Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

"εἰ μὲν ὁ Καῖσάρ σοι μετὰ κλήρου καὶ τῆσ ἐπωνυμίασ, ὦ παῖ, καὶ τὴν ἡγεμονίαν κατέλιπεν, εἰκὸσ σὲ τῶν κοινῶν τοὺσ λογισμοὺσ αἰτεῖν κἀμὲ ὑπέχειν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2 10:3)
διὸ καὶ φυλακτέον τοῖσ τὴν βίαν ἐν τῷ λόγῳ ζητοῦσιν, ἅμα δὲ καὶ ὑπέχειν λόγον ἀξιοῦσιν, ὅτι οὐ τὸ φαινόμενον ἔστιν ἀλλὰ τὸ φαινόμενον ᾧ φαίνεται καὶ ὅτε φαίνεται καὶ ᾗ καὶ ὥσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 169:1)
ὁ δὲ πολίτησ οὐ τῷ οἰκεῖν που πολίτησ ἐστίν καὶ γὰρ μέτοικοι καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆσ οἰκήσεωσ, οὐδ’ οἱ τῶν δικαίων μετέχοντεσ οὕτωσ ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι τοῦτο γὰρ ὑπάρχει καὶ τοῖσ ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν καὶ γὰρ ταῦτα τούτοισ ὑπάρχει·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 8:2)
πάντεσ γὰρ μέχρι τινὸσ καὶ ἐξετάζειν καὶ ὑπέχειν λόγον καὶ ἀπολογεῖσθαι καὶ κατηγορεῖν ἐγχειροῦσιν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 1 1:4)
σὸν ἔργον ἤδη τοῦτον ὀπτᾶν καὶ στρέφειν κἀξηπεροπεύειν καὶ φιλεῖν καὶ μὴ φιλεῖν, καὶ πάνθ’ ὑπέχειν πλὴν ὧν σύνοιδεν ἡ κύλιξ.
(아리스토파네스, Lysistrata, Lyric-Scene14)
οὐ δίκαιον οὖν τὸν σύμβουλον καιρῶν εὐθύνασ ὑπέχειν καὶ ὧν ἐν τῇ τύχῃ τὸ τέλοσ.
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 35:2)
εἶτ’ ἐπειδὴ δεῖ λόγον καὶ δίκην ὑπέχειν τῶν πεπραγμένων, ὤν, οἶμαι, πανοῦργοσ οὗτοσ καὶ θεοῖσ ἐχθρὸσ καὶ γραμματεύσ, ὡσ ὑπὲρ εἰρήνησ κρινόμενοσ ἀπολογήσεται, οὐχ ἵνα πλειόνων ἢ κατηγορεῖ τισ αὐτοῦ δῷ λόγον·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 130:1)
Μαρτυρία οὐκοῦν ἐγὼ μέν, ἐκ τοῦ μηδὲν ἐμαυτῷ συνειδέναι, καὶ λόγον διδόναι καὶ πάντα τἀκ τῶν νόμων ὑπέχειν ᾤμην δεῖν, οὗτοσ δὲ τἀναντία.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 281:5)
μετὰ ταῦτα δ’ οὐκέτι ταὐτά, ἀλλ’ ἀνελὼν τὸ δίκην ὑπέχειν ἀγώγιμον εὐθὺσ ἐποίησεν, καὶ παραβὰσ τὸ διωρισμένον ἐκ τοῦ νόμου δικαστήριον, ἄκριτον τοῖσ ἐπαιτιασαμένοισ παρέδωκεν ὅ τι ἂν βούλωνται χρῆσθαι τὸν οὐδ’ εἰ πεποίηκέ πω φανερόν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 34:4)
εἰ γὰρ ἐγώ τινα τῶν ἐναντίων οἰηθεὶσ εἶναι διέφθειρα, οὐ δίκην ὑπέχειν, ἀλλὰ συγγνώμησ τυχεῖν δίκαιόσ εἰμι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 76:3)
ἐνταῦθα γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κελεύει δίκασ ὑπέχειν ὁ νόμοσ, ἐάν τισ ἐπ’ ἀκουσίῳ φόνῳ πεφευγώσ, μήπω τῶν ἐκβαλλόντων αὐτὸν ᾐδεσμένων, αἰτίαν ἔχῃ ἑτέρου φόνου ἑκουσίου.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 110:2)
ἀξιῶ τοίνυν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πάνθ’ ὅσ’ ἐστὶν δίκαι’ ἐπιδείξαντοσ ἐμοῦ καὶ πίστιν προσθέντοσ ὑμῖν, ὥσπερ ἂν αὐτὸσ ἕκαστοσ παθὼν τὸν πεποιηκότ’ ἐμίσει, οὕτωσ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸσ Κόνωνα τουτονὶ τὴν ὀργὴν ἔχειν, καὶ μὴ νομίζειν ἴδιον τῶν τοιούτων μηδὲν ὃ κἂν ἄλλῳ τυχὸν συμβαίη, ἀλλ’ ἐφ’ ὅτου ποτ’ ἂν συμβῇ, βοηθεῖν καὶ τὰ δίκαι’ ἀποδιδόναι, καὶ μισεῖν τοὺσ πρὸ μὲν τῶν ἁμαρτημάτων θρασεῖσ καὶ προπετεῖσ, ἐν δὲ τῷ δίκην ὑπέχειν ἀναισχύντουσ καὶ πονηροὺσ καὶ μήτε δόξησ μήτ’ ἔθουσ μήτ’ ἄλλου μηδενὸσ φροντίζοντασ πρὸσ τὸ μὴ δοῦναι δίκην.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Κόνωνοσ Αἰκείας 60:2)
τῷ γὰρ ὄντι καὶ τὴν ἄλογον ἄν ἐκπλήξειε τοῦτό γε τῶν ζῴων φύσιν, εἰ δύναιντο προσιδεῖν μόνον, ταύρων τε τῶν ἀεὶ πρὸσ τόνδε τὸν βωμὸν ἀγομένων, ὡσ ἑκόντασ ὑπέχειν τοῖσ καταρχομένοισ, εἴ τινα παρέξουσι τῷ θεῷ χάριν, ἔτι δὲ ἀετῶν τε καὶ ἵππων καὶ λεόντων, ὡσ τὸ ἀνήμερον καὶ ἄγριον σβέσαντασ τοῦ θυμοῦ πολλὴν ἡσυχίαν ἄγειν, τερφθέντασ ὑπὸ τῆσ θέασ·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 66:1)
μὴ Ὁμήρου πολὺ φανῶ κρείττων καὶ σωφρονέστεροσ ποιητήσ, τοῦ δόξαντοσ ὑμῖν ἰσοθέου τὴν σοφίαν, ἣν βούλεσθε ζημίαν ἕτοιμοσ ὑπέχειν ἐγώ.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 81:2)
ἆρά σοι δοκεῖ πρὸσ θεῶν ἀνυπεύθυνοσ ἄρχειν ὁ Ἀγαμέμνων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ̓ οὐ πάνυ ἀκριβεῖσ ὑπέχειν εὐθύνασ ἁπάντων ὧν ἔπραττεν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Η ΠΕΡΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ. 25:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION