Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μίσθωσόν μοι τὴν τίτθην.
(아리스토파네스, Lysistrata, Lyric-Scene, lyric5)
πανηγύρεωσ οὔσησ ποθ’ ἡ Γναθαίνιον εἰσ Πειραιᾶ κατέβαινε πρὸσ ξένον τινὰ ἔμπορον ἐραστὴν εὐτελῶσ ἐπ’ ἀστράβησ, τὰ πάντ’ ἔχουσ1’ ὀνάρια μεθ’ ἑαυτῆσ τρία καὶ τρεῖσ θεραπαίνασ καὶ νέαν τιτθὴν μίαν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 44 7:1)
ἀναγκαῖον οὖν ἦν μὴ περιιδεῖν ἐνδεεῖσ ὄντασ μήτε τιτθὴν γενομένην μήτε παιδαγωγόν·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν 73:1)
ὥστε ἐγὼ μὲν οὕτω πρᾶοσ περὶ τούτουσ ἦν, οὗτοι δὲ οὕτωσ ἀσελγεῖσ καὶ βδελυροὶ ὥστ’ ἐπὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία εἰσελθεῖν, ἔχοντεσ μὲν τὰ πρόβατα καὶ τοὺσ οἰκέτασ, πλείονοσ ἄξια ἢ κατεδικάσαντο, ἀναβαλόμενοι δὲ τὴν ὑπερημερίαν, ἐπαγγείλαντοσ δ’ ἐμοῦ κομίζεσθαι αὐτοῖσ τὴν δίκην, ὡσ μεμαρτύρηται ὑμῖν, καὶ εἰσελθόντεσ εἰσ τὴν οἰκίαν τά τε σκεύη ἐκφορῆσαι τήν τε τιτθὴν συγκόψαι, γραῦν γυναῖκα, ἕνεκα κυμβίου, καὶ ταῦτα πάντα ἔτι ἔχειν καὶ μὴ ἀποδιδόναι ἐκτετεικότοσ ἐμοῦ τὴν δίκην, χιλίασ τριακοσίασ δέκα τρεῖσ δύ’ ὀβολώ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν 103:1)
οὐ γὰρ ἃ τήμερον ἡμεῖσ φαμέν, εὐόρκον αὐτοῖσ μαρτυρεῖν, ἀλλ’ ἃ πάντα τὸν χρόνον ᾔδεσαν τὴν ἡμετέραν μὲν μητέρα, τιτθὴν δὲ τούτου νομιζομένην.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην 62:3)
τὰ ἴδια τηρεῖν, τῶν ἀλλοτρίων μὴ ἀντιποιεῖσθαι, ἀλλὰ διδομένοισ μὲν χρῆσθαι, μὴ διδόμενα δὲ μὴ ποθεῖν, ἀφαιρουμένου δέ τινοσ ἀποδιδόναι εὐλύτωσ καὶ αὐτόθεν, χάριν εἰδότα οὗ ἐχρήσατο χρόνου, εἰ θέλεισ μὴ κλάειν τὴν τιτθὴν καὶ μάμμην.
(에픽테토스, Works, book 2, Ὅτι οὐ μελετῶμεν χρῆσθαι τοῖσ περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν δόγμασιν. 28:1)
λέγεται δ’ οὐ κακῶσ ὅτι τῆσ Σωκράτουσ πρὸσ αὐτὸν εὐνοίασ καὶ φιλανθρωπίασ οὐ μικρὰ πρὸσ δόξαν ἀπέλαυσεν, εἴγε Νικίου μὲν καὶ Δημοσθένουσ καὶ Λαμάχου καὶ Φορμίωνοσ Θρασυβούλου τε καὶ Θηραμένουσ, ἐπιφανῶν ἀνδρῶν γενομένων κατ’ αὐτόν, οὐδενὸσ οὐδ’ ἡ μήτηρ ὀνόματοσ τετύχηκεν, Ἀλκιβιάδου δὲ καὶ τίτθην, γένοσ Λάκαιναν, Ἀμύκλαν ὄνομα, καὶ Ζώπυρον παιδαγωγὸν ἴσμεν, ὧν τὸ μὲν Ἀντισθένησ, τὸ δὲ Πλάτων ἱστόρηκε.
(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 1 2:1)
ἄλλοισ ἀλλὰ καὶ σκεύεσιν, οἷσ ἐτέρπετο, καὶ παιγνίοισ ἐκέλευε τὴν τίτθην διδόναι καὶ προσφέρειν τὸν μαστὸν καὶ προσεκαλεῖτο καθάπερ πρὸσ τράπεζαν ἰδίαν ὑπὸ φιλανθρωπίασ, ὧνπερ ἐγίγνωσκε καὶ εἶχε τὰ ἥδιστα κοινουμένη τοῖσ εὐφραίνουσιν αὐτήν.
(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 2 4:1)
οὕτω δὲ μεταπεμφθεῖσαν καὶ γενομένην συνήθη ποιήσασθαι τοῦ παιδίου τίτθην.
(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 15 4:3)
τὴν τίτθην Ιἕρων Σειληνίδα, τήν, ὅτε πίνοι ζωρόν, ὑπ’ οὐδεμιῆσ θλιβομένην κύλικοσ, ἀγρῶν ἐντὸσ ἔθηκεν, ἵν’ ἡ φιλάκρητοσ ἐκείνη καὶ φθιμένη ληνῶν γείτονα τύμβον ἔχοι.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 4561)

SEARCH

MENU NAVIGATION