헬라어 문장 내 검색 Language

μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐ σύ γ’, ἀλλ’ ἢ χαλκίον ἔχειν τι φαίνει κοῖλον·
(아리스토파네스, Lysistrata, Episode 1:1)
"ἐστὶ δὲ χαλκίον ἐκπέταλον λεβητῶδεσ, ἐπιτηδείωσ ἔχον πρὸσ ὑδάτων ψυχρῶν ὑποδοχάσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 34 1:9)
οὐ τὸ ποτήριον λέγει, ἀλλὰ χαλκίον τι ἐκπέταλον λεβητῶδεσ, ἴσωσ δύο ὦτα ἔχον ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 103 1:1)
"ἐγὼ δὲ χαλκίον ̔τοῦτ’ ἐστὶν κοττάβειον ἱστάναἰ καὶ μυρρίνασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 6 1:6)
τὸ χαλκίον θέρμαινέ θ’ ἡμῖν καὶ θύη πέττειν τινὰ κέλευ’, ἵνα σπλάγχνοισι συγγενώμεθα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 963)
παιδίοισ γὰρ ἐοῦσιν ἔτι νηπίοισ αἱ μητέρεσ χαλκίον τετεχνημένον ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ διάπυρον ποιέουσαι πρὸσ τὸν μαζὸν τιθέασι τὸν δεξιὸν καὶ ἐπικαίεται, ὥστε τὴν αὔξησιν φθείρεσθαι, ἐσ δὲ τὸν δεξιὸν ὦμον καὶ βραχίονα πᾶσαν τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ πλῆθοσ ἐκδιδόναι.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, xvii.8)
ψοφεῖν ἔγωγ’ ἂν φαίην τὸν τοιοῦτον, μάτην αὐτὸν ἑαυτὸν κινοῦντα, ὥσπερ ἂν εἴ τισ χαλκίον κινήσειε κρούσασ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 282:5)
ὅτι ἡ παροιμία "τὸ ἐν Δωδώνῃ χαλκίον" ἐντεῦθεν ὠνομάσθη·
(스트라본, 지리학, Book 7, chapter fragments 8:1)
χαλκίον ἦν ἐν τῷ ἱερῷ ἔχον ὑπερκείμενον ἀνδριάντα κρατοῦντα μάστιγα χαλκῆν, ἀνάθημα Κορκυραίων·
(스트라본, 지리학, Book 7, chapter fragments 8:2)
ἡ δὲ μάστιξ ἦν τριπλῆ ἁλυσιδωτὴ ἀπηρτημένουσ ἔχουσα ἐξ αὑτῆσ ἀστραγάλουσ, οἳ πλήττοντεσ τὸ χαλκίον συνεχῶσ, ὁπότε αἰωροῖντο ὑπὸ τῶν ἀνέμων, μακροὺσ ἤχουσ ἀπειργάζοντο, ἑώσ ὁ μετρῶν τὸν χρόνον ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ τοῦ ἤχου μέχρι τέλουσ καὶ ἐπὶ τετρακόσια προέλθοι·
(스트라본, 지리학, Book 7, chapter fragments 8:3)
τὸ χαλκίον ὡσ τάχοσ ἄχει.
(테오크리토스, Idylls, Φαρμακεύτριαι32)

SEARCH

MENU NAVIGATION