Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ εὐπαράγωγοσ εἶ, θωπευόμενόσ τε χαίρεισ κἀξαπατώμενοσ, πρὸσ τόν τε λέγοντ’ ἀεὶ κέχηνασ·
(아리스토텔레스, Choral, strophe 12)
οὐ γὰρ σὺ χαίρεισ πτεροδόνητοσ γενόμενοσ;
(아리스토파네스, Birds, Episode, lyric20)
ἀλλ’ ὦ πολλοῖσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ ἤθεσι χρηστοῖσ στεφανώσασ, ῥῆξον φωνὴν ᾗτινι χαίρεισ, καὶ τὴν σαυτοῦ φύσιν εἰπέ.
(아리스토파네스, Clouds, Agon, κατακελευσμενος1)
χαίρεισ, ἱκετεύω;
(아리스토파네스, Frogs, Episode6)
σὺ γὰρ εἰπέ μοι οἷστισι χαίρεισ.
(아리스토파네스, Peace, Episode, dactyls10)
ἀλλ’ εἴ τι χαίρεισ ἀνδρὸσ εὐόρκου τρόποισ, ἐμοὶ φράσον.
(아리스토파네스, Plutus, Prologue 2:9)
ἐποίησάσ ποτε, χαίρεισ ὁρῶν φῶσ, πατέρα δ’ οὐ χαίρειν δοκεῖσ;
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 1:31)
χαλαρὰ γοῦν χαίρεισ φορῶν.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 2:86)
"εἰ μὲν χαίρεισ ἀρνὸσ φωνῇ, παιδὸσ φωνὴν ἐλεήσαισ·
(아리스토파네스, Wasps, Agon, epirrheme17)
Ῥωμαϊκῶν οὐχ ὁμιλήσαντεσ πολλοῖσ Ἑλληνικοῖσ ποιηταῖσ καὶ συγγραφεῦσιν οὐκ ἴσασιν ὅθεν εἴληφεν ὁ Οὐάρρων τὸ ἰαμβεῖον, σὺ δέ μοι δοκεῖσ, ὦ Κύνουλκε ̔τούτῳ γὰρ χαίρεισ τῷ ὀνόματι, οὐ λέγων ὃ ἐκ γενετῆσ σε ἡ μήτηρ κέκληκε ̓ κατὰ τὸν σὸν Τίμωνα εἶναὶ ̔ μοι καλὸσ τε μέγασ τε οὐκ ἐπιστάμενοσ ὅτι κόγχοσ παρὰ προτέρῳ μνήμησ τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν τᾷ Εὁρτᾷ καὶ Νάσοισ Ἀντιφάνει τε τῷ κωμικῷ, ὃσ ὑποκοριστικώτερον αὐτὸν ὠνόμασεν ἐν Γάμῳ οὕτωσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 51 1:5)
φράζε δή, Φιλούμενε, ὄψῳ τίνι χαίρεισ;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 57 2:4)
αἰεὶ σὺ χαίρεισ, ὦ γύναι, μ’ αἰνίγμασι α.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 714)
καὶ σὺ μὲν ἐκεῖθι χαίρεισ, σῶν λόγων δὲ χήρη ἕστηκεν Ἀκαδήμεια καὶ Σόλοι, πατρίσ σευ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. e'. KRANTWR 4:12)
μιαρώτατε ἄνθρωπε, χαίρεισ ἀποκτείνασ τοὺσ ἀνεψιοὺσ κἀμὲ τὴν παναθλίαν ἀδελφὴν ἀποστερήσασ γάμου, ὦ δύστηνεσ3 ἀλλ’ οὐδ’ ἔλεοσ εἰσέρχεταί σε τῶν ἀπολωλότων συγγενῶν, οὓσ ἀδελφοὺσ ἐκάλεισ, ἀλλ’ ὥσπερ ἀγαθόν τι διαπεπραγμένοσ ἐξέστηκασ τῶν φρενῶν ὑπὸ τῆσ ἡδονῆσ καὶ στεφάνουσ ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ ἐπίκεισαι κακοῖσ τίνοσ ἔχων ψυχὴν θηρίου;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 21 7:2)
ἐν οἷσ τίθεμαι καὶ σέ, ἥτισ ἑνὶ καιρῷ τὰ μέγιστα ἀγαθῶν τε καὶ κακῶν συμβεβηκότα ἡμῖν ἐπιγνοῦσα τήν τε νίκην τῆσ πατρίδοσ, ἣν ὁ σὸσ ἀδελφὸσ ἐγὼ πάρειμι κατάγων, καὶ τὸν θάνατον τῶν ἀδελφῶν οὐκ ἐπὶ τοῖσ ἀγαθοῖσ, ὦ μιαρὰ σύ, τοῖσ κοινοῖσ τῆσ πατρίδοσ χαίρεισ οὔτ’ ἐπὶ ταῖσ συμφοραῖσ ταῖσ ἰδίαισ τῆσ οἰκίασ ἀλγεῖσ, ἀλλ’ ὑπεριδοῦσα τῶν σεαυτῆσ ἀδελφῶν τὸν τοῦ μνηστῆροσ ἀνακλαίεισ μόρον, οὐδ’ ὑπὸ τοῦ σκότουσ ἀποφθαρεῖσά που κατὰ μόνασ, ἀλλ’ ἐν τοῖσ ἁπάντων ὀφθαλμοῖσ, καί μοι τὴν ἀρετὴν καὶ τοὺσ στεφάνουσ ὀνειδίζεισ, ὦ ψευδοπάρθενε καὶ μισάδελφε καὶ ἀναξία τῶν προγόνων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 21 8:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION