Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ ταῦτ’ ἐστὶν ἀνθρώπων ὑποκοριζομένων τὴν αὑτῶν φαυλότητα καὶ δυστυχίαν, οἳ τὸ μὲν δίκαιον, οἶμαι, καὶ ἀληθὲσ οὐκ ἐθέλουσι λέγειν, ὅτι τὴν ὀρθὴν οὔτ’ ἴσασιν οὔτε δύνανται πορεύεσθαι, φασὶ δὲ τοῖσ ἀκροαταῖσ χαριζόμενοι ταῦτα ποιεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ τῶν ὑποκριτῶν οἱ ἐκπίπτοντεσ καὶ μὴ δυνάμενοι τὸ δρᾶμα περαίνειν κατὰ φύσιν τοῖσ θεαταῖσ φάσκοιεν χαριζόμενοι ταῦτα ποιεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 3:6)
οὐθενὶ γὰρ πώποτε παρῆκεν ἑαυτοῦ προεισάγειν, οὐδὲ τῶν εὐτελῶν ὑποκριτῶν, ὡσ οἰκειουμένων τῶν θεατῶν ταῖσ πρώταισ ἀκοαῖσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 317:4)
ὡσ γὰρ πρὸσ ἐπιβουλεύοντα διαβάλλονται, καθάπερ πρὸσ τοὺσ οἴνουσ τοὺσ μεμιγμένουσ, καὶ οἱο͂ν ἡ Θεοδώρου φωνὴ πέπονθε πρὸσ τὴν τῶν ἄλλων ὑποκριτῶν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 2 4:2)
μάλ’ εὐφυὴσ ἄνθρωποσ, ἐπὶ τραγῳδίαν ὡρ́μηκε νῦν καὶ τῶν μὲν ὑποκριτῶν πολὺ κράτιστόσ ἐστιν ὀψοποιόσ, ὡσ δοκεῖ τοῖσ χρωμένοισ, τῶν δ’ ὀψοποιῶν ὑποκριτήσ κάκιστόσ ἐστι τοῖσ θεωμένοισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 57 3:4)
τοῦτο δὲ τὸ δρᾶμ’ οὐδεπώποτ’ οὔτε Θεόδωροσ οὔτ’ Ἀριστόδημοσ ὑπεκρίναντο, οἷσ οὗτοσ τὰ τρίτα λέγων διετέλεσεν, ἀλλὰ Μόλων ἠγωνίζετο καὶ εἰ δή τισ ἄλλοσ τῶν παλαιῶν ὑποκριτῶν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 323:3)
ἢ νὴ Δία εἴ τισ τῶν ὑποκριτῶν τινι δεικνὺσ τοὺσ ἐκπίπτοντασ καὶ συριττομένουσ τοιαῦτα παραμυθοῖτο, Ὅπωσ μηδὲ σὺ προσέξεισ, ἀλλ’ ὁμοίωσ ἀγωνιεῖ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 156:1)
τὸ μέντοι τῶν κιθαρῳδῶν τε καὶ νὴ Δία τῶν ὑποκριτῶν οὐ παῤ ὀλίγον μοι δοκεῖ διαφέρειν πρὸσ ἡδονήν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΦΙΑΗΚΟΙΑΣ. 8:3)
ὡσ δ’ ἐπεβάλονθ’ οἱ ῥαψῳδοὶ προφέρεσθαι τοῦ Διονυσίου τὰ ποιήματα, κατ’ ἀρχὰσ μὲν διὰ τὴν εὐφωνίαν τῶν ὑποκριτῶν συνέδραμε τὰ πλήθη καὶ πάντεσ ἐθαύμαζον·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 106 23:3)
ὁ δὲ Διονύσιοσ τῆσ εἰσ τὰ ποιήματα σπουδῆσ οὐκ ἀφιστάμενοσ εἰσ μὲν τὴν Ὀλυμπιακὴν πανήγυριν ἐξαπέστειλε τοὺσ εὐφωνοτάτουσ τῶν ὑποκριτῶν διαθησομένουσ ἐν τοῖσ ὄχλοισ μετ’ ᾠδῆσ τὰ ποιήματα.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 7 2:1)
ἥξει ὁ κύριοσ τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὡρ́ᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέροσ αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει·
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 24 51:1)
ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Καλῶσ ἐπροφήτευσεν Ἠσαίασ περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡσ γέγραπται ὅτι Οὗτοσ ὁ λαὸσ τοῖσ χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ·
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4 158:1)
εἰ ἰδὼν τὴν σὴν ἀνδρείαν καὶ μεγαλοφροσύνην ἀναβαίνοντοσ ἐπὶ τὸν ὀκρίβαντα μετὰ τῶν ὑποκριτῶν, καὶ βλέψαντοσ ἐναντία τοσούτῳ θεάτρῳ, μέλλοντοσ ἐπιδείξεσθαι σαυτοῦ λόγουσ, καὶ οὐδ’ ὁπωστιοῦν ἐκπλαγέντοσ, νῦν οἰηθείην σε θορυβήσεσθαι ἕνεκα ἡμῶν ὀλίγων ἀνθρώπων.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 181:1)
οὐ μόνον στρατηγῶν τῶν τότε καὶ δημαγωγῶν, ἀλλὰ καὶ ποιητῶν καὶ σοφιστῶν καὶ ὑποκριτῶν ὁμολογοῦντεσ εἶναι κακίουσ·
(플루타르코스, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 3 2:2)
τάσ γε μὴν καμπύλασ τῶν ὑποκριτῶν βακτηρίασ ἀπευθύνειν ἀμήχανον, ἀλλὰ τὸ παρὰ φύσιν τῷ πόνῳ τοῦ κατὰ φύσιν ἐγένετο κρεῖττον.
(플루타르코스, De liberis educandis, section 4 9:1)
τοῦτο δὲ οὐ προσθήκην ὀνόματοσ καὶ σχήματοσ ἐξαλλαγὴν εἶχε μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ φρονήματα τῶν ἀνδρῶν ἐκίνησε καὶ τὰσ γνώμασ ἐπῆρε καὶ τοῖσ βίοισ καὶ ταῖσ ὁμιλίαισ αὐτῶν ὄγκον ἐνεποίησε καὶ βαρύτητα, καθ άπερ τραγικῶν ὑποκριτῶν ἅμα τῇ σκενῇ συμμεταβαλλόντων καὶ βάδισμα καὶ φωνὴν καὶ κατάκλισιν καὶ προσαγόρευσιν.
(플루타르코스, Demetrius, chapter 18 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION