Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τούτου γε τοίνυν τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν τόλμημα τολμῶμεν τοσοῦτον οὕνεκα, ἤν πωσ παραλαβεῖν τῆσ πόλεωσ τὰ πράγματα δυνώμεθ’, ὥστ’ ἀγαθόν τι πρᾶξαι τὴν πόλιν·
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Prologue 3:14)
ἡμεῖσ δ’ οὔτε τῶν ἐκείνου πραγμάτων οὐδὲν στασιάζειν παρασκευάζομεν, οὔτε ξενοτροφεῖν ἐθέλομεν, οὔτε στρατεύεσθαι τολμῶμεν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Πρὸσ τὴν Ἐπιστολὴν τὴν Φιλίππου 21:2)
καὶ πρὸσ μὲν Καρχηδονίουσ ἀγωνιζόμενοι τοὺσ ἐσχάτουσ κινδύνουσ εὐψύχωσ ὑπομένομεν, πρὸσδὲ πικρὸν τύραννον ὑπὲρ ἐλευθερίασ καὶ περὶ πατρίδοσ οὐδὲ λόγῳ παρρησίαν ἔτι ἄγειν τολμῶμεν·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 65 5:2)
ὑποπτεύω γὰρ ἔσεσθαί τινασ τῶν ἀναγνωσομένων τὴν γραφὴν τοὺσ ἐπιτιμήσοντασ ἡμῖν, ὅτι τολμῶμεν ἀποφαίνειν Θουκυδίδην τὸν ἁπάντων κράτιστον τῶν ἱστοριογράφων καὶ κατὰ τὴν προαίρεσίν ποτε τῶν λόγων ἁμαρτάνοντα καὶ κατὰ τὴν δύναμιν ἐξασθενοῦντα, καὶ διὰ τοῦθ’ οὗτοσ ἡμᾶσ ὁ λογισμὸσ εἰσῆλθεν, ὅτι παράδοξα καινοτομεῖν πράγματα πρῶτοι καὶ μόνοι δόξομεν, εἴ τι τῶν ὑπὸ Θουκυδίδου γραφέντων συκοφαντεῖν ἐπιβαλοίμεθα, οὐ ταῖσ κοιναῖσ μόνον ἐναντιούμενοι δόξαισ, ἃσ ἅπαντεσ ἐκ τοῦ μακροῦ χρόνου παραλαβόντεσ ἀναφαιρέτουσ ἔχουσιν, ἀλλὰ καὶ ταῖσ ἰδίαισ τῶν ἐπιφανεστάτων φιλοσόφων τε καὶ ῥητόρων μαρτυρίαισ ἀπιστοῦντεσ, οἳ κανόνα τῆσ ἱστορικῆσ πραγματείασ ἐκεῖνον ὑποτίθενται τὸν ἄνδρα καὶ τῆσ περὶ τοὺσ πολιτικοὺσ λόγουσ δεινότητοσ ὁρ́ον·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 24)
Οὐ γὰρ τολμῶμεν ἐνκρῖναι ἢ συνκρῖναι ἑαυτούσ τισιν τῶν ἑαυτοὺσ συνιστανόντων·
(PROS KORINQIOUS B, chapter 7 74:1)
τὸ μηδαμῶσ ὂν τολμῶμέν που φθέγγεσθαι;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 127:6)
μὴ τοίνυν ἡμᾶσ εἴπῃ τισ ὅτι τοὐναντίον τοῦ ὄντοσ τὸ μὴ ὂν ἀποφαινόμενοι τολμῶμεν λέγειν ὡσ ἔστιν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 256:1)
πῶσ γὰρ ἂν τολμῷμεν ἔξαρνοι εἶναι τὸ καλὸν μὴ καλὸν εἶναι;
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ μειζών 45:3)
τὴν τοίνυν διαφορότητα, ὦ Πρώταρχε, τοῦ ἀγαθοῦ τοῦ τ’ ἐμοῦ καὶ τοῦ σοῦ μὴ ἀποκρυπτόμενοι, κατατιθέντεσ δὲ εἰσ τὸ μέσον, τολμῶμεν, ἄν πῃ ἐλεγχόμενοι μηνύσωσι πότερον ἡδονὴν τἀγαθὸν δεῖ λέγειν ἢ φρόνησιν ἤ τι τρίτον ἄλλο εἶναι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 21:1)
πολλαῖσ γὰρ οἱ θεοὶ μορφαῖσ οὐ σοφισμάτων ὡσ Εὐριπίδησ φησίν, ἀλλὰ πραγμάτων σφάλλουσιν ἡμᾶσ, ὅταν ὡσ ἐπιστάμενοι τολμῶμεν ἀποφαίνεσθαι περὶ τηλικούτων.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 382)
εἰ βουλήμασι κενοῖσ ἑαυτοὺσ εὐφραίνομεν καὶ θανατηφόρον ἀπείθειαν τολμῶμεν̣
(70인역 성경, Liber Maccabees IV 8:18)
πῶσ δ’ ἂν τολμῷμεν ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἐπαινεῖν;
(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Ε, chapter 3 40:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION