Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ καθ’ ὑπόθεσιν σχῆμα μάλιστα περιβολὴν ἐργάζεται, καὶ ὅταν τισ ὑποστάσεσι χρῆται.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 12:2)
τίνα ταύτην προὔβαλεσ ὦ Ζεῦ τὴν ὑπόθεσιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος 1:3)
πρότερον μὲν, ὦ μέγιστοι βασιλεῖσ, ἀγωνίσματα καὶ λόγουσ ἐκ διατριβῶν καὶ τοιαῦθ’ ὑμῖν ἀπέστελλον, νυνὶ δὲ ἑτέραν ὁ δαίμων ἔδωκεν ὑπόθεσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπιστολὴ περὶ Σμύρνης 1:2)
ἤδη δέ τισ τῶν ἐλλογίμων καὶ τῶν παλαιῶν σοφιστῶν ἐσεμνύνατο ἐπ’ ἀρχῇ τοῦ συγγράμματοσ ὡσ αὐτόσ γε τοιοῦτον οὐδὲν ποιήσων οὐδὲ κομψευσόμενοσ, ἀλλ’ ὑπὲρ δυοῖν τούτοιν διαλεξόμενοσ, τῆσ τε πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμονοίασ καὶ τοῦ πολέμου τοῦ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ, καὶ μάλα γενναίαν, ὥσ γ’ ἐμοὶ κριτῇ, καὶ προσήκουσαν τῶν λόγων ἐνστησάμενοσ τὴν ὑπόθεσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 1:2)
τὸ δὲ ἥκειν μὲν ὡσ συμβουλεύσοντα ὁμονοεῖν, ὁμοῦ δὲ ὑμᾶσ ἐπαινέσαι κατοκνεῖν, ἅμα μέν τισ καὶ ἀνανδρεία μοι φαίνεται, ἅμα δὲ εἶναι καὶ διαφθείροντοσ τὴν ὑπόθεσιν, καὶ δυοῖν θάτερον, ἢ κακῶσ ἐγκεχειρηκότοσ, ἢ μὴ εἰδότοσ ὅντινα χρὴ τρόπον περὶ αὐτῆσ ἐπεξελθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 2:3)
ἀλλὰ ἐξῆν καὶ χωρὶσ τῆσ βλασφημίασ ταύτησ περαίνειν τὴν ὑπόθεσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 1:5)
εἰ μὲν γὰρ ἅπαντα ταῦτ’ ἐστὶ λόγοσ ἀμφοτέρωθεν λεγόμενοσ καὶ πρὸσ τὴν ὑπόθεσιν ἣν ἄν τισ ἐνστήσηται δεῖ τὸ λοιπὸν ἅπαν περαίνειν, ὁμολογείσθω τοῦτο, καὶ οὐδὲν πλέον ζητοῦμεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 109:2)
εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μὲν οὕτω σφόδρα καρτερεῖν ἠπίσταντο ὥστε μηδὲ τοῦ σώματοσ φείδεσθαι τοῦ ἑαυτῶν, ἀλλὰ τὰσ ἐσχάτασ ἀλγηδόνασ καὶ πόνουσ ὑπομένειν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν τῶν ἐξ ἀρχῆσ ἐγνωσμένων ἐγκαταλιπεῖν, οὗτοι δ’, ἐξὸν ἄνευ πραγμάτων καὶ ταλαιπωρίασ τὴν ὑπόθεσιν διασώζειν τὴν ἑαυτῶν, αἱροῦνται μαλακίζεσθαι, πῶσ οὐχὶ δικαίωσ ὁτιοῦν ἂν πάθοιεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 5:4)
ὅταν οἱ τοῦ καλοῦ καὶ δικαίου παράδειγμα τοῖσ ἄλλοισ ἅπασιν ὄντεσ, ἔπειτ’ ἀγνωμοσύνησ καὶ ἀπιστίασ καὶ τοῦ μεταβάλλειν εἰκῆ καὶ ῥᾳδίωσ σχῶμεν αἰτίαν, καὶ δόξωμεν μετ’ Εὐρίπου χωρεῖν, καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆσ ὑπόθεσιν διαφθείρειν καὶ ὅλωσ τῶν ἐπὶ σκηνῆσ ἢ ψάμμου παιζόντων οὐδὲν ἄμεινον ἴσχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 23:5)
καὶ γὰρ ἐνταῦθα κινουμένησ τῆσ ἀρχῆσ πάντα μάλιστ’ ἂν τὰ δεικνύμενα μεταβάλλοι, αὐτὰ δ’ αὑτὰ οὐ μεταβάλλει ἀναιρουμένου θατέρου ὑπὸ θατέρου, ἂν μὴ τῷ τὴν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν καὶ δι’ ἐκείνησ δεῖξαι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 98:1)
τούτου δὲ διωρισμένου ληπτέον ὑπόθεσιν ἑτέραν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 29:1)
ἀλλὰ πᾶσαι αὗται περὶ ὄν τι καὶ γένοσ τι περιγραψάμεναι περὶ τούτου πραγματεύονται, ἀλλ’ οὐχὶ περὶ ὄντοσ ἁπλῶσ οὐδὲ ᾗ ὄν, οὐδὲ τοῦ τί ἐστιν οὐθένα λόγον ποιοῦνται, ἀλλ’ ἐκ τούτου, αἱ μὲν αἰσθήσει ποιήσασαι αὐτὸ δῆλον αἱ δ’ ὑπόθεσιν λαβοῦσαι τὸ τί ἐστιν, οὕτω τὰ καθ’ αὑτὰ ὑπάρχοντα τῷ γένει περὶ ὅ εἰσιν ἀποδεικνύουσιν ἢ ἀναγκαιότερον ἢ μαλακώτερον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 4:1)
‐ ὅλωσ δὲ τὸ ποιεῖν τὰσ μονάδασ διαφόρουσ ὁπωσοῦν ἄτοπον καὶ πλασματῶδεσ λέγω δὲ πλασματῶδεσ τὸ πρὸσ ὑπόθεσιν βεβιασμένον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 136:1)
διὸ πρὸσ μὲν τὴν ὑπόθεσιν ὀρθῶσ λέγουσιν, ὅλωσ δ’ οὐκ ὀρθῶσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 142:2)
λαμβάνει γὰρ ταύτην <τὴν> ὑπόθεσιν ὁ Σωκράτησ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 12:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION