Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

βαρύτητα δὲ καὶ τὸ τοιοῦτον ἔχει, ὅταν δοὺσ ὡσ ὑπάρχον τί σοι, εἶτα ἀνελὼν αὐτὸ ἐπιδιστάσῃσ, ὥσπερ ἔχει καὶ τὸ ἐν τοῖσ Φιλιππικοῖσ, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ μὲν ὑμῶν οἴκοι μενόντων, σχολὴν ἀγόντων, ὑγιαινόντων, δοὺσ τοῦτο ὡσ ὑπάρχον αὐτοῖσ εὐθὺσ ἀνεῖλεν ἐπιλαβόμενοσ, εἰ δὴ τοὺσ τὰ τοιαῦτα ποιοῦντασ ὑγιαίνειν φήσαιμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ. 15:1)
καὶ εἰ μὲν αὐτοὶ ταῦτ’ ἐγγυᾶσθαι φήσουσι, μαινομένων λόγον, οὐχ ὑγιαινόντων ἐροῦσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 6:13)
οὔτε τὴν Εὔβοιαν ἠλευθερώσατε, οὔτε τῶν ὑμετέρων αὐτῶν οὐδὲν ἐκομίσασθε, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ μὲν ὑμῶν οἴκοι μενόντων, σχολὴν ἀγόντων, ὑγιαινόντων εἰ δὴ τοὺσ τὰ τοιαῦτα ποιοῦντασ ὑγιαίνειν φήσαιμεν, δύ’ ἐν Εὐβοίᾳ κατέστησε τυράννουσ, τὸν μὲν ἀπαντικρὺ τῆσ Ἀττικῆσ ἐπιτειχίσασ, τὸν δ’ ἐπὶ Σκίαθον, ὑμεῖσ δ’ οὐδὲ ταῦτ’ ἀπελύσασθε, εἰ μηδὲν ἄλλ’ ἐβούλεσθε, ἀλλ’ εἰάκατε;
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 42:1)
ὅτι τοίνυν ὅλωσ οὐδ’ ὑγιαινόντων ἐστὶν ἀνθρώπων τοιαῦτα γράφειν ψηφίσματα καὶ διδόναι τισὶ τοιαύτασ δωρειάσ, καὶ τοῦτ’ ἐκ πολλῶν ῥᾴδιον γνῶναι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 171:1)
ἔστι γὰρ οὐχ ὑγιαινόντων, οἶμαι, ἀνθρώπων, οὔθ’ ὅταν τιν’ ὑπειλήφωσι φίλον, οὕτω πιστεύειν ὥστε, ἂν ἀδικεῖν ἐπιχειρῇ, τὸ ἀμύνασθαι σφῶν αὐτῶν ἀφελέσθαι, οὔθ’ ὅταν ἐχθρόν τιν’ ἡγῶνται, οὕτωσ αὖ μισεῖν ὥστε, ἂν παυσάμενοσ βούληται φίλοσ εἶναι, τὸ ποιεῖν ἐξεῖναι ταῦτα κωλῦσαι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 175:2)
διὸ καὶ βάσκανοσ ἔδοξεν εἶναι, προσλαμβάνων τοῖσ ἀναγκαίοισ τινὰ ὀνειδισμοῖσ κατὰ τῶν ἐνδόξων προσώπων οὐκ ἀναγκαῖα πράγματα, ὅμοιόν τι ποιῶν τοῖσ ἰατροῖσ, οἳ τέμνουσι καὶ καίουσι τὰ διεφθαρμένα τοῦ σώματοσ ἑώσ βάθουσ τὰ καυτήρια καὶ τὰσ τομὰσ φέροντεσ, οὐδὲν τῶν ὑγιαινόντων καὶ κατὰ φύσιν ἐχόντων στοχαζόμενοι.
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6 8:2)
τοῦτο φοβῇ, μὴ οὐ δύνῃ ζῆν ἀρρώστου βίον, ἐπεί τοι τὸν τῶν ὑγιαινόντων μάθε, πῶσ οἱ δοῦλοι ζῶσιν, πῶσ οἱ ἐργάται, πῶσ οἱ γνησίωσ φιλοσοφοῦντεσ, πῶσ Σωκράτησ ἔζησεν, ἐκεῖνοσ μὲν καὶ μετὰ γυναικὸσ καὶ παίδων, πῶσ Διογένησ, πῶσ Κλεάνθησ ἅμα σχολάζων καὶ ἀντλῶν.
(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τοὺσ τὴν ἀπορίαν δεδοικότασ. 23:2)
ἔτι δὲ ἄνωθεν ἔγωγε ἀξιῶ οὐδ’ ἂν τὴν τῶν ὑγιαινόντων δίαιτάν τε καὶ τροφήν, ᾗ νῦν χρέονται, εὑρεθῆναι, εἰ ἐξήρκει τῷ ἀνθρώπῳ ταὐτὰ ἐσθίοντι καὶ πίνοντι βοί̈ τε καὶ ἵππῳ καὶ πᾶσιν ἐκτὸσ ἀνθρώπου, οἱο͂ν τὰ ἐκ τῆσ γῆσ φυόμενα, καρπούσ τε καὶ ὕληνν καὶ χόρτον.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, iii.3)
Εἰ δέ τισ σκέπτοιτο τὴν τῶν καμνόντων δίαιταν πρὸσ τὴν τῶν ὑγιαινόντων, εὑρ́οι ἂν τὴν τῶν θηρίων τε καὶ τῶν ἄλλων ζῳών οὐ βλαβερωτέρην πρὸσ τὴν τῶν ὑγιαινόντων.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, viii.1)
ἀνὴρ γὰρ κάμνων νοσήματι μήτε τῶν χαλεπῶν τε καὶ ἀπόρων μήτε αὖ τῶν παντάπασιν εὐηθέων, ἀλλ’ ὅ τι αὐτῷ ἐξαμαρτάνοντι μέλλει ἐπίδηλον ἔσεσθαι, εἰ ἐθέλοι καταφαγεῖν ἄρτον καὶ κρέασ ἢ ἄλλο τι ὧν οἱ ὑγιαίνοντεσ ἐσθίοντεσ ὠφελέονται, μὴ πολλόν, ἀλλὰ πολλῷ ἔλασσον ἢ ὑγιαίνων ἂν ἐδύνατο, ἄλλοσ τε τῶν ὑγιαινόντων φύσιν ἔχων μήτε παντάπασιν ἀσθενέα μήτε αὖ ἰσχυρὴν φάγοι τι ὧν βοῦσ ἢ ἵπποσ φαγὼν ἂν ὠφελοῖτό τε καὶ ἰσχύοι, ὀρόβουσ ἢ κριθὰσ ἢ ἄλλο τι τῶν τοιούτων, μὴ πολύ, ἀλλὰ πολλῷ μεῖον ἢ δύναιτο, οὐκ ἂν ἧσσον ὁ ὑγιαίνων τοῦτο ποιήσασ πονήσειέ τε καὶ κινδυνεύσειε κείνου τοῦ νοσέοντοσ, ὃσ τὸν ἄρτον ἢ τὴν μᾶζαν ἀκαίρωσ προσηνέγκατο.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, viii.2)
εὖ δ’ ἔχει νοσεόντων μὲν ἐπιστατεῖν, ἕνεκεν ὑγιείησ, ὑγιαινόντων δὲ φροντίζειν, ἕνεκεν ἀνοσίησ‧ φροντίζειν καὶ ἑωυτῶν ἕνεκεν εὐσχημοσύνησ.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, PARAGGELIAI, vi.4)
Χρὴ δὲ καὶ τὰ μαθήματα ποιέεσθαι ἐν τῇ διαίτῃ τῶν ἀνθρώπων ἔτι ὑγιαινόντων, οἱᾶ ξυμφέρει‧ εἰ γὰρ δὴ τοῖσί γε ὑγιαίνουσι φαίνεται διαφέροντα μεγάλα τὰ τοῖα ἢ τοῖα διαιτήματα καὶ ἐν ἄλλῳ τινί που καὶ ἐν τῇσι μεταβολῇσι, πῶσ οὐχὶ καὶ ἔν γε τῇσι νούσοισι διαφέρει μεγάλα, καὶ τουτέων ἐν τῇσιν ὀξυτάτῃσι μέγιστα;
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 9.1)
Σκέπτεσθαι δὲ χρὴ ὧδε ἐν τοῖσιν ὀξέσι νουσήμασι‧ πρῶτον μὲν τὸ πρόσωπον τοῦ νοσέοντοσ, εἰ ὅμοιόν ἐστι τοῖσι τῶν ὑγιαινόντων, μάλιστα δὲ, εἰ αὐτὸ ἑωυτέῳ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 2.1)
Κεκλιμένον δὲ χρὴ καταλαμβάνεσθαι τὸν νοσέοντα ὑπὸ τοῦ ἰητροῦ ἐπὶ τὸ πλευρὸν τὸ δεξιὸν, ἢ τὸ ἀριστερὸν, καὶ τὰσ χεῖρασ καὶ τὸν τράχηλον καὶ τὰ σκέλεα ὀλίγον ἐπικεκαμμένα ἔχοντα, καὶ τὸ ξύμπαν σῶμα ὑγρὸν κείμενον‧ οὕτω γὰρ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν ὁγιαινόντων κατακλίνονται‧ ἄρισται δέ εἰσι τῶν κατακλίσιων αἱ ὅμοιαι τῇσι τῶν ὑγιαινόντων.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 3.1)
ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ’ ἐμοῦ ἤκουσασ ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ·
(PROS TIMOQEON B, chapter 1 15:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION