Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ περιστήσειν τῷ μὲν φεύγοντι θαρρεῖν, ὅταν αὐτὸσ δεῦρο παρέλθῃ, ἐκπεπλῆχθαι δὲ τῷ κατηγόρῳ καὶ πεφοβῆσθαι περὶ αὑτοῦ, τοσούτουσ δὲ καὶ τηλικούτουσ ἐκκαλεῖσθαι παρὰ τῶν δικαστῶν θορύβουσ, παρεμβάλλων τὰσ ἐμὰσ δημηγορίασ καὶ ψέγων τὴν εἰρήνην τὴν δι’ ἐμοῦ καὶ Φιλοκράτουσ γεγενημένην, ὥστ’ οὐδὲ ἀπαντήσεσθαί με ἐπὶ τὸ δικαστήριον ἀπολογησόμενον, ὅταν τῆσ πρεσβείασ τὰσ εὐθύνασ διδῶ, ἀλλ’ ἀγαπήσειν, ἐὰν μετρίῳ τιμήματι περιπέσω καὶ μὴ θανάτῳ ζημιῶμαι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1741)
Φόλοσ δὲ ἑλκύσασ ἐκ νεκροῦ τὸ βέλοσ ἐθαύμαζεν, εἰ τοὺσ τηλικούτουσ τὸ μικρὸν διέφθειρε·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 4:15)
οἰόμεθα γὰρ δεῖν τοὺσ τηλικούτουσ αἰδήμονασ εἶναι διὰ τὸ πάθει ζῶντασ πολλὰ ἁμαρτάνειν, ὑπὸ τῆσ αἰδοῦσ δὲ κωλύεσθαι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 154:2)
καὶ περὶ λόγων δὲ καὶ μύθων, ποίουσ τινὰσ ἀκούειν δεῖ τοὺσ τηλικούτουσ, ἐπιμελὲσ ἔστω τοῖσ ἄρχουσιν οὓσ καλοῦσι παιδονόμουσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 306:1)
εὔλογον οὖν ἀπολαύειν ἀπὸ τῶν ἀκουσμάτων καὶ τῶν ὁραμάτων ἀνελευθερίαν καὶ τηλικούτουσ ὄντασ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 311:1)
τῆσ δ’ ἐξ ἀρχῆσ παρ’ αὐτοῖσ ζωογονίασ τεκμήριον πειρῶνται φέρειν τὸ καὶ νῦν ἔτι τὴν ἐν Θηβαΐδι χώραν κατά τινασ καιροὺσ τοσούτουσ καὶ τηλικούτουσ μῦσ γεννᾶν ὥστε τοὺσ ἰδόντασ τὸ γινόμενον ἐκπλήττεσθαι·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 10 2:1)
ἀπολειπομένου δ’ ἀπορήματοσ, διὰ τίν’ αἰτίαν οὐ συνέπονται τοῖσ ἐλέφασιν εἰσ τὴν προειρημένην παραποταμίαν διώκοντεσ τὰσ συνήθεισ τροφάσ, φασὶ τοὺσ τηλικούτουσ ὄφεισ τὴν μὲν ἐπίπεδον τῆσ χώρασ φεύγειν, περὶ δὲ τὴν ὑπώρειαν ἐν ταῖσ φάραγξι ταῖσ εἰσ τὸ μῆκοσ ἀνηκούσαισ καὶ τοῖσ σπηλαίοισ τοῖσ τὸ βάθοσ ἔχουσι συνεχῶσ ἐναυλίζεσθαι·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 10 6:1)
διόπερ κατὰ τούτουσ τοὺσ καιροὺσ σπανίζοντεσ τροφῆσ τὸ μὲν πρῶτον τοὺσ κόγχουσ συλλέγουσι, τηλικούτουσ τὸ μέγεθοσ ὧν εὑρίσκονταί τινεσ τετραμναῖοι·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 16 5:1)
ἀποφαίνονται γὰρ ὁρᾶσθαι κατὰ τὴν χώραν αὐτῶν ὄφεισ τηλικούτουσ τὸ μέγεθοσ ὥστε μὴ μόνον βοῦσ τε καὶ ταύρουσ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων τὰ τηλικαῦτα τοῖσ ὄγκοισ ἀναλίσκειν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἐλέφασιν εἰσ ἀλκὴν συνίστασθαι, καὶ διὰ μὲν τῆσ σπείρασ ἐμπλεκομένουσ τοῖσ σκέλεσιν ἐμποδίζειν τὴν κατὰ φύσιν κίνησιν, τὸν δ’ αὐχένα μετεωρίσαντασ ὑπὲρ τὴν προβοσκίδα τὴν κεφαλὴν ἐναντίαν ποιεῖν τοῖσ τῶν ἐλεφάντων ὄμμασι, διὰ δὲ τοῦ πυρωποῦ τῶν ὀφθαλμῶν ἀστραπῇ παραπλησίασ τὰσ λαμπηδόνασ προβάλλοντασ ἀποτυφλοῦν τὴν ὁρ́ασιν, καὶ σφήλαντασ ἐπὶ τὴν γῆν σαρκοφαγεῖν τὰ χειρωθέντα τῶν ζῴων.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 37 9:2)
πλείστασ γὰρ ἔχουσα πόλεισ τῶν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ τόποισ καὶ μάλιστ’ εὐδαιμονούσασ τηλικούτουσ ἔσχε σεισμοὺσ ὥστε καὶ τὰσ πόλεισ καὶ τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἅπαντασ ἀφανισθῆναι, καθόλου δὲ τὴν χώραν ἀλλοιωθῆναι καὶ ποταμοὺσ ἀντὶ τῶν προϋπαρχόντων ἄλλουσ φανῆναι καὶ λίμνασ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 44 5:1)
τηλικούτουσ δὲ τοὺσ σεισμοὺσ συνέβη γενέσθαι κατὰ πολλὰ μέρη τῆσ Ἑλλάδοσ, ὥστε καὶ πόλεισ τινὰσ ἐπιθαλαττίουσ ἐπικλύσασαν τὴν θάλατταν διαφθεῖραι, καὶ κατὰ τὴν Λοκρίδα χερρονήσου καθεστώσησ ῥῆξαι μὲν τὸν ἰσθμόν, ποιῆσαι δὲ νῆσον τὴν ὀνομαζομένην Ἀταλάντην.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 57 18:1)
Οὐεσπασιανοῦ δ’ ἄν τισ καὶ Τίτου τὴν μεγαλοφροσύνην εἰκότωσ ἐκπλαγείη μετὰ πολέμουσ καὶ τηλικούτουσ ἀγῶνασ οὓσ ἔσχον πρὸσ ἡμᾶσ μετριοπαθησάντων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 12 149:1)
Ἐν μέρει γοῦν τῶν προσταγμάτων ἐπινήψασ Ἀντώνιοσ τὸ κτεῖναι μὲν ἄνδρασ ἀγαθοὺσ καὶ βασιλεῖσ τηλικούτουσ ἀνόσιον ἡγήσατο, τὸ δὲ τούτων ἔγγιον φίλουσ διεκρούσατο, πολλὰ δὲ τῆσ χώρασ αὐτῶν ἀποτεμόμενοσ καὶ δὴ καὶ τὸν ἐν Ιἑριχοῦντι φοινικῶνα, ἐν ᾧ γεννᾶται τὸ βάλσαμον, δίδωσιν αὐτῇ πόλεισ τε πλὴν Τύρου καὶ Σιδῶνοσ τὰσ ἐντὸσ Ἐλευθέρου ποταμοῦ πάσασ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 518:1)
εἶτα οἱ μὲν ὑμῶν ἐναποθνήσκουσι ταῖσ ἐλπίσι, πρὶν ἰδεῖν τἀληθὲσ καὶ καταγνῶναι τῶν ἐξαπατησάντων ἐκείνων, οἱ δὲ κἂν αἴσθωνται ἐξηπατημένοι ὀψέ ποτε γέροντεσ ἤδη γενόμενοι, ὀκνοῦσιν ἀναστρέφειν αἰδούμενοι, εἰ δεήσει τηλικούτουσ αὐτοὺσ ὄντασ ἐξομολογήσασθαι ὅτι πράγματα παίδων ἔχοντεσ οὐ συνίεσαν·
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 154:2)
"ἀφεὶσ δὲ αὖ τοὺσ τηλικούτουσ καὶ τοιούτουσ ἄνδρασ καὶ πράξεισ λαμπρὰσ καὶ λόγουσ σεμνοὺσ καὶ σχῆμα εὐπρεπὲσ καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ ἔπαινον καὶ προεδρίασ καὶ δύναμιν καὶ ἀρχὰσ καὶ τὸ ἐπὶ λόγοισ εὐδοκιμεῖν καὶ τὸ ἐπὶ συνέσει εὐδαιμονίζεσθαι, χιτώνιόν τι πιναρὸν ἐνδύσῃ καὶ σχῆμα δουλοπρεπὲσ ἀναλήψῃ καὶ μοχλία καὶ γλυφεῖα καὶ κοπέασ καὶ κολαπτῆρασ ἐν ταῖν χεροῖν ἕξεισ κάτω νενευκὼσ εἰσ τὸ ἔργον, χαμαιπετὴσ καὶ χαμαίζηλοσ καὶ πάντα τρόπον ταπεινόσ, ἀνακύπτων δὲ οὐδέποτε οὐδὲ ἀνδρῶδεσ οὐδὲ ἐλεύθερον οὐδὲν ἐπινοῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν ἔργα ὅπωσ εὔρυθμα καὶ εὐσχήμονα ἔσται σοι προνοῶν, ὅπωσ δὲ αὐτὸσ εὔρυθμόσ τε καὶ κόσμιοσ ἔσῃ, ἥκιστα πεφροντικώσ, ἀλλ’ ἀτιμότερον ποιῶν σεαυτὸν λίθων.
(루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name) 8:13)

SEARCH

MENU NAVIGATION