Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδὲ γὰρ ταύτην τὴν ἱστορίαν ἀχρεῖον ὑπολαμβάνομεν εἶναι.
(아리스토텔레스, 경제학, Book 2 17:3)
πρὸσ δὲ τούτοισ τῶν μεγίστων ἀγαθῶν τὸν φίλον εἶναι ὑπολαμβάνομεν, τὴν δὲ ἀφιλίαν καὶ τὴν ἐρημίαν δεινότατον, ὅτι ὁ βίοσ ἅπασ καὶ ἡ ἑκούσιοσ ὁμιλία μετὰ τούτων·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 6:3)
ἀλλ’ ὅμωσ τό γε εἰδέναι καὶ τὸ ἐπαί̈ειν τῇ τέχνῃ τῆσ ἐμπειρίασ ὑπάρχειν οἰόμεθα μᾶλλον, καὶ σοφωτέρουσ τοὺσ τεχνίτασ τῶν ἐμπείρων ὑπολαμβάνομεν, ὡσ κατὰ τὸ εἰδέναι μᾶλλον ἀκολουθοῦσαν τὴν σοφίαν πᾶσι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 14:3)
ὑπολαμβάνομεν δὴ πρῶτον μὲν ἐπίστασθαι πάντα τὸν σοφὸν ὡσ ἐνδέχεται, μὴ καθ’ ἕκαστον ἔχοντα ἐπιστήμην αὐτῶν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 28:1)
τὰ δὲ ἴσα καὶ ὅλωσ ἀδιάφορα ταὐτὰ ὑπολαμβάνομεν ἐν τοῖσ ἀριθμοῖσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 137:1)
καὶ ἡμεῖσ μὲν ὑπολαμβάνομεν ὅλωσ ἓν καὶ ἕν, καὶ ἐὰν ᾖ ἴσα ἢ ἄνισα, δύο εἶναι, οἱο͂ν τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν, καὶ ἄνθρωπον καὶ ἵππον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 139:2)
πάντεσ γὰρ ὑπολαμβάνομεν, ὃ ἐπιστάμεθα, μηδ’ ἐνδέχεσθαι ἄλλωσ ἔχειν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 21:1)
ὅσα δὲ μηδέν τι ἢ μικρόν, οὐδενὸσ ἄξια ὑπολαμβάνομεν, τρία ἐστὶν εἴδη ὀλιγωρίασ, καταφρόνησίσ τε καὶ ἐπηρεασμὸσ καὶ ὕβρισ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 3:2)
Μαρτυρία ἔπειτ’, ἄνδρεσ δικασταί, τὸν οὕτω καταφανῶσ ἐν ἅπασιν ἀδίκωσ πεποιημένον τὴν ἀπόφασιν, καὶ μήτε τῶν νόμων φροντίσαντα μηδέν, οἳ διωρίκασιν ἐν οἷσ δεῖ τὴν ἀπόφασιν ποιεῖσθαι χρόνοισ, μήτε τῶν ἰδίων ὁμολογιῶν, ἃσ ὁμοίωσ ὑπολαμβάνομεν ἰσχυράσ, χωρὶσ δὲ τούτων ἀνεῳχότα τὰ σημεῖα τῶν οἰκημάτων καὶ ἐκπεφορηκότα τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον ἔνδοθεν, πρὸσ δὲ τούτοισ τὴν ὕλην τὴν τετμημένην πεπρακότα μετὰ τὴν ἀντίδοσιν, πλέον ἢ τριάκοντα μνῶν οὖσαν ἀξίαν, καὶ τὸ πάντων μέγιστον, χρέα ψευδῆ κατεσκευακότα τῆσ ἀντιδόσεωσ ἕνεκα, τοῦτον δικαίωσ ψηφιεῖσθε πεποιῆσθαι τὴν ἀπόφασιν;
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Φαίνιππον περὶ Ἀντιδόσεως 38:5)
ταῦτα τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προκαλεσαμένων ἡμῶν Διονυσόδωρον τουτονὶ πολλάκισ, καὶ ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ ἐκτιθέντων τὴν πρόκλησιν, εὐήθεισ ἔφη παντελῶσ ἡμᾶσ εἶναι, εἰ ὑπολαμβάνομεν αὐτὸν οὕτωσ ἀλογίστωσ ἔχειν ὥστ’ ἐπὶ διαιτητὴν βαδίζειν, προδήλου ὄντοσ ὅτι καταγνώσεται αὐτοῦ ἀποτεῖσαι τὰ χρήματα, ἐξὸν αὐτῷ ἐπὶ τὸ δικαστήριον ἥκειν φέροντα τὸ ἀργύριον, εἶτ’ ἐὰν μὲν δύνηται ὑμᾶσ παρακρούσασθαι, ἀπιέναι τἀλλότρια ἔχοντα, εἰ δὲ μή, τηνικαῦτα καταθεῖναι τὰ χρήματα, ὡσ <ἂν> ἄνθρωποσ οὐ τῷ δικαίῳ πιστεύων, ἀλλὰ διάπειραν ὑμῶν λαμβάνειν βουλόμενοσ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Διονυσοδώρου Βλάβης 22:1)
ἐπεὶ δὲ τὸ κατασκευασθὲν ἔργον, ἄξιον ὑπάρχον τῆσ Ἀλεξάνδρου δόξησ, οὐ μόνον κατὰ τὴν δαπάνην διήνεγκε τῶν ἄλλων, ὡσ ἀπὸ πολλῶν ταλάντων κατασκευασθέν, ἀλλὰ καὶ τῇ κατὰ τὴν τέχνην περιττότητι περιβόητον ὑπῆρξε, καλῶσ ἔχειν ὑπολαμβάνομεν ἀναγράψαι περὶ αὐτοῦ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 18, chapter 26 2:1)
οὕτω γὰρ μάλιστα ὑπολαμβάνομεν τὰσ πράξεισ εὐμνημονεύτουσ ἔσεσθαι, κεφαλαιωδῶσ τεθείσασ καὶ συνεχὲσ ἐχούσασ ταῖσ ἀρχαῖσ τὸ τέλοσ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 1 3:2)
τὴν δὲ τιμὴν ταύτην οὐχ ἑτέρῳ τινὶ μᾶλλον ἢ σοὶ προσήκειν ὑπολαμβάνομεν τοῦ τε βασιλείου γένουσ ἕνεκα καὶ ἀρετῆσ, μάλιστα δ’ ὅτι τῆσ ἀποικίασ ἡγεμόνι κεχρήμεθά σοι καὶ πολλὴν συνίσμεν δεινότητα, πολλὴν δὲ σοφίαν, οὐ λόγῳ μᾶλλον ἢ ἔργῳ μαθόντεσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 4 3:2)
ἐπειδὴ Οὐολοῦσκοι μὲν ἀπαιτοῦσιν ἡμᾶσ ἃ ὅπλοισ κρατήσαντεσ ἔχομεν καὶ πόλεμον ἀπειλοῦσι μὴ πειθομένοισ, τάδε λέγωμεν, ὅτι Ῥωμαῖοι καλλίστασ ὑπολαμβάνομεν κτήσεισ εἶναι καὶ δικαιοτάτασ, ἃσ ἂν κατάσχωμεν πολέμου λαβόντεσ κατὰ νόμον, καὶ οὐκ ἂν ὑπομείναιμεν μωρίᾳ τὴν ἀρετὴν ἀφανίσαι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 36 3:3)
τὸ δ’ αὐτὸ καὶ περὶ Δημοσθένουσ ὑπολαμβάνομεν.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 7 1:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION