Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀξία δὲ οὐ μόνον τῆσ ὄψεωσ χάριν ἡ πόλισ σωθῆναι, ἀλλὰ καὶ τῆσ εὐνοίασ ἣν παρὰ πάντα τὸν χρόνον εἰσ ὑμᾶσ παρέσχετο, συναραμένη μὲν τοῦ πρὸσ Ἀντίοχον πολέμου, συναραμένη δὲ τοῦ πρὸσ Ἀριστόνικον, πολιορκίασ τε ὑπομείνασα καὶ μάχασ οὐ φαύλασ ἀγωνισαμένη, ὧν ἔτι νῦν ἐν πύλαισ ἦν αὐτῇ τὰ ὑπομνήματα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπιστολὴ περὶ Σμύρνης 4:5)
ἱκέτισ ἔφη γίνομαί σου πάτερ δεινὴν καὶ ἀνήκεστον ὑπομείνασα ὕβριν, τιμωρῆσαί μοι καὶ μὴ περιιδεῖν τὴν σεαυτοῦ θυγατέρα θανάτου χείρονα παθοῦσαν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 66 3:4)
ὦ θαυμαστὴ σὺ καὶ πολλῶν ἐπαίνων ἀξία τῆσ εὐγενοῦσ προαιρέσεωσ, οἴχῃ καὶ ἀπόλωλασ οὐχ ὑπομείνασα τυραννικὴν ὕβριν, ἁπάσασ ὑπεριδοῦσα τὰσ ἐν τῷ ζῆν ἡδονάσ, ἵνα σοι μηδὲν ἔτι τοιοῦτον συμβῇ παθεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 82 4:1)
τὴν ἐκείνου τελευτὴν οὐκέτι ὑπομείνασα τρέπεται πρὸσ φυγήν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 36 4:1)
ἡ δ’ ἐν ταῖσ πόλεσιν ὑπομείνασα νεότησ φθονοῦσα μὲν τοῖσ ἐπὶ στρατοπέδου γενομένοισ τῶν πολλῶν ὠφελειῶν, διημαρτηκυῖα δ’ ὧν ἤλπισεν, εἰ καθαιρεθείη τὸ Ῥωμαίων φρόνημα τῆσ πόλεωσ ἁλούσησ, ἐτραχύνετο πρὸσ τὸν ἡγεμόνα καὶ πικρὰ σφόδρα ἦν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 57 2:3)
ὁ δὲ δικτάτωρ Κάμιλλοσ, οὗ στρατηγίᾳ ἡ πόλισ ἥλω, ἐπὶ μετεώρου τινὸσ ἑστὼσ ἅμα τοῖσ ἐπιφανεστάτοισ Ῥωμαίων, ὅθεν ἅπασα ἡ πόλισ ἦν καταφανήσ, πρῶτον μὲν ἐμακάρισεν ἑαυτὸν τῆσ παρούσησ εὐτυχίασ, ὅτι καθελεῖν αὐτῷ μεγάλην καὶ εὐδαίμονα πόλιν ἐξεγένετο δίχα πόνου, ἣ Τυρρηνίασ μὲν ἀνθούσησ τότε καὶ πλεῖστον τῶν κατοικούντων τὴν Ἰταλίαν ἐθνῶν δυναμένησ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα ἦν, Ῥωμαίοισ δὲ περὶ τῆσ ἡγεμονίασ διαφερομένη καὶ πολλοὺσ ὑπομείνασα πολέμουσ ἄχρι δεκάτησ γενεᾶσ διετέλεσεν, ἐξ οὗ δ’ ἤρξατο πολεμεῖν καὶ πολιορκεῖσθαι συνεχῶσ, δέκα διήνεγκε τὴν πολιορκίαν ἔτη πάσησ πειραθεῖσα τύχησ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 14 2:1)
Τοῦτο καὶ ἡ Μήδεια οὐχ ὑπομείνασα ἦλθεν ἐπὶ τὸ ἀποκτεῖναι τὰ τέκνα.
(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἐφαρμοστέον τὰσ προλήψεισ τοῖσ ἐπὶ μέρουσ. 19:1)
ποτὲ ἀνὴρ ἀγαθὸσ γίγνοιτ’ ἄν, τὴν ἀνθρώπῳ προσήκουσαν ἀρετὴν τῆσ ψυχῆσ ἔχων ἔκ τινοσ ἐπιτηδεύματοσ ἤ τινοσ ἤθουσ ἢ ποιᾶσ κτήσεωσ ἢ ἐπιθυμίασ ἢ δόξησ ἢ μαθημάτων ποτέ τινων, εἴτε ἄρρην τισ τῶν συνοικούντων οὖσα ἡ φύσισ εἴτε θήλεια, νέων ἢ γερόντων, ὅπωσ εἰσ ταὐτὸν τοῦτο ὃ λέγομεν τεταμένη σπουδὴ πᾶσα ἔσται διὰ παντὸσ τοῦ βίου, τῶν δ’ ἄλλων ὁπόσα ἐμπόδια τούτοισ μηδὲν προτιμῶν φανεῖται μηδ’ ὁστισοῦν, τελευτῶν δὲ καὶ πόλεωσ, ἐὰν ἀνάστατον ἀνάγκη φαίνηται γίγνεσθαι πρὶν ἐθέλειν δούλειον ὑπομείνασα ζυγὸν ἄρχεσθαι ὑπὸ χειρόνων, ἢ λείπειν φυγῇ τὴν πόλιν·
(플라톤, Laws, book 6 135:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION