Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὕτωσ εἰσ ἄπορον καὶ ὑπερφυὲσ αἴνιγμα συνηλάθη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 40:7)
ἐπεὶ καὶ τοῦτο πῶσ οὐκ ἄτοπον καὶ ὑπερφυὲσ, ἀνθρώπουσ σωθέντασ ὑφ’ ὑμῶν καὶ τυχόντασ ὧν οὐκ ἂν ἤλπισαν μείζω, τούτουσ ἡγεῖσθαί τι φρονήσειν ἄγνωμον περὶ ἡμῶν, κἂν τὴν βασιλέωσ ἀρχὴν καὶ δύναμιν λάβωσιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 15:11)
καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνο ἴσον, μὴ γενομένου μὲν ὅλωσ χρηστοῦ μηδενὸσ τοῦτ’ ἂν ποιεῖσθαι τεκμήριον κατὰ τῆσ ῥητορικῆσ ὡσ ἄφυκτον, ὁμολογουμένου δ’ ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ κακῶσ ἀγορεύοντοσ αὐτὴν καὶ γεγενῆσθαί τινασ ἀξίουσ λόγου καὶ ἔσεσθαι, τοῦτο γάρ ἐστιν ὑπερφυὲσ τὸ καὶ περὶ τῶν μελλόντων προλέγειν ὡσ ἔσονται, εἶτ’ οἰέσθαι μηδὲν εἶναι πλέον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 87:5)
οὐκοῦν χρὴ, ὦ Πλάτων, οὐδὲ τὴν ῥητορικὴν ἀπὸ τῶν φαύλωσ μεταχειριζομένων κρίνειν, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν ὡσ ἄριστα προϊσταμένων, ἢ γελοῖόν γε ἂν εἰή, μᾶλλον δὲ ὑπερφυὲσ, εἰ δι’ ὧν παραδειγμάτων οὐκ ἀξιοῖσ φιλοσοφίαν φαῦλον ἡγεῖσθαι, ταῦτα οὐκ ἀρκέσει ῥητορικῇ, καὶ ταῦτα ἐν αὐτοῖσ οὔσῃ τοῖσ παραδείγμασιν, ἃ μηδὲ κρίνειν πονηρὰ ὁμολογεῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 112:16)
καὶ πῶσ οὐκ αἰσχρὸν ἂν εἰή καὶ ὑπερφυὲσ, εἰ μήτε τὸν βίον μήτε τὸν θάνατον αἰσχυνθέντεσ αὐτοῦ ῥᾳδίωσ οὑτωσὶ βλασφημήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 106:5)
τὴν δὲ πολιτικὴν εἰ μὴ πάντασ ἐπαίδευσαν Ἀθηναίουσ Θεμιστοκλῆσ καὶ Περικλῆσ καὶ Μιλτιάδησ καὶ Κίμων, μηδ’ ἅπαντασ ἐφεξῆσ βελτίουσ ἐποίησαν κατὰ φυλὰσ καὶ κατ’ ἄνδρα ὥσπερ θεωρικὸν τὴν ἐπιστήμην διανέμοντεσ, εἶθ’ ὑπερφυέσ τι φήσομεν κατ’ αὐτῶν εὑρηκέναι, ὡσ οὐδ’ αὐτοὶ βελτίουσ οὐδενὸσ ἦσαν εἰσ ταῦτα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 112:1)
τὸ δὲ δὴ λέγειν ὡσ οὐδὲ τῇ ἀληθινῇ ῥητορικῇ ἐχρῶντο, οὐ γὰρ ἄν ποτ’ ἐξέπεσον, πῶσ οὐχ ὑπερφυὲσ ἤδη καὶ παρ’ ἐκεῖνον αὖ τὸν λόγον, ὃν μικρῷ πρόσθεν ἐδείκνυμεν αὐτῷ, ὡσ οὐκ ἔστιν ὑπὲρ τῶν δικαίων λέγοντα πρὸσ δῆμον σωθῆναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 156:5)
καὶ πῶσ οὐχ ὑπερφυὲσ, μᾶλλον δ’ ὅλωσ ἐπιλῆσμον, ζητεῖν μὲν διὰ τί ὁ Νεῖλοσ ἐκ πάντων, πάντασ δ’ ἀποφαίνειν τὸ αὐτὸ πάσχοντασ ἐκ τῶν αὐτῶν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 2:15)
καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπον καὶ ὑπερφυὲσ Αἰθίοπασ μὲν ὁμολογεῖν μὴ ἔχειν εἰπεῖν τοῦ Νείλου τὰσ πηγὰσ, ἡμᾶσ δὲ ἀεὶ τούτου μὲν ζητουμένου, εὑρημένου δὲ οὐδέπω καὶ νῦν, τίσ ἡ τῆσ ἀναβάσεωσ αἰτία φροντίζειν καὶ τὸ πρῶτον, φασὶν, οὐκ εἰδότασ τὸ δεύτερον ζητεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 16:5)
πῶσ γὰρ οὐκ ἄτοπον καὶ ὑπερφυὲσ, εἰ πρότερον μὲν τῶν Ἀχαιῶν τούτων ἡγούμενοσ δώδεκα μὲν πόλεισ κατὰ θάλατταν, ἕνδεκα δ’ εἷλεσ κατ’ ἤπειρον οὐδὲν τῶν ἰδίων ὑπολογιζόμενοσ, οὐ πόνον, οὐ κίνδυνον, οὐκ ἀσχολίαν, οὐχ ἣν φιλτάτην εἶναι φῂσ σαυτῷ ψυχὴν εἰ προήσει, καὶ τοσούτων εὐποριῶν καὶ τοσαύτησ εὐδαιμονίασ ἀπέδειξασ κυρίουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 8:16)
οὐκοῦν ὑπερφυὲσ καὶ παντάπασιν ἐναντίον ἐνταῦθα μὲν ὡσ βελτίστασ χώραν αὐτὰσ φάσκειν κεκτῆσθαι, ἐπὶ δὲ τῶν ἄλλων γε πάντων ὡσ οὐδενὸσ ἀποδοκιμάζειν ἀξίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 78:1)
πῶσ οὖν οὐκ ἄτοπον καὶ ὑπερφυὲσ ἂν πεποιηκότεσ ὑμεῖσ εἰήτε, εἰ ἃ προστάττετε, μᾶλλον δ’ ἀξιοῦτε ποιεῖν ὑπὲρ ὑμῶν τοὺσ θεούσ, ταῦτ’ αὐτοὶ κύριοι γεγενημένοι τήμερον μὴ ποιήσαιτε, ἀλλ’ ὃν ἐκείνοισ εὔχεσθ’ ἐξώλη ποιεῖν αὐτὸν καὶ γένοσ καὶ οἰκίαν, τοῦτον ἀφείητ’ αὐτοί;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 97:1)
οὐκ οἰέσθε δεινὸν εἶναι καὶ ὑπερφυέσ;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 294:1)
καὶ γὰρ ἂν καὶ ὑπερφυὲσ εἰή, εἰ κατὰ μὲν τῶν Ὀλυνθίουσ προδόντων πολλὰ καὶ δείν’ ἐψηφίσασθε, τοὺσ δὲ παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ ἀδικοῦντασ μὴ κολάζοντεσ φαίνοισθε.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 348:5)
δεῖ δὴ τοῦτο τὸ πρᾶγμ’ ὑμᾶσ οὑτωσὶ σκέψασθαι, καὶ λογίσασθαι τί ποτ’ ἔσθ’ ὃ παθὼν Μειδίασ οὕτωσ ὠμὸν τηλικαύτην ἐπεβούλευσε λαβεῖν τῶν πεπραγμένων παρ’ ἀνδρὸσ πολίτου δίκην, κἂν μὲν ᾖ τι δεινὸν ὡσ ἀληθῶσ καὶ ὑπερφυέσ, συγγνώμην ἔχειν, ἐὰν δὲ μηδέν, θεάσασθε τὴν ἀσέλγειαν καὶ τὴν ὠμότητα, ᾗ καθ’ ἁπάντων χρῆται τῶν ἐντυγχανόντων.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 114:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION