Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πρέποντα δέ μοι δοκοῦσι καὶ τῷ τύπῳ τῆσ πολιτείασ διανοηθῆναι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 9:1)
ἄλλουσ δὲ ἐν ἄλλῳ σχήματι καὶ τύπῳ μάλα σεμνῶσ τε καὶ οἰκείωσ ἐφ’ ὧν ἑκάστουσ συνέβη χρόνων εἴδομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 16:1)
τίνι μὴν καὶ τὸ λοιπὸν ἐχρῶντο τῷ τύπῳ τῶν λόγων, ἢ τίν’ ἐρητόρευον τρόπον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 157:8)
καίτοι Σόλων τὰ μὲν εἰσ Μεγαρέασ ἔχοντα ᾆσαι λέγεται, τοὺσ δὲ νόμουσ οὐκ ᾖδε περιιὼν, οὐδὲ τοὺσ λόγουσ τοὺσ ὑπὲρ τῶν εὐπόρων πρὸσ τὸν δῆμον, οὐδὲ τοὺσ ὑπὲρ τῶν πολλῶν πρὸσ τοὺσ πλουσίουσ οὐκ ᾖδεν, οὐδ’ ὅσα ἄλλα ἐπολιτεύετο, οὐκ ᾄδων οὐδ’ ἐν μέτροισ ἐπολιτεύετο, ἀλλὰ τῷ τῆσ ῥητορικῆσ τύπῳ καθαρῶσ χρώμενοσ, ἐν οἷσ ἅπασι κάλλιστα ἐπέδειξεν ὅτι τῷ γε ὀρθοτάτῳ τῶν λόγων αὐτὸσ ἂν εἰή ῥήτωρ καὶ σοφὸσ, ἀμφοτέρασ γοῦν ἔσχε τὰσ ἐπωνυμίασ τε καὶ δυνάμεισ, καὶ ὅτι γε ἡ ῥητορικὴ καὶ ἡ νομοθετικὴ τῆσ αὐτῆσ εἰσι φύσεωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 163:15)
οἰκονομίαι δέ εἰσι τέσσαρεσ, ὡσ ἐν τύπῳ διελέσθαι τὰσ γὰρ ἄλλασ εἰσ τοῦτο ἐμπιπτούσασ εὑρήσομεν, βασιλική σατραπική πολιτική ἰδιωτική.
(아리스토텔레스, 경제학, Book 2 4:1)
νῦν μὲν οὖν τύπῳ εἴρηται τί ποτ’ ἐστὶν ἡ οὐσία, ὅτι τὸ μὴ καθ’ ὑποκειμένου ἀλλὰ καθ’ οὗ τὰ ἄλλα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 22:1)
εἰ δ’ οὕτω, πειρατέον τύπῳ γε περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ’ ἐστὶ καὶ τίνοσ τῶν ἐπιστημῶν ἢ δυνάμεων.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 6:2)
ἀγαπητὸν οὖν περὶ τοιούτων καὶ ἐκ τοιούτων λέγοντασ παχυλῶσ καὶ τύπῳ τἀληθὲσ ἐνδείκνυσθαι, καὶ περὶ τῶν ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ ἐκ τοιούτων λέγοντασ τοιαῦτα καὶ συμπεραίνεσθαι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 12:2)
πολλῶν δὲ καὶ παντοίασ ἐχόντων διαφορὰσ τῶν συμβαινόντων, καὶ τῶν μὲν μᾶλλον συνικνουμένων τῶν δ’ ἧττον, καθ’ ἕκαστον μὲν διαιρεῖν μακρὸν καὶ ἀπέραντον φαίνεται, καθόλου δὲ λεχθὲν καὶ τύπῳ τάχ’ ἂν ἱκανῶσ ἔχοι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 120:3)
εἰρημένων δὲ τῶν περὶ τὰσ ἀρετάσ τε καὶ φιλίασ καὶ ἡδονάσ, λοιπὸν περὶ εὐδαιμονίασ τύπῳ διελθεῖν, ἐπειδὴ τέλοσ αὐτὴν τίθεμεν τῶν ἀνθρωπίνων.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 73:1)
ἐκεῖνο δὲ προδιομολογείσθω, ὅτι πᾶσ ὁ περὶ τῶν πρακτῶν λόγοσ τύπῳ καὶ οὐκ ἀκριβῶσ ὀφείλει λέγεσθαι, ὥσπερ καὶ κατ’ ἀρχὰσ εἴπομεν ὅτι κατὰ τὴν ὕλην οἱ λόγοι ἀπαιτητέοι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 15:1)
νῦν μὲν οὖν τύπῳ καὶ ἐπὶ κεφαλαίου λέγομεν, ἀρκούμενοι αὐτῷ τούτῳ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 77:2)
ἡ μὲν οὖν προαίρεσισ τύπῳ εἰρήσθω, καὶ περὶ ποῖά ἐστι καὶ ὅτι τῶν πρὸσ τὰ τέλη.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 55:2)
κοινῇ μὲν οὖν περὶ τῶν ἀρετῶν εἴρηται ἡμῖν τό τε γένοσ τύπῳ, ὅτι μεσότητέσ εἰσιν καὶ ὅτι ἕξεισ, ὑφ’ ὧν τε γίνονται, ὅτι τούτων πρακτικαὶ <καὶ> καθ’ αὑτάσ, καὶ ὅτι ἐφ’ ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι, καὶ οὕτωσ ὡσ ἂν ὁ ὀρθὸσ λόγοσ προστάξῃ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 82:2)
τί δ’ ἐστίν, οὐ χαλεπὸν τύπῳ γε περιλαβεῖν ἐκ τῶν εἰρημένων.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 133:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION