Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐμοὶ μὲν δὴ καλῶσ εἶχεν ἀγωνίσασθαι μέχρι τοῦ τελευταίου δαίμονοσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 5 1:11)
δοκεῖ δέ μοι καὶ Ἡσίοδοσ, εἰ ὁμοίωσ Ὁμήρῳ τέλειοσ ἦν τὰ ποιητικὰ καὶ μαντικὸσ, ὥσπερ ἐκεῖνοσ οὐκ ἠγνόησε τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ἐσομένην, ἀλλὰ προεῖδε καὶ ἀνεφθέγξατο ἐν τοῖσ ἔπεσιν, οὕτωσ καὶ αὐτὸσ οὐκ ἂν ὥσπερ νῦν ἀπὸ χρυσοῦ γένουσ ἀρξάμενοσ γενεαλογεῖν, ἢ, ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί γε τοῦ τελευταίου καὶ σιδηροῦ γένουσ διαλεγόμενοσ τοῦτον ἂν αὐτοῦ φάναι γενέσθαι τὸν ὄλεθρον, εὖτ’ ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ’ ἡνίκ’ ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ καταστῇ, τότ’ ἂν φάναι φθαρῆναι τὸ σιδηροῦν φῦλον ἐν τῇ γῇ, καὶ Δίκῃ δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ’ ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰσ ἀνθρώπουσ, καὶ οἰκτεῖραι τοὺσ πρὸ ὑμῶν γενομένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 31:9)
τῶν δὴ γενέσεων καὶ κινήσεων ἡ μὲν νόησισ καλεῖται ἡ δὲ ποίησισ, ἡ μὲν ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ καὶ τοῦ εἴδουσ νόησισ ἡ δ’ ἀπὸ τοῦ τελευταίου τῆσ νοήσεωσ ποίησισ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 93:1)
ἐπεὶ δ’ ἐστὶ τὰ ἐναντία πάντα τῆσ αὐτῆσ καὶ μιᾶσ ἐπιστήμησ θεωρῆσαι, λέγεται δ’ ἕκαστον αὐτῶν κατὰ στέρησιν ‐ καίτοι γ’ ἔνια ἀπορήσειέ τισ ἂν πῶσ λέγεται κατὰ στέρησιν, ὧν ἔστιν ἀνὰ μέσον τι, καθάπερ ἀδίκου καὶ δικαίου ‐ περὶ πάντα δὴ τὰ τοιαῦτα τὴν στέρησιν δεῖ τιθέναι μὴ τοῦ ὅλου λόγου, τοῦ τελευταίου δὲ εἴδουσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 42:1)
εἰ γὰρ τόδε μὲν ἔστι τοῦδε ὄντοσ τόδε δὲ τοῦδε, τοῦτο δὲ μὴ ὅπωσ ἔτυχεν ἀλλ’ ἐξ ἀνάγκησ, ἐξ ἀνάγκησ ἔσται καὶ οὗ τοῦτ’ ἦν αἴτιον ἑώσ τοῦ τελευταίου λεγομένου αἰτιατοῦ τοῦτο δ’ ἦν κατὰ συμβεβηκόσ, ὥστ’ ἐξ ἀνάγκησ ἅπαντ’ ἔσται, καὶ τὸ ὁποτέρωσ ἔτυχε καὶ τὸ ἐνδέχεσθαι καὶ γενέσθαι καὶ μὴ παντελῶσ ἐκ τῶν γιγνομένων ἀναιρεῖται.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 123:2)
ἐστὶν δ’ ὃ λέγει τοιοῦτον ἕνα βούλεσθαι ἀριθμὸν εὑρεῖν, ᾧ ἑώσ τοῦ τελευταίου εἰσελθόντοσ ἐξ ἴσου πάντεσ ἕξουσιν ἤτοι μῆλα ἢ στεφάνουσ, φημὶ οὖν τὸν τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸν εἰσ ἓξ συμπότασ δύνασθαι τὴν ἰσότητα πληροῦν, οἶδα γὰρ ὅτι κατ’ ἀρχὰσ ἐλέγομεν μὴ συνδειπνεῖν τῶν πέντε γε πλείουσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 103)
"ἔναττον οὖν οἱ παῖδεσ εἰσ τὰσ εὐτυχεῖσ σπυρίδασ, ἑώσ ἐσάλπισε τὸ εἰωθὸσ τοῦ τελευταίου δείπνου σημεῖον οὕτω γὰρ τὸ Μακεδονικὸν οἶσθα ἔθοσ ἐν ταῖσ πολυανθρώποισ εὐωχίαισ γινόμενον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:22)
τοσοῦτον χρόνον φυλαχθεὶσ κατελύθη ὑπὸ τοῦ τελευταίου Πτολεμαίου τοῦ καὶ τὸν Γαβινιακὸν συστησαμένου πόλεμον, οὐκ ἀνδρὸσ γενομένου ἀλλ’ αὐλητοῦ καὶ μάγου.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 37 2:1)
διὰ τριῶν τῆσ ποιήσεωσ ἐμμενούσησ, καὶ τοῦ τελευταίου ἐγκαταλειφθέντοσ, τούτου ἄπαιδοσ τετελευτηκότοσ, μὴ κομίσασθαι τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν χρόνῳ ποτέ;
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 34:2)
τὸ φαυλότατον, οἶμαι, τὸ τῆσ λοιδορίασ, πρὸ τοῦ τελευταίου καὶ δεινοτάτου προεώραται, τοῦ μὴ φόνον γίγνεσθαι, μηδὲ κατὰ μικρὸν ὑπάγεσθαι ἐκ μὲν λοιδορίασ εἰσ πληγάσ, ἐκ δὲ πληγῶν εἰσ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων εἰσ θάνατον, ἀλλ’ ἐν τοῖσ νόμοισ εἶναι τούτων ἑκάστου τὴν δίκην, μὴ τῇ τοῦ προστυχόντοσ ὀργῇ μηδὲ βουλήσει ταῦτα κρίνεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Κόνωνοσ Αἰκείας 29:1)
παρεδίδου δ’ ὁ πρῶτοσ ἄρξασ τῷ δευτέρῳ τὴν ἡγεμονίαν κἀκεῖνοσ τῷ τρίτῳ καὶ τοῦτ’ ἐγίνετο μέχρι τοῦ τελευταίου.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 57 2:2)
ἡ μὲν δὴ βασιλικὴ πολιτεία διαμείνασα μετὰ τὸν οἰκισμὸν τῆσ Ῥώμησ ἐτῶν τεττάρων καὶ τετταράκοντα καὶ διακοσίων ἀριθμόν, ἐπὶ δὲ τοῦ τελευταίου βασιλέωσ τυραννὶσ γενομένη, διὰ ταύτασ τὰσ προφάσεισ καὶ ὑπὸ τούτων κατελύθη τῶν ἀνδρῶν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 85 6:4)
μετὰ τὸν οἰκισμὸν τῆσ Ῥώμησ ἐτῶν τεττάρων καὶ τετταράκοντα καὶ διακοσίων ἀριθμόν, ἐπὶ δὲ τοῦ τελευταίου βασιλέωσ τυραννὶσ γενομένη διὰ ταύτασ τὰσ προφάσεισ καὶ ὑπὸ τούτων κατελύθη τῶν ἀνδρῶν, ὀλυμπιάδοσ μὲν ὀγδόησ καὶ ἑξηκοστῆσ ἐνεστώσησ, ἣν ἐνίκα στάδιον Ἰσχόμαχοσ Κροτωνιάτησ, Ἀθήνησι δὲ τὴν ἐνιαύσιον ἀρχὴν ἔχοντοσ Ἰσαγόρου.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 1 2:1)
ἐθάρρησαν δὲ καὶ οὐ μικρὰσ ἐλπίδασ ὑπὲρ τῆσ νίκησ ἔλαβον ἄλλων τε σημείων γενομένων σφίσι θεοπέμπτων καὶ δὴ καὶ τελευταίου φάσματοσ, ὅτε παρατάττεσθαι ἔμελλον, τοιοῦδε.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 46 1:2)
ἐν δὲ τῇ πόλει τὸν νεὼν τοῦ Πιστίου Διὸσ Σπόριοσ Ποστόμιοσ ὁ συνύπατοσ αὐτοῦ καθιέρωσε μηνὸσ Ιοὐνίου ταῖσ καλουμέναισ Νώναισ ἐπὶ τοῦ Ἐνυαλίου λόφου, κατασκευασθέντα μὲν ὑπὸ τοῦ τελευταίου βασιλέωσ Ταρκυνίου, τῆσ δὲ νομιζομένησ παρὰ Ῥωμαίοισ ἀνιερώσεωσ οὐ τυχόντα ὑπ’ ἐκείνου.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 60 11:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION