Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ γὰρ τῶν ἀκολούθων ἐπὶ δούλων μᾶλλον εἰώθε λέγεσθαι, ὁ δὲ τοὺσ ἑπομένουσ καὶ τοὺσ τελευταίουσ τοῦ στρατοπέδου οὐκ ὤκνησεν ἀκολούθουσ ὀνομάσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 11:5)
τοὺσ γὰρ τελευταίουσ τῶν Ἑλλήνων οὐκ ὤκνησεν ἀκολούθουσ ὀνομάσαι·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 6:5)
πολλοὺσ δ’ ἄν τισ αὐτῆσ ἔχοι λέγειν ἀγῶνασ καὶ ἄλλουσ, καὶ δὴ τοὺσ τελευταίουσ τοὺσ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ σὺν ὑμῖν ἐν παντὶ τῷ παραστάντι, πολλῆσ τινοσ ἔργον σχολῆσ διηγήσασθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Σμυρναϊκὸσ πολιτικός 2:11)
ὡσ δὲ ἐφάνησαν οἱ σύμπαντεσ ἑκκαίδεκα, δέκα μὲν τοὺσ τελευταίουσ ὑπελειπόμην εἰσ τὸν δρόμον, τοὺσ δὲ πρώτουσ προῆλθον ἐπὶ τοῦ ζεύγουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 12:17)
Ἀπὸ δὲ τῆσ μάχησ τριταῖοσ ἀφικνεῖται Ἀλέξανδροσ ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν Ἴστρον, ποταμῶν τῶν κατὰ τὴν Εὐρώπην μέγιστον ὄντα καὶ πλείστην γῆν ἐπερχόμενον καὶ ἔθνη μαχιμώτατα ἀπείργοντα, τὰ μὲν πολλὰ Κελτικά, ὅθεν γε καὶ αἱ πηγαὶ αὐτῷ ἀνίσχουσιν, ὧν τελευταίουσ Κουάδουσ καὶ Μαρκομάνουσ·
(아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 3 1:1)
ἴσχυσαν δέ τι καὶ Θηβαῖοι τουτουσὶ τοὺσ τελευταίουσ χρόνουσ μετὰ τὴν ἐν Λεύκτροισ μάχην.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 28:2)
ὁ δ’ Ἀγαθοκλῆσ κατασκεψάμενοσ τὰσ τῶν βαρβάρων τάξεισ τὸ μὲν δεξιὸν κέρασ ἔδωκεν Ἀρχαγάθῳ τῷ υἱῷ, παραδοὺσ αὐτῷ πεζοὺσ δισχιλίουσ καὶ πεντακοσίουσ, ἑξῆσ δ’ ἔταξε τοὺσ Συρακοσίουσ, ὄντασ τρισχιλίουσ πεντακοσίουσ, εἶτα μισθοφόρουσ Ἕλληνασ τρισχιλίουσ, τελευταίουσ δὲ Σαμνίτασ καὶ Τυρρηνοὺσ καὶ Κελτοὺσ τρισχιλίουσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 11 1:1)
μάλιστα δὲ τῷ τοὺσ ἀπόρουσ μίαν ψῆφον ἔχειν πολλοὺσ ὄντασ καὶ τελευταίουσ καλεῖσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 21 1:4)
οὗτοι δ’ εἰσὶν οἱ πρεσβύτατοι τῶν στρατευομένων, οἷσ τὰ στρατόπεδα ἐπιτρέπουσι φυλάττειν, ὅταν ἐξίωσιν εἰσ τὴν μάχην, καὶ ἐφ’ οὓσ τελευταίουσ, ὅταν ἀθρόα γένηται τῶν ἐν ἀκμῇ φθορά, σπανίζοντεσ ἑτέρασ ἐπικουρίασ καταφεύγουσι διὰ τὴν ἀνάγκην.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 86 7:1)
οὔτε λιτανεῖαι θεῶν καὶ θυσίαι καὶ ἐφ’ οὓσ ἄνθρωποι τελευταίουσ ἐν ταῖσ τοιαῖσδε ἀναγκάζονται καταφεύγειν συμφοραῖσ, οἱ κατ’ ἄνδρα τε γινόμενοι καὶ ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ καθαρμοὶ τότε προσωφέλουν, διέκρινέ τε τὸ πάθοσ οὐχ ἡλικίαν, οὐ φύσιν, οὐ ῥώμην ἢ ἀσθένειαν σωμάτων, οὐ τέχνην οὐκ ἄλλο τι τῶν δοκούντων κουφίζειν τὴν νόσον, ἀλλὰ γυναιξί τ’ ἐνέπιπτε καὶ ἀνδράσι καὶ γηραιοῖσ καὶ νέοισ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 42 2:2)
ἐπὶ μέσησ δὲ τῆσ φάλαγγοσ Θεσπρωτούσ τε καὶ Χάονασ, τούτοισ δὲ συνεχεῖσ τοὺσ Αἰτωλῶν καὶ Ἀκαρνάνων καὶ Ἀθαμάνων μισθοφόρουσ, τελευταίουσ δὲ Σαυνίτασ τὸ λαιὸν ἐκπληροῦντασ κέρασ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 20, chapter 1 1:2)
περὶ δὲ τοῦ πολέμου, τίνα χρὴ τρόπον ὡσ τάχιστα καὶ κάλλιστα τοὺσ ἐχθροὺσ ἀμύνασθαι, γνώμασ ἀξιῶ παριόντασ ὑμᾶσ λέγειν, πρώτουσ μέν, ὥσπερ ἐστὶ σύνηθεσ καὶ πρέπον ὑμῖν, τοὺσ πρεσβυτέρουσ, ἔπειτα τοὺσ μέσουσ, τελευταίουσ δὲ τοὺσ νεωτάτουσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 6 8:2)
αἰτησάμενοσ γὰρ ἐξουσίαν ἀσπάσασθαι τὴν θυγατέρα τοὺσ τελευταίουσ ἀσπασμοὺσ ἐπ’ ἐξουσίασ καὶ διαλεχθῆναι μόνῃ μόνοσ, ὁπόσα βούλεται, πρὶν ἐκ τῆσ ἀγορᾶσ αὐτὴν ἀπαχθῆναι, συγχωρήσαντοσ τοῦ στρατηγοῦ καὶ τῶν ἐχθρῶν μικρὸν ἀναχωρησάντων ὑπολαβὼν εἰσ τὴν ἐκλυομένην τε καὶ καταρρέουσαν καὶ κατέχουσαν τέωσ μὲν ἀνεκαλεῖτό τε καὶ κατεφίλει καὶ τὰσ λιβάδασ ἐξέματτε τῶν δακρύων, ἔπειτα κατὰ μικρὸν ὑπάγων, ὡσ ἦν ἐγγὺσ ἐργαστηρίου μαγειρικοῦ, μάχαιραν ἐξαρπάσασ ἀπὸ τῆσ τραπέζησ παίει τὴν θυγατέρα διὰ τῶν σπλάγχνων τοσοῦτον εἰπών·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 37 7:1)
ἑλόντεσ μὲν γὰρ τοῦτον εὐπετῶσ ἐδόκουν καὶ τῶν ἄλλων κρατήσειν, εἰ δ’ ἀπὸ τῶν ταπεινοτέρων ἄρξαιντο, μαλακωτέρασ ὑπελάμβανον τὰσ ὀργὰσ τῶν πολιτῶν πρὸσ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ καὶ τελευταίουσ κρινομένουσ ἔσεσθαι, συντονωτέρασ οὔσασ ἐπὶ τοῖσ προτέροισ ἀγῶσιν, ὃ πολλάκισ ἤδη συνέβη.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 46 3:2)
ἄρχεται μὲν ἀπὸ τοῦ κρητικοῦ ποδόσ, δεύτερον δὲ λαμβάνει τὸν ἀνάπαιστον καὶ τρίτον σπονδεῖον καὶ τέταρτον αὖθισ ἀνάπαιστον, εἶτα δύο τοὺσ ἑξῆσ δακτύλουσ, καὶ σπονδείουσ δύο τοὺσ τελευταίουσ, εἶτα κατάληξιν.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1815)

SEARCH

MENU NAVIGATION