι τοὺσ ἐκ τρίτου μέρουσ τῆσ χοίνικοσ γινομένουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 56 3:5)
πῦρ μαχαίρᾳ μὴ σκαλεύειν, ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν, ἐπὶ χοίνικοσ μὴ καθίζειν, καρδίην μὴ ἐσθίειν, φορτίον μὴ συγκαθαιρεῖν, ουνεπιτιθέναι δέ, τὰ στρώματα ἀεὶ συνδεδεμένα ἔχειν, ἐν δακτυλίῳ εἰκόνα θεοῦ μὴ περιφέρειν, χύτρασ ἴχνοσ συγχεῖν ἐν τῇ τέφρᾳ, δᾳδίῳ θᾶκον μὴ ὀμόργνυσθαι, πρὸσ ἥλιον τετραμμένον μὴ ὀμίχειν, τὰσ λεωφόρουσ μὴ βαδίζειν, μὴ ῥᾳδίωσ δεξιὰν ἐμβάλλειν, ὁμωροφίουσ χελιδόνασ μὴ ἔχειν, γαμψώνυχα μὴ τρέφειν, ἀπονυχίσμασι καὶ κουραῖσ μὴ ἐπουρεῖν μηδὲ ἐφίστασθαι, ὀξεῖαν μάχαιραν ἀποστρέφειν, ἀποδημοῦντα ἐπὶ τοῖσ ὁρ́οισ ἀνεπιστρεπτεῖν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. a'. PUQAGORAS 17:2)
ἐπί τε χοίνικοσ μὴ καθίζειν ἐν ἴσῳ τοῦ ἐνεστῶτοσ φροντίδα ποιεῖσθαι καὶ τοῦ μέλλοντοσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. a'. PUQAGORAS 18:3)
οὐ γὰρ ἀεργὸν ἀνέξομαι ὅσ κεν ἐμῆσ γε χοίνικοσ ἅπτηται, καὶ τηλόθεν εἰληλουθώσ.
(호메로스, 오디세이아, Book 19 6:3)
καὶ ἐπιστέλλω δὲ τοῖσ πλουσίοισ περὶ τῶν δείπνων καὶ τοῦ χοίνικοσ τοῦ χρυσίου καὶ τῶν ἐσθήτων, ὡσ καὶ ὑμῖν πέμποιεν ἐσ τὴν ἑορτήν·
(루키아노스, Saturnalia, letter 2 1:8)
ὡσ γὰρ ἐκεῖνοι παρῄνουν ἐπὶ χοίνικοσ μὴ καθῆσθαι, καὶ μαχαίρᾳ πῦρ μὴ σκαλεύειν, καὶ βαδίζοντασ εἰσ ἀποδημίασ μὴ μεταστρέφεσθαι, καὶ τοῖσ μὲν οὐρανίοισ περισσά, θύειν, ἄρτια δὲ τοῖσ χθονίοισ, ὧν ἑκάστου τὴν διάνοιαν ἀπεκρύπτοντο πρὸσ τοὺσ πολλούσ, οὕτωσ ἔνια τῶν Νομᾶ πατρίων ἀπόρρητον ἔχει τὸν λόγον οἱο͂ν τὸ μὴ σπένδειν θεοῖσ ἐξ ἀμπέλων ἀτμήτων μηδὲ θύειν ἄτερ ἀλφίτων καὶ τὸ προσκυνεῖν περιστρεφομένουσ καὶ τὸ καθῆσθαι προσκυνήσαντασ.
(플루타르코스, Numa, chapter 14 3:2)
"ὦ ἑταῖρε, τὸν ἐκ τῆσ παροιμίασ ἀποκείμενον ἰχθῦν διὰ τί οὐχ ἕλκομεν εἰσ μέσον μετὰ τῆσ Πυθαγορικῆσ χοίνικοσ, ἐφ’ ἧσ ἀπηγόρευε καθῆσθαι, διδάσκων ἡμᾶσ ἀεί τι τοῦ παρόντοσ εἰσ τὸ μέλλον ὑπολείπειν καὶ τῆσ αὔριον ἐν τῇ σήμερον μνημονεύειν;
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Διὰ τί τοῖσ πάλαι Ῥωμαίοισ ἔθοσ ἦν μήτε τράπεζαν αἰρομένην περιορᾶν κενὴν μήτε λύχνον σβεννύμενον. 13:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION