Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τοῖσ τε δὴ νοσοῦσιν οὕτωσ ἀλεξιφάρμακον καὶ σωτήριόν ἐστι καὶ τοῖσ ὑγιαίνουσιν ἐνδιαιτωμένοισ παντὸσ ἄλλου χρῆσιν ὕδατοσ οὐκ ἄμεμπτον ποιεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 4:6)
μόνον δὲ τοῦτο τὸ αὐτὸ νοσοῦσι καὶ ὑγιαίνουσιν ὁμοίωσ ἥδιστον καὶ λυσιτελέστατον ἑκατέροισ τε καὶ συναμφοτέροισ ἐστὶ, καὶ οὔτ’ ἂν γάλα παραβάλοισ οὔτ’ ἂν οἶνον ποθήσαισ, ἀλλ’ ἐστὶν ὥσπερ Πίνδαροσ τὸ νέκταρ ἐποίησεν αὐτόχυτον, πότιμον θείᾳ τινὶ κράσει κεκραμένον ἀρκούντωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 4:8)
ὅτι μὲν γὰρ οὐ ταὐτὰ πᾶσι λυσιτελεῖ τοῖσ σώμασιν οὔτε νοσοῦσιν οὔτε ὑγιαίνουσι λέγω, ἀλλ’ ὥσπερ οὐ ταὐτὰ νοσοῦσί τε καὶ ὑγιαίνουσιν, οὕτω καὶ ἔτι μᾶλλον οὔτε ἐν ταῖσ νόσοισ ἅπασι ταὐτὰ οὔτ’ ἐπὶ τῆσ ὑγιείασ αὐτῶν πεύσει τῶν ἰατρῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 37:1)
οὐ γὰρ εἰ βούλονται ὑγιαίνειν, ὑγιαίνουσιν, ὥστ’ οὐδ’ εἰ φίλοι βούλονται, ἤδη καὶ φίλοι εἰσίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 72:2)
εἶτ’ ἄξιον θαυμάσαι εἰ τοῦτ’ ἀποροῦσι, πότερον τηλικαῦτά ἐστι τὰ μεγέθη καὶ τὰ χρώματα τοιαῦτα οἱᾶ τοῖσ ἄπωθεν φαίνεται ἢ οἱᾶ τοῖσ ἐγγύθεν, καὶ πότερον οἱᾶ τοῖσ ὑγιαίνουσιν ἢ οἱᾶ τοῖσ κάμνουσιν, καὶ βαρύτερα πότερον ἃ τοῖσ ἀσθενοῦσιν ἢ ἃ τοῖσ ἰσχύουσιν, καὶ ἀληθῆ πότερον ἃ τοῖσ καθεύδουσιν ἢ ἃ τοῖσ ἐγρηγορόσιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 154:2)
πολλοὶ γὰρ ὑγιαίνουσιν, ὥσπερ Ἡρόδικοσ λέγεται, οὓσ οὐδεὶσ ἂν εὐδαιμονίσειε τῆσ ὑγιείασ διὰ τὸ πάντων ἀπέχεσθαι τῶν ἀνθρωπίνων ἢ τῶν πλείστων.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 5 10:2)
"καὶ πάλιν βόασ, ἀπίου, μηλέασ" Δίφιλοσ δ’ ὁ Σίφνιοσ ἐν τῷ περὶ τῶν προσφερομένων τοῖσ νοσοῦσι καὶ τοῖσ ὑγιαίνουσίν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 244)
"Δίφιλοσ μὲν ὁ Σίφνιοσ ἐν τῷ περὶ τῶν προσφερομένων τοῖσ νοσοῦσι καὶ τοῖσ ὑγιαίνουσιν ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 832)
φιλίασ δὲ καὶ τοῖσ ὑγιαίνουσιν ἀεὶ σφόδρα δεῖ καὶ τοῖσ νοσοῦσιν·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 116:2)
ἆρα εἰκῇ δοκεῖ ὑμῖν Ὅμηροσ περιθεῖναι τοὺσ λόγουσ τούτουσ Νέστορι, ὅν φησι δεινότατον εἶναι ἀνθρώπων καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ τῶν λόγων προσεικάζει τῇ φύσει τοῦ μέλιτοσ, ὃ τοῖσ μὲν ὑγιαίνουσιν ἥδιστον καὶ γλυκύτατον ἁπάντων, τοῖσ δὲ νοσοῦσι καὶ πυρέττουσιν, ὥσ φασιν, ἀηδέστατον καὶ τὰ ἡλκωμένα καὶ πεπονθότα καθαίρειν καὶ δάκνειν πέφυκεν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΝΕΣΤΩΡ. 15:2)
τὸ δ’ ἀπορεῖν, εἴτ’ ἐν τοῖσ σώμασι τῶν ἀνθρώπων ὁ χυμὸσ οὗτοσ ἔχει τὴν γένεσιν εἴτ’ ἐν τοῖσ σιτίοισ περιέχεται, μηδ’ ὅτι τοῖσ ὑγιαίνουσιν ἀμέμπτωσ, ὅταν ἀσιτήσωσι παρὰ τὸ ἔθοσ ὑπό τινοσ περιστάσεωσ πραγμάτων ἀναγκασθέντεσ, πικρὸν μὲν τὸ στόμα γίγνεται, χολώδη δὲ τὰ οὖρα, δάκνεται δ’ ἡ γαστήρ, ἑωρακότοσ ἐστὶν ἀλλ’ ὥσπερ ἐξαίφνησ νῦν εἰσ τὸν κόσμον ἐληλυθότοσ καὶ μήπω τὰ κατ’ αὐτὸν φαινόμενα γιγνώσκοντοσ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 896)
ἐμοὶ μὲν γάρ, ὅπερ ἐν ἀρχῇ εἶπον, οὐδ’ ἂν ζητῆσαι ἰητρικὴν δοκεῖ οὐδείσ, εἰ ταὐτὰ διαιτήματα τοῖσί τε κάμνουσι καὶ τοῖσι ὑγιαίνουσιν ἡρ́μοζεν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, v.2)
Φημὶ δὴ πάγκαλον εἶναι τοῦτο τὸ σκέμμα καὶ ἠδελφισμένον τοῖσι πλείστοισι τῶν ἐν τῇ τέχνῃ καὶ ἐπικαιροτάτοισιν‧ καὶ γὰρ τοῖσι νοσέουσι πᾶσιν ἐσ ὑγείην μέγα τι δύνασθαι, καὶ τοῖσιν ὑγιαίνουσιν ἐσ ἀσφαλείην, καὶ τοῖσιν ἀσκέουσιν ἐσ εὐεξίην, καὶ ἐσ ὅ τι ἂν ἕκαστοσ ἐθέλῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 3.4)
Ὁκότε οὖν ταῦτα τοιαῦτα γίγνεται τοῖσιν ὑγιαίνουσιν εἵνεκεν ἡμίσεοσ ἡμέρησ διαίτησ μεταβολῆσ παρὰ τὸ ἔθοσ, οὔτε προσθεῖναι λυσιτελέειν φαίνεται, οὔτε ἀφελέειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 9.8)
Ὁκόσοισιν ὑγιαίνουσιν ὀδύναι γίνονται ἐξαίφνησ ἐν τῇ κεφαλῇ, καὶ παραχρῆμα ἄφωνοι κεῖνται, καὶ Ῥέγκουσιν, ἀπόλλυνται ἐν ἑπτὰ ἡμέρῃσιν, ἢν μὴ πυρετὸσ ἐπιλάβῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 60.51)

SEARCH

MENU NAVIGATION