Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πρὸσ δὲ τούτοισ Γέλων μὲν καλούμενοσ οὐχ ὑπήκουεν, Ἀργεῖοι δ’ ἐκποδὼν ἦσαν, Κερκυραῖοι δὲ σοφώτερα ἢ δικαιότερα ἐβουλεύοντο, Θετταλοὶ δὲ ὑπ’ ἀνάγκησ μὲν, ὅμωσ δὲ ἐμήδιζον, Βοιωτοὶ δὲ οὐδὲν βέλτιον Θετταλῶν ἐπεπράγεσαν, Δελφοὶ δὲ οὐκ εἶχον ὅ τι χρήσονται, ὀλίγον δὲ ἦν τὸ ὑγιαῖνον τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ τοῦτο εἰσ δύο πόλεισ ἀνήρτητο, μᾶλλον δὲ εἰσ ἕνα ἄνδρα, ὅ τι φρονήσειεν ἢ συμβουλεύσειε Θεμιστοκλῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 66:1)
ἐπεὶ δ’ ἐστί τισ ὁρ́οσ καὶ τῷ ἰατρῷ, πρὸσ ὃν ἀναφέρων κρίνει τὸ ὑγιεινὸν σώματι καὶ μή, καὶ πρὸσ ὃν μέχρι ποσοῦ ποιητέον ἕκαστον καὶ εὖ ὑγιαῖνον, εἰ δὲ ἔλαττον ἢ πλέον, οὐκέτι·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 65:1)
τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲσ οὐ πλήθει κρίνεσθαι οἰόνται προσήκειν οὐδὲ ὀλιγότητι, τὸ δ’ αὐτὸ τοῖσ μὲν γλυκὺ γευομένοισ δοκεῖν εἶναι τοῖσ δὲ πικρόν, ὥστ’ εἰ πάντεσ ἔκαμνον ἢ πάντεσ παρεφρόνουν, δύο δ’ ἢ τρεῖσ ὑγίαινον ἢ νοῦν εἶχον, δοκεῖν ἂν τούτουσ κάμνειν καὶ παραφρονεῖν τοὺσ δ’ ἄλλουσ οὔ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 135:2)
οὐδὲν γὰρ αὐτῶν ἐστὶν οὔτε καθ’ αὑτὸ πεφυκὸσ οὔτε χωρίζεσθαι δυνατὸν τῆσ οὐσίασ, ἀλλὰ μᾶλλον, εἴπερ, τὸ βαδίζον τῶν ὄντων καὶ τὸ καθήμενον καὶ τὸ ὑγιαῖνον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 5:2)
ὥσπερ οὖν οὐδ’ ὑπὸ ἰατρικῆσ ἅπαν ἂν ὑγιασθείη οὐδ’ ἀπὸ τύχησ, ἀλλ’ ἔστι τι ὃ δυνατόν ἐστι, καὶ τοῦτ’ ἔστιν ὑγιαῖνον δυνάμει.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 69:3)
καὶ γὰρ τούτοισ διὰ τὸ μὴ ὁμοίωσ διακεῖσθαι τὴν ἕξιν καὶ ὅθ’ ὑγίαινον, οὐχ ὅμοια φαίνεται τὰ κατὰ τὰσ αἰσθήσεισ, αὐτὰ μὲν οὐδεμιᾶσ διά γε τοῦτο μεταβολῆσ κοινωνοῦντα τὰ αἰσθητά, αἰσθήματα δ’ ἕτερα ποιοῦντα τοῖσ κάμνουσι καὶ μὴ τὰ αὐτά·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 90:1)
ἂν τὸ ὑγιαίνειν καὶ τὸ κάμνειν ταὐτὸν ἦν ‐ τὸ δ’ ὑποκείμενον καὶ ὑγιαῖνον καὶ νοσοῦν, εἴθ’ ὑγρότησ εἴθ’ αἷμα, ταὐτὸ καὶ ἕν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 139:1)
οὔτε γὰρ ποῖόν τι δεῖ τὸ ὑγιαῖνον εἶναι σῶμα κρίνουσιν ἐνίοτε καλῶσ, οὔτε πρὸσ τὸν ὑποκείμενον αὐτοῖσ ὁρ́ον τυγχάνουσι τῶν ποιητικῶν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 201:2)
οὔτε γὰρ ἀώροσ οὐδείσ ἐστιν οὔτε πάρωροσ πρὸσ τὸ κατὰ ψυχὴν ὑγιαῖνον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 122:2)
οὐ γὰρ τὸ νοσοῦν ὑγιασθήσεται τῆσ πολιτείασ μέροσ, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑγιαῖνον ἀπολαύσει τῆσ νόσου.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 53 4:4)
ὑπακούει δὲ αὐτῷ καὶ τὸ ἡμέτερον σῶμα καὶ νοσοῦν καὶ ὑγιαῖνον, ὅταν ἐκεῖνοσ θέλῃ, καὶ νεάζον καὶ γηρῶν καὶ τὰσ ἄλλασ διερχόμενον μεταβολάσ.
(에픽테토스, Works, book 0 3:3)
ἢν δὲ οἳ μὲν ἡμέων καταπροδιδῶσι οἳ δὲ μὴ θέλωσι τιμωρέειν, τὸ δὲ ὑγιαῖνον τῆσ Ἑλλάδοσ ᾖ ὀλίγον, τοῦτο δὲ ἤδη δεινὸν γίνεται μὴ πέσῃ πᾶσα ἡ Ἑλλάσ.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 157 3:3)
Καὶ τοῦτο εἴρηται μὲν ὀρθῶσ, παραξύνεσιν δὲ ἔχει πάνυ πολλήν‧ διὰ τὰ τοιαῦτα, καὶ οὐκ ἀρκέει μοῦνον λόγῳ εἰδέναι τὴν τέχνην ταύτην, ἀλλὰ καὶ ὁμιλίῃ ὁμιλέειν‧ πολλοὶ γὰρ ὑπὸ ὀδύνησ, ἢ καὶ ὑπ’ ἀλλοίησ προφάσιοσ, οὐκ ἐξεστεώτων αὐτέοισι τῶν ἄρθρων, ὅμωσ οὐ δύνανται ἐσ τὰ ὅμοια σχήματα καθίστασθαι ἐσ οἱᾶ́ περ τὸ ὑγιαῖνον σῶμα σχηματίζεται‧ προσξυνιέναι μὲν οὖν, καὶ ἐννοεῖν καὶ τὸ τοιόνδε σχῆμα χρή.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 10.2)
Ὁκόσοισι μὲν οὖν ἂν ἤδη ἠνδρωμένοισι τοῦτο τὸ ἄρθρον ἐκπεσὸν μὴ ἐμπέσῃ, οὗτοι, ὁκόταν αὐτοῖσιν ἡ ὀδύνη παύσηται καὶ τὸ ἄρθρον ἐθισθῇ ἐν τῷ χωρίῳ τούτῳ στροφᾶσθαι, ἵνα ἐξέπεσεν, οὗτοι δύνανται σχεδὸν εὐθὺσ ὀρθοὶ ὁδοιπορέειν ἄνευ ξύλου, καὶ πάνυ μέντοι εὐθέεσ, ἐπὶ δὲ τὸ σιναρὸν, ἅτε οὔτε κατὰ τὸν βουβῶνα εὔκαμπτοι ἐόντεσ, οὔτε κατὰ τὴν ἰγνύην‧ διὰ οὖν τοῦ βουβῶνοσ τὴν ἀκαμπίην εὐθυτέρῳ ὅλῳ τῷ σκέλεϊ ἐν τῇ ὁδοιπορίῃ χρέονται, ᾒ ὅτε ὑγίαινον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 60.1)
Εἰ δὲ εἰή τὸ ἐμπύημα ἐπὶ θάτερα μοῦνον, στρεφειν τε καὶ καταμανθάνειν χρὴ ἐπὶ τουτέοισι, μή τι ἔχῃ ἄλγημα ἐν τῷ ἑτέρῳ πλευρῷ‧ καὶ ἢν θερμότερον ᾖ τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου, κατακλινομένου ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον πλευρὸν, ἐρωτᾷν εἴ τι αὐτέῳ δοκέει βαρὺ ἀποκρέμασθαι ἐκ τοῦ ἄνωθεν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 16.3)

SEARCH

MENU NAVIGATION