Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τοῖσ ὀνόμασι δὲ χαίρουσιν οἱ ἀφελεῖσ ἀπὸ ἑτέρου ἐπὶ ἕτερον αὐτὰ μεταφέροντεσ, ὡσ καὶ ἐν τῷ Ἀγησιλάῳ ὁ Ξενοφῶν πολλοὺσ φησὶν ἐραστὰσ τῆσ ἑαυτοῦ φιλίασ ἐποιήσατο·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 11:1)
οὐδὲ εἰ μὴ θαυμασθήσομαι παρὰ τοῖσ πολλοῖσ, οὐδέν μοι διαφέρει, ἀλλ’ ὥσπερ ὁ φίλοινοσ οὐχ ἡγεῖται ζημίαν, εἰ μηδεὶσ αὐτῷ πίνοντι συνείσεται, καὶ ὁ παιδεραστὴσ καὶ ὁ φιλογύνησ οὐ πρὸσ τὴν ἑτέρων μαρτυρίαν τὴν ἐπιθυμίαν μετέρχονται, ἀλλὰ στέργουσιν ἂν ἔχωσιν οἷσ χαίρουσιν, οὕτω καὶ ἐγὼ λόγοισ συνὼν καὶ τούτοισ ἀνθ’ ἑτέρων χρώμενοσ τέρπομαι τὴν πρέπουσαν ἴσωσ μᾶλλον ἐλευθέρῳ τέρψιν καὶ ἡδονήν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 107:3)
τίσ δ’ ὡσ πλείστουσ ἀνθρώπων ἀρέσκει καὶ τῷ μάλιστα χαίρουσιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 9:12)
ὥστ’ εἰ τοῖσ αὐτοῖσ χαίρουσιν, αὑτοῖσ ἄρ’ οὐχ ἧττον ἢ τούτοισ χαρίζονται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 13:7)
ἀλλ’ ἐν μὲν τῷ παραχρῆμα γαργαλίζονται, ἀπελθόντεσ δ’ εὐθὺσ καταγελῶσι, μᾶλλον δὲ καὶ παρ’ αὐτὴν τὴν θέαν οὕτω χαίρουσιν ὡσ ἄν τινεσ παίζοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 14:12)
ἀλλὰ καὶ τῶν ὀσμῶν ταύταισ χαίρουσιν ὅσαι κατὰ συμβεβηκὸσ εὐφραίνουσιν, ἀλλὰ μὴ καθ’ αὑτάσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 66:2)
διὸ ἐνίοτε ἀνομοίοισ χαίρουσιν, οἱο͂ν αὐστηροὶ εὐτραπέλοισ καὶ ὀξεῖσ ῥαθύμοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 122:1)
οὐδὲ γὰρ ταῖσ ὀσμαῖσ τῶν λαγωῶν αἱ κύνεσ χαίρουσιν ἀλλὰ τῇ βρώσει, τὴν δ’ αἴσθησιν ἡ ὀσμὴ ἐποίησεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 141:4)
καὶ γὰρ χαίρουσιν ἐνίοισ οἷσ οὐ δεῖ μισητὰ γάρ, καὶ εἴ τισι δεῖ χαίρειν τῶν τοιούτων, μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ ἢ ὡσ οἱ πολλοὶ χαίρουσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 151:1)
σημεῖον δ’ ὅτι οὐ τῷ αὐτῷ ἡδεῖ χαίρουσιν ἀναπληρουμένησ τε τῆσ φύσεωσ καὶ καθεστηκυίασ, ἀλλὰ καθεστηκυίασ μὲν τοῖσ ἁπλῶσ ἡδέσιν, ἀναπληρουμένησ δὲ καὶ τοῖσ ἐναντίοισ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 140:1)
καὶ γὰρ ὀξέσι καὶ πικροῖσ χαίρουσιν, ὧν οὐδὲν οὔτε φύσει ἡδὺ οὔθ’ ἁπλῶσ ἡδύ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 141:1)
οὔτε γὰρ ἔχουσιν ἕτερα ἐφ’ οἷσ χαίρουσιν, τό τε μηδέτερον πολλοῖσ λυπηρὸν διὰ τὴν φύσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 167:1)
οἱ γὰρ κακοὶ οὐ χαίρουσιν ἑαυτοῖσ, εἰ μή τισ ὠφέλεια γίνοιτο.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 41:3)
οἱ μὲν γὰρ συζῶντεσ χαίρουσιν ἀλλήλοισ καὶ πορίζουσι τἀγαθά, οἱ δὲ καθεύδοντεσ ἢ κεχωρισμένοι τοῖσ τόποισ οὐκ ἐνεργοῦσι μέν, οὕτω δ’ ἔχουσιν ὥστ’ ἐνεργεῖν φιλικῶσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 48:2)
ἐν δὲ τοῖσ στρυφνοῖσ καὶ πρεσβυτικοῖσ ἧττον γίνεται ἡ φιλία, ὅσῳ δυσκολώτεροί εἰσι καὶ ἧττον ταῖσ ὁμιλίαισ χαίρουσιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 56:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION