Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὗτόσ σ’ ὁδώσει τὴν τρίγωνον ἐσ χθόνα Νειλῶτιν, οὗ δὴ τὴν μακρὰν ἀποικίαν, Ιοἶ, πέπρωται σοί τε καὶ τέκνοισ κτίσαι.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, lyric 5:9)
εἰ γὰρ ἔχοντοσ τοῦ τριγώνου δύο ὀρθὰσ ἀνάγκη τὸ τετράγωνον ἔχειν τέτταρασ ὀρθάσ, φανερὸν ὡσ αἴτιον τούτου τὸ δύο ὀρθὰσ ἔχειν τὸ τρίγωνον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 99:1)
εἰ δέ γε μεταβάλλει τὸ τρίγωνον, ἀνάγκη καὶ τὸ τετράγωνον μεταβάλλειν, οἱο͂ν εἰ τρεῖσ, ἕξ, εἰ δὲ τέτταρεσ, ὀκτώ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 99:2)
εἰ γὰρ μηθὲν ἄλλο αἴτιον τοῦ τὸ τρίγωνον οὕτωσ ἔχειν, ἀρχή τισ ἂν εἰή τοῦτο καὶ αἴτιον τῶν ὕστερον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 100:3)
ἐπειδὴ δεῖ τόδε ὑγιαίνειν, ἀνάγκη τοδὶ ὑπάρξαι, εἰ ἔσται ἐκεῖνο, ὥσπερ ἐκεῖ, εἰ ἔστι τὸ τρίγωνον δύο ὀρθαί, ἀνάγκη τοδὶ εἶναι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 208:1)
ὧν οὐθενόσ ἐστιν ἡ οἰκοδομικὴ ποιητική, τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον οὐδ’ ὁ γεωμέτρησ θεωρεῖ τὰ οὕτω συμβεβηκότα τοῖσ σχήμασιν, οὐδ’ εἰ ἕτερόν ἐστι τρίγωνον καὶ τρίγωνον δύο ὀρθὰσ ἔχον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 24:2)
καὶ γὰρ τὸ ὑγιαίνειν ἔσται ἢ συνουσία ἢ σύνδεσμοσ ἢ σύνθεσισ ψυχῆσ καὶ ὑγιείασ, καὶ τὸ τὸν χαλκὸν εἶναι τρίγωνον σύνθεσισ χαλκοῦ καὶ τριγώνου, καὶ τὸ λευκὸν εἶναι σύνθεσισ ἐπιφανείασ καὶ λευκότητοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 81:3)
διὰ τί δύο ὀρθαὶ τὸ τρίγωνον;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 115:4)
οἱο͂ν τὸ τρίγωνον εἰ μὴ μεταβάλλειν οἰέται, οὐκ οἰήσεται ποτὲ μὲν δύο ὀρθὰσ ἔχειν ποτὲ δὲ οὔ μεταβάλλοι γὰρ ἄν, ἀλλὰ τὶ μὲν τὶ δ’ οὔ, οἱο͂ν ἄρτιον ἀριθμὸν πρῶτον εἶναι μηθένα, ἢ τινὰσ μὲν τινὰσ δ’ οὔ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 134:1)
καὶ εἰ σχήματα εὐθύγραμμα, σχημάτων ἂν ἦν ἀριθμόσ, καὶ τὸ ἓν τὸ τρίγωνον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 38:2)
οὐδὲ τρίγωνον χαλκοῦν καὶ κύκλοσ ξύλινοσ, οὐ διὰ τὴν ὕλην εἴδει διαφέρουσιν ἀλλ’ ὅτι ἐν τῷ λόγῳ ἔνεστιν ἐναντίωσισ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 134:5)
ὅτι τόδε τὸ τρίγωνον δύο ὀρθαῖσ, εἰ μὴ πᾶν τρίγωνον δύο ὀρθαί, οὐδ’ ὅτι ὁδὶ ὁ ἄνθρωποσ ζῷον, εἰ μὴ πᾶσ ἄνθρωποσ ζῷον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 233:1)
στιγμαὶ τῶν μεγεθῶν, καὶ ὡσ Εὔρυτοσ ἔταττε τίσ ἀριθμὸσ τίνοσ, οἱο͂ν ὁδὶ μὲν ἀνθρώπου ὁδὶ δὲ ἵππου, ὥσπερ οἱ τοὺσ ἀριθμοὺσ ἄγοντεσ εἰσ τὰ σχήματα τρίγωνον καὶ τετράγωνον, οὕτωσ ἀφομοιῶν ταῖσ ψήφοισ τὰσ μορφὰσ τῶν φυτῶν, ἢ ὅτι ὁ λόγοσ ἡ συμφωνία ἀριθμῶν, ὁμοίωσ δὲ καὶ ἄνθρωποσ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 119:1)
οὐ γὰρ ἅπασαν ὑπόληψιν διαφθείρει οὐδὲ διαστρέφει τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν, οἱο͂ν ὅτι τὸ τρίγωνον δύο ὀρθὰσ ἔχει ἢ οὐκ ἔχει, ἀλλὰ τὰσ περὶ τὸ πρακτόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 37:4)
ὁ μὲν γὰρ νοῦσ τῶν ὁρ́ων, ὧν οὐκ ἔστι λόγοσ, ἣ δὲ τοῦ ἐσχάτου, οὗ οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη ἀλλ’ αἴσθησισ, οὐχ ἡ τῶν ἰδίων, ἀλλ’ οἱᾴ αἰσθανόμεθα ὅτι τὸ ἐν τοῖσ μαθηματικοῖσ ἔσχατον τρίγωνον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 64:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION