Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὗτοσ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὁ τηλικοῦτοσ τὸ μέγεθοσ κόλαξ, πρῶτοσ διὰ τῶν κατασκόπων τῶν παρὰ Χαριδήμου πυθόμενοσ τὴν Φιλίππου τελευτήν, τῶν μὲν θεῶν συμπλάσασ ἑαυτῷ ἐνύπνιον κατεψεύσατο, ὡσ οὐ παρὰ Χαριδήμου τὸ πρᾶγμα πεπυσμένοσ, ἀλλὰ παρὰ τοῦ Διὸσ καὶ τῆσ Ἀθηνᾶσ, οὓσ μεθ’ ἡμέραν ἐπιορκῶν νύκτωρ φησὶν ἑαυτῷ διαλέγεσθαι καὶ τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι προλέγειν, ἑβδόμην δ’ ἡμέραν τῆσ θυγατρὸσ αὐτῷ τετελευτηκυίασ, πρὶν πενθῆσαι καὶ τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενοσ καὶ λευκὴν ἐσθῆτα λαβὼν ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, τὴν μόνην ὁ δείλαιοσ καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσασ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 77 1:1)
τοιοῦτοσ ὢν ὁ Τυφὼν καὶ τηλικοῦτοσ ἡμμένασ βάλλων πέτρασ ἐπ’ αὐτὸν τὸν οὐρανὸν μετὰ συριγμῶν ὁμοῦ καὶ βοῆσ ἐφέρετο·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 6 3:7)
ὢν γὰρ τηλικοῦτοσ ὁ βασιλεὺσ ἡμερότητι καὶ ἐπιεικείᾳ διενήνοχεν ἁπάντων βασιλέων, ὥστε μικρὸν μὲν οἱᾶ πατὴρ, μικρὸν δὲ οἱᾶ ποιμὴν τῶν ἄλλων εἰπεῖν εἶναι, καὶ πάντα ὅσα ποιηταὶ δυνάστασ ἡμεροῦντεσ ἐφθέγξαντο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 7:5)
οὐ μὴν οὐδὲ δάκνεσθαί γε ἐπὶ τῷ ἀνδρὶ ἔγκλημα, οὐδ’ εἰ τηλικοῦτοσ ὢν οἴχεται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 9:8)
τῆσ μὲν γὰρ ἐκεῖ νίκησ οὐδεὶσ τηλικοῦτόσ ἐστιν ὅστισ ἐστὶ κύριοσ διὰ τέλουσ, ἀλλ’ ὁ δαίμων τὸ πλεῖστον ἔχει μέροσ, τῆσ δὲ ἐνταῦθα ἡ γνώμη κυρία.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 5:3)
"καὶ νῦν ὅτι τηλικοῦτοσ ὢν Δάμωνι σύνεστιν αὐτοῦ τούτου ἕνεκα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 10:2)
οὐ γὰρ ἡλικίαν ἔχει παρὰ σοὶ καθεύδειν τηλικοῦτοσ ὤν, ἐπεὶ μήτηρ ἂν αὐτῷ μᾶλλον εἰήσ ἢ γυνή.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 2:28)
καὶ γὰρ ἐγὼ τοιοῦτοσ ἦν ὢν τηλικοῦτοσ, ἡνίκ’ ἠρχόμην ποιεῖν.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 1:14)
οὐ γὰρ ἂν τρὶσ πιὼν οὕτωσ κατηνέχθη ὑπὸ μέθησ τηλικοῦτοσ ὤν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 4 4:1)
ναστὸσ τὸ μέγεθοσ τηλικοῦτοσ, δέσποτα, λευκόσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 76 1:8)
προσήκειν μέντοι τούτῳ μὴ ταῦτα λέγειν ἡγοῦμαι νυνί, ἀλλ’ ὡσ οὐ πεποίηκέ τι τούτων ὧν αὐτοῦ κατηγόρηκα διδάσκειν, ἐὰν δὲ μὴ δύνηται, διὰ ταῦτ’ ἀπολωλέναι πολὺ μᾶλλον, εἰ γὰρ τηλικοῦτόσ τίσ ἐστιν ὥστε τοιαῦτα ποιῶν δύνασθαι καθ’ ἕν’ ἕκαστον ἡμῶν ἀποστερεῖν τοῦ δίκησ παρ’ αὐτοῦ τυχεῖν, κοινῇ νῦν, ἐπειδήπερ εἴληπται, πᾶσιν ὑπὲρ ἁπάντων ἐστὶ τιμωρητέοσ ὡσ κοινὸσ ἐχθρὸσ τῇ πολιτείᾳ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 188:1)
μὴ γὰρ ἔστω μηδεὶσ ἐν δημοκρατίᾳ τηλικοῦτοσ, ὥστε συνειπὼν τὸν μὲν ὑβρίσθαι, τὸν δὲ μὴ δοῦναι δίκην ποιῆσαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 267:1)
ὅτε γὰρ Ὑπερείδησ ἔγραψε, τῶν περὶ Χαιρώνειαν ἀτυχημάτων τοῖσ Ἕλλησι γενομένων, καὶ τῆσ πόλεωσ ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ἐδαφῶν εἰσ κίνδυνον μέγιστον κατακεκλειμένησ, εἶναι τοὺσ ἀτίμουσ ἐπιτίμουσ, ἵν’ ὁμονοοῦντεσ ἅπαντεσ ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ προθύμωσ ἀγωνίζωνται, ἐάν τισ κίνδυνοσ τηλικοῦτοσ καταλαμβάνῃ τὴν πόλιν, τούτου τοῦ ψηφίσματοσ γραφὴν παρανόμων ἀπενέγκασ ἠγωνίζετ’ ἐν τῷ δικαστηρίῳ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 12:1)
ἀποδόμενοσ τὸν πολεμιστήριον ἵππον καταβέβηκεν ἀπὸ τῶν ἵππων, καὶ ἀντ’ ἐκείνου ὄχημ’ αὑτῷ τηλικοῦτοσ ὢν ἐώνηται, ἵνα μὴ πεζῇ πορεύηται·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Φαίνιππον περὶ Ἀντιδόσεως 30:3)
ἑπταετοῦσ δ’ ὄντοσ αὐτοῦ παρακληθεὶσ ὁ Καρκῖνοσ ὑφ’ Ἡρακλείδου πρόσ τινα θυσίαν καὶ θεασάμενοσ τὸν Ἀγαθοκλέα παίζοντα μετά τινων ἡλικιωτῶν ἐθαύμαζε τό τε κάλλοσ καὶ τὴν ῥώμην, τῆσ τε γυναικὸσ εἰπούσησ ὅτι τηλικοῦτοσ ἂν ἦν ὁ ἐκτεθείσ, εἴπερ ἐτράφη, μεταμέλεσθαί τε ἔφη τοῖσ πραχθεῖσι καὶ συνεχῶσ ἐδάκρυεν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 2 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION