Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τηλικούτων κακῶν αἴτιοσ γενόμενοσ, Δημοσθένησ οὐκ ἀγαπᾷ εἰ μὴ δίκην δέδωκεν, ἀλλ’ εἰ μὴ καὶ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανωθήσεται, ἀγανακτεῖ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1473)
ἐγὼ δὲ νομίζω μέγιστα κακὰ τὴν πόλιν ὑπὸ τούτου πείσεσθαι, καὶ τηλικούτων πραγμάτων εἰσ τὸν λοιπὸν χρόνον αἴτιον δόξειν, ὥστε μηδένα τῶν προτέρων ἀδικημάτων μεμνῆσθαι·
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 36:2)
ὥσθ’ ἡ μὲν τοσοῦτον ὑπερβληθεῖσα ὑπὸ τῆσ στάσεωσ πόλισ οὐδ’ ὄνομα εἰρήνησ ἐπ’ ἐκείνων τῶν χρόνων ἐνενόησεν, οἱ δ’ ἀπὸ τοσούτων καὶ τηλικούτων πλεονεκτημάτων ὁρμώμενοι πληγέντεσ κατέφυγον εὐθὺσ ἐπὶ τὴν εἰρήνην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 71:7)
ἐρυθριῶ δῆτα, εἰ τοσούτων καὶ τηλικούτων εἰρημένων, εἶτα μὴ ἔχοντοσ τοῦ λόγου φανοῦμαι μεμνημένοσ ἢ βαρβαρικῆσ τινοσ ἀρχῆσ ἢ Ἑλληνικῆσ δυνάμεωσ καὶ δοκῶ τοὐναντίον ποιήσειν τοῖσ Αἰολεῦσι ποιηταῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 5:8)
ἃ χρὴ πάντα συλλογιζομένουσ μὴ πρὸσ ἀθυμίαν τρέψαι τὸν φόβον, ἀλλ’ εἰσ τὸ προθύμωσ ἃ γένοιτ’ ἂν, εἰ ῥᾳθυμήσομεν, κωλῦσαι, καὶ μὴ τὸν κίνδυνον νομίζειν χαλεπὸν, ἀλλὰ τὸ μὴ κινδυνεῦσαι περὶ τηλικούτων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 14:4)
Ῥόδοσ οἶμαι τοσούτων καὶ τηλικούτων εἶχε στερηθῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 10:12)
ὅμωσ δ’ εἰ καὶ μὴ τηλικούτων ἐστερήθησάν τινεσ, μηδ’ οὕτω πολυειδεῖ κακῷ περιέπεσον, ἀλλ’ οὖν πολλαὶ δὴ πόλεισ αἱ μὲν ἀναστάτων τῶν ἐχόντων αὐτὰσ γενομένων ἐρημίᾳ κατελύθησαν, αἱ δὲ κατεσκάφησαν, αἱ δὲ ἐνεπρήσθησαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 16:2)
εἰ γὰρ τοσούτων καὶ τηλικούτων κακῶν ἡ στάσισ αἰτία γίγνεται ὥστ’ ἀβίωτον νομίζειν εἰ μή τισ ὁπωσοῦν δίκην λήψεται, πῶσ οὐ φεύγειν κράτιστον ἀπ’ αὐτῆσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 10:4)
εὑρεθεῖσα δὲ ὑπὲρ τοιούτων καὶ τηλικούτων μόνη βιωτὸν ἡμῖν πεποίηκε τὸν βίον, τούσ τε ἰδίουσ οἴκουσ καὶ τὰ κοινὰ τῶν πόλεων εἰσ ὁμόνοιαν τὸ καθ’ αὑτὴν ἄγουσα καὶ τὸ διδάξαι καὶ μαθεῖν ἅπασιν ἀεὶ καθιστᾶσα καλὸν, τὴν δὲ ἀλογίαν καὶ τοὺσ θορύβουσ πανταχοῦ φεύγειν τε καὶ μισεῖν πρώτη διδάξασα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 48:3)
εἰ γὰρ ὅτι μάλιστα οὕτω διενοεῖτο, ὥσπερ ἔγωγε οὐκ ἀντιλέγω, ἀλλ’ ὑπεξήρηται τὴν καθαρὰν καὶ τῷ ὄντι ῥητορικὴν, ἄξιον μὴ παρακρουσθῆναι μηδὲ ἀγνοῆσαι τοῦτο αὐτὸ τοὺσ πολλοὺσ, μηδὲ ὡσ ψήφῳ καθαρᾷ προσέχοντασ θᾶττον ἢ συμφέρει βουλεύσασθαι περὶ τῶν τηλικούτων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 112:8)
πρῶτον μὲν οὖν, ὦ οὗτοσ, οὐκ οἶμαί τιν’ αὐτῶν τὸ παράπαν δυσχερανεῖν διὰ τὸ καὶ τοῖσ υἱέσιν εὖ μάλα προσεῖναι τῶν γεγεννηκότων τὴν δόξαν, ἀλλ’ ὡσ εἰκὸσ αὐτοὺσ ἀγαπήσειν, εἰ μόνον τηλικούτων πατέρων προσαγορεύοιντο παῖδεσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 21:2)
πρῶτον μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐκεῖνο μαθεῖν ἡμᾶσ δεῖ, ὅτι τοσούτων καὶ τηλικούτων ἄνωθεν, οὐκ Ἀθήνησι μόνον, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖσ Ἕλλησι συμβούλων καὶ νομοθετῶν γεγονότων, τούτων μὲν οὐδεὶσ οὐδέν τι τοιοῦτον πώποτ’ οὔτ’ ἔγραψεν οὔτ’ εἰσηγήσατο·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 5:1)
ἅμα δὲ οὐδὲ νόμον τὸν σὸν δὴ τοῦτον ἔγωγ’ ἂν φαίην, ἀλλ’ ἀνομίαν αὐτὸ καὶ τῆσ πολιτείασ ἀνατραπὴν καὶ οὐδὲν ὑγιὲσ, οὐ μόνον τῷ μηδὲν αὐτὸν ἔχειν ὧν τοὺσ ἀγαθοὺσ νόμουσ ἴσχειν εἰκὸσ, οὓσ καὶ κοινοὺσ τῶν πραγμάτων σωτῆρασ μετὰ τοὺσ θεοὺσ ἅπαντεσ ἴσμεν, ἀλλὰ καὶ τῷ τοσούτων καὶ τηλικούτων, ὡσ ἔφην, τῇ πόλει δεινῶν, ἐὰν ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πρόησθ’, αὐτὸν αἴτιον ἂν γεγενῆσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 12:1)
πῶσ οἱο͂́ν τ’ ἀπάτην διὰ τοσούτων καὶ τηλικούτων χωρῆσαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 14:3)
ἔστι μὲν γὰρ ἄξιον εἶναι μεγάλων καὶ ἀξιοῦν ἑαυτὸν τούτων, ἔστι δὲ μικρὰ καὶ ἄξιόν τινα τηλικούτων καὶ ἀξιοῦν ἑαυτὸν τούτων, ἔστι δ’ ἀνάπαλιν πρὸσ ἑκάτερα αὐτῶν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 107:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION