Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

διὸ ἀνθρώπου λευκότησ οὐ ποιεῖ οὐδὲ μελανία, οὐδὲ τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου ἔστι διαφορὰ κατ’ εἶδοσ πρὸσ μέλανα ἄνθρωπον, οὐδ’ ἂν ὄνομα ἓν τεθῇ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 132:1)
ὥστ’ ἐὰν ἡ τοῦ β τεθῇ δίσ, τέτταρα ἔσται τὰ ἀνάλογα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 42:1)
καὶ δι’ ὃ ἂν ζητηθῇ καὶ εὑρεθῇ τὰ κωλύοντα καὶ ζημιοῦντα, οἱο͂ν ἐν Ἄργει ζημιοῦται δι’ ὃν ἂν νόμοσ τεθῇ καὶ δι’ οὓσ τὸ δεσμωτήριον ᾠκοδομήθη.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 14 4:3)
"κἂν εἰσ ἱμάτια τεθῇ τὸ μῆλον, ἄκοπα διατηρεῖ, χρήσιμον δὲ ἐπειδὰν καὶ τύχῃ τισ πεπωκὼσ θανάσιμον φάρμακον δοθὲν γὰρ ἐν οἴνῳ διακόπτει τὴν κοιλίαν καὶ ἐξάγει τὸ φάρμακον καὶ πρὸσ στόματοσ εὐωδίαν ἐὰν γάρ τισ ἑψήσῃ ἐν ζωμῷ ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ τὸ εἴσω τοῦ μήλου ἐκπιέσῃ τε εἰσ τὸ στόμα καὶ καταρροφήσῃ , ποιεῖ τὴν ὀσμὴν ἡδεῖαν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 264)
"καὶ τοῖσ κολοιοῖσ δὲ διὰ τὴν φυσικὴν φιλοστοργίαν, καίπερ τοσοῦτον πανουργίᾳ διαφέρουσιν, ὅμωσ ὅταν ἐλαίου κρατήρ τεθῇ πλήρησ, οἱ στάντεσ αὐτῶν ἐπὶ τὸ χεῖλοσ καὶ καταβλέψαντεσ ἐπὶ τὸν ἐμφαινόμενον καταράττουσι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 47 2:4)
θήσω τοίνυν ἐγὼ μὴ τοιοῦτον εἶναι τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τῶν μετοίκων πλείονασ ἢ τοσούτουσ, ἐὰν ὁ νόμοσ τεθῇ, τοὺσ λῃτουργοῦντασ ἔσεσθαι, καὶ τῶν πολιτῶν μηδέν’ ἐκ τριηραρχίασ ὑπάρξειν ἀτελῆ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 28:3)
ὁ μέν γε κελεύει τὸν γεγραμμένον χρόνον ἢ τὴν ἡμέραν ἀφ’ ἧσ ἂν τεθῇ κυρίαν εἶναι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 60:2)
γέμω κακῶν δή, κοὐκέτ’ ἔσθ’ ὅπῃ τεθῇ.
(에우리피데스, Heracles, episode, lyric 1:30)
δειλίαν γὰρ ἐσφέρει τοῖσ ἀλκίμοισιν οὗτοσ ἢν τεθῇ νόμοσ.
(에우리피데스, Suppliants, episode 4:25)
νάθῃ καὶ ἐν ἐπισήμῳ τόπῳ τοῦ ἁγίου ἱεροῦ τεθῇ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 13 156:1)
Τῶν δὲ ὀστέων τὸ μὲν ἔσω τοῦ ἀντικνημίου καλεομένου ὀχλω δέστερον ἐν τῇ ἰητρείῃ ἐστὶ, καὶ κατατάσιοσ μᾶλλον δεόμενον, καὶ ἢν μὴ ὀρθῶσ τὰ ὀστέα τεθῇ, ἀδύνατον κρύψαι, φανερὸν γὰρ καὶ ἄσαρκον πᾶν ἐστιν‧ καὶ ἐπιβαίνειν ἐπὶ τὸ σκέλοσ πολλῷ βραδύτερον δύναιντ’ ἂν, τουτέου κατεηγότοσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 18.1)
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ ὅτι Μήτι ἔρχεται ὁ λύχνοσ ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην, οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεθῇ;
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4 23:1)
τίθεται μὲν οἶμαι ὠφελίασ ἕνεκα, ἐνίοτε δὲ καὶ βλάπτει, ἐὰν κακῶσ τεθῇ ὁ νόμοσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ μειζών 22:2)
ἐὰν δὲ κοινὸν τεθῇ τὸ σκέμμα, τάχ’ ἂν ὁμολογήσαιμεν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Μίνως 16:1)
ἂν δ’ ὁ τούτου διπλάσιοσ τεθῇ πρῶτοσ, ἔσται τὸ λεῖμμα λόγον μὲν ἔχον τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν δὲ τὸν διπλάσιον, ὃν ἔχει τὰ φιβ’ πρὸσ υπσ’·
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 16 15:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION