Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὀμόσαι δ’ Ἀθηναίουσ ἅπαντασ καθ’ ἱερῶν τελείων, κατὰ φυλὰσ καὶ κατὰ δήμουσ, ἀποκτενεῖν τὸν ταῦτα ποιήσαντα.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 159:2)
" ταῦτα δὲ ὀμοσάντων Ἀθηναῖοι πάντεσ καθ’ ἱερῶν τελείων, τὸν νόμιμον ὁρ́κον, πρὸ Διονυσίων·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 160:3)
Ἀτίλιοσ δὲ ἄρτι τὴν τῶν τελείων περιθέμενοσ στολὴν ᾔει μέν, ὡσ ἔθοσ ἐστί, σὺν πομπῇ φίλων ἐπὶ θυσίασ ἐσ τὰ ἱερά, ἄφνω δὲ ἐγγραφέντοσ αὐτοῦ τοῖσ πίναξιν οἱ φίλοι καὶ οἱ θεράποντεσ διεδίδρασκον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 5 1:3)
ἑλέσθαι δὲ καὶ τῆσ φυλῆσ ἑκάστησ δέκα ἄνδρασ ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη γεγονότασ, οἵτινεσ καταλέξουσι τοὺσ πεντακισχιλίουσ ὀμόσαντεσ καθ’ ἱερῶν τελείων.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 29 5:6)
τὸ γὰρ σπέρμα ἐξ ἑτέρων ἐστὶ προτέρων τελείων, καὶ τὸ πρῶτον οὐ σπέρμα ἐστὶν ἀλλὰ τὸ τέλειον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 81:1)
ἡμῖν δὲ δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι ἐστὶν ἡ εὐδαιμονία τῶν τιμίων καὶ τελείων.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 132:1)
δῆλον οὖν ὡσ ἕτεραί τ’ ἂν εἰε͂ν ἀλλήλων, καὶ τῶν ὅλων τι καὶ τελείων ἡ ἡδονή.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 42:1)
οὐδεμία γὰρ ἐνέργεια τέλειοσ ἐμποδιζομένη, ἡ δ’ εὐδαιμονία τῶν τελείων·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 152:1)
"Ἐπαρχίδησ Εὐριπίδην φησὶ τὸν ποιητὴν ἐπιδημῆσαι τῇ Ἰκάρῳ καὶ γυναικόσ τινοσ μετὰ τέκνων κατὰ τοὺσ ἀγρούσ, δύο μὲν ἀρρένων τελείων, μιᾶσ δὲ παρθένου, φαγούσησ θανασίμουσ μύκητασ καὶ ἀποπνιγείσησ μετὰ τῶν τέκνων ποιῆσαι τουτὶ τὸ ἐπίγραμμα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 5285)
εἰσὶ δ’ οἱ αὐλοὶ οὗτοι ἐλάσσονεσ τῶν τελείων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 79 2:3)
λαχόντοσ δὲ τοῦ Φράστοροσ αὐτοῖσ δίκην, ὅτι οὐκ ἐνέγραφον αὑτοῦ υἱόν, προκαλοῦνται αὐτὸν οἱ γεννῆται πρὸσ τῷ διαιτητῇ ὀμόσαι καθ’ ἱερῶν τελείων ἦ μὴν νομίζειν εἶναι αὑτοῦ υἱὸν ἐξ ἀστῆσ γυναικὸσ καὶ ἐγγυητῆσ κατὰ τὸν νόμον.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 92:1)
καὶ τὸ λοιπὸν ἤδη ξύνηθέσ ἐστι καὶ τοῖσ πάνυ σμικροῖσ παισί, καὶ τῶν τελείων ὅσοι δοκοῦσιν αἰδεῖσθαι, προάγονται πολλάκισ ὥσπερ ἐπὶ δώρῳ τινὶ χρῆσθαι, κἂν ἐπιστήσαντεσ διατραπῶσιν, ἀνέπνευσαν γοῦν ὅμοιον.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 44:3)
ἀλλ’ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τ’ ὄναρ ἐκ Διόσ ἐστιν, ὅσ κ’ εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβοσ Ἀπόλλων, εἴτ’ ἄρ’ ὅ γ’ εὐχωλῆσ ἐπιμέμφεται ἠδ’ ἑκατόμβησ, αἴ κέν πωσ ἀρνῶν κνίσησ αἰγῶν τε τελείων βούλεται ἀντιάσασ ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι.
(호메로스, 일리아스, Book 1 8:6)
οὔ νύ ποθ’ ὑμῖν Ἕκτωρ μηρί’ ἔκηε βοῶν αἰγῶν τε τελείων;
(호메로스, 일리아스, Book 24 3:6)
τίσ ἀγορεύειν βούλεται τῶν τελείων θεῶν οἷσ ἔξεστιν ;
(루키아노스, Deorum concilium, (no name) 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION