Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τί γὰρ μᾶλλον κόλακασ καὶ φαύλουσ ὑποληπτέον αὐτοὺσ, εἰ μὴ τῇ ἀληθινῇ ῥητορικῇ ἐχρῶντο, ἢ σπουδαίουσ τε καὶ χρηστοὺσ, ὅτι οὐκ ἐχρῶντο τῇ κολακικῇ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 156:13)
καὶ τῇ μὲν γαστρὶ χαριστέον, ἐξ ἧσ αἱ πλεῖσται τῶν νόσων, ὅσα δ’ εἰσ λόγουσ ὕθλον ἄλλωσ καὶ σκιὰν ὑποληπτέον, ὦ χρηστοὶ καὶ τὴν οἰκουμένην ὑμεῖσ παιδεύοντεσ πρὶν ὑμᾶσ αὐτούσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 9:2)
τούτου δ’ ὄντοσ τοιούτου τοὺσ ἑτέρουσ μὲν ὑποληπτέον μέτρον εἶναι τοὺσ δ’ ἄλλουσ οὐχ ὑποληπτέον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 81:2)
σκοπεῖν δὴ τὰ προειρημένα χρὴ ἐπὶ τὰ ἔργα καὶ τὸν βίον φέροντασ, καὶ συνᾳδόντων μὲν τοῖσ ἔργοισ ἀποδεκτέον, διαφωνούντων δὲ λόγουσ ὑποληπτέον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 123:1)
οὔτε γὰρ ὡσ περὶ τῶν αὐτῶν ἕξεων τῇ ἀρετῇ καὶ τῇ μοχθηρίᾳ ἑκατέραν αὐτῶν ὑποληπτέον, οὔθ’ ὡσ ἕτερον γένοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 7:1)
ὥστε καθάπερ τοὺσ ὑποκρινομένουσ, οὕτωσ ὑποληπτέον λέγειν καὶ τοὺσ ἀκρατευομένουσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 38:2)
ὥσπερ οὖν οὐδ’ ἐνταῦθα, διὰ τὸ μὴ κακίαν εἶναι ἑκάστην αὐτῶν ἀλλὰ τῷ ἀνάλογον ὁμοίαν, οὕτω δῆλον ὅτι κἀκεῖ ὑποληπτέον μόνην ἀκρασίαν καὶ ἐγκράτειαν εἶναι ἥτισ ἐστὶ περὶ ταὐτὰ τῇ σωφροσύνῃ καὶ ἀκολασίᾳ, περὶ δὲ θυμοῦ καθ’ ὁμοιότητα λέγομεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 61:3)
ὁμοίωσ τοίνυν ἀναγκαίωσ ἔχειν καὶ περὶ τὰσ ἠθικὰσ ἀρετὰσ ὑποληπτέον, δεῖν μὲν μετέχειν πάντασ, ἀλλ’ οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον, ἀλλ’ ὅσον ἑκάστῳ πρὸσ τὸ αὑτοῦ ἔργον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 179:2)
διὸ μίαν μὲν εὐνομίαν ὑποληπτέον εἶναι τὸ πείθεσθαι τοῖσ κειμένοισ νόμοισ, ἑτέραν δὲ τὸ καλῶσ κεῖσθαι τοὺσ νόμουσ οἷσ ἐμμένουσιν ἔστι γὰρ πείθεσθαι καὶ κακῶσ κειμένοισ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 125:3)
καὶ τοῦτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐχ ὅτι μία τριήρησ ἦν, μικρὸν ὑποληπτέον, ἀλλ’ ὅτι ἀπόπειρα ἐγένετο, εἰ περιοψόμεθα, ἵνα μετὰ πλειόνων αὐτοῖσ ἐγγένηται τοῦτο πράττειν, καὶ ὅτι οὐκ ἐφρόντισαν τῶν κοινῶν δογμάτων, καθάπερ οὐδὲ τῶν προειρημένων.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν πρὸσ Ἀλέξανδρον Συνθηκῶν 33:3)
εἰ γὰρ ἡ τῶν ἐν ᾅδου μυθολογία τὴν ὑπόθεσιν πεπλασμένην ἔχουσα πολλὰ συμβάλλεται τοῖσ ἀνθρώποισ πρὸσ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην, πόσῳ μᾶλλον ὑποληπτέον τὴν προφῆτιν τῆσ ἀληθείασ ἱστορίαν, τῆσ ὅλησ φιλοσοφίασ οἱονεὶ μητρόπολιν οὖσαν, ἐπισκευάσαι δύνασθαι τὰ ἤθη μᾶλλον πρὸσ καλοκἀγαθίαν;
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 2 2:2)
διὸ καὶ τοῦ μὲν ζῆν τὴν φύσιν αἰτίαν ὑποληπτέον, τοῦ δὲ καλῶσ ζῆν τὴν ἐκ τῶν γραμμάτων συγκειμένην παιδείαν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 13 3:1)
] "Ἀλλὰ μὴν ὑποληπτέον καὶ τὴν φύσιν πολλὰ καὶ παντοῖα ὑπὸ αὐτῶν τῶν πραγμάτων διδαχθῆναί τε καὶ ἀναγκασθῆναι·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 74:9)
Τό τε πεῖθον οὐχ ὑποληπτέον ἀληθὲσ ὑπάρχειν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. ia'. PURRWN 34:1)
εἰ γὰρ τὸ συγγενὲσ τῆσ ὁμοφωνίασ αἴτιον ὑποληπτέον, θάτερον δή που τῆσ διαφωνίασ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 29 5:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION