Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εὐμήχανοί τε καὶ τέλειοι, κακῶν τε μνήμονεσ σεμναὶ καὶ δυσπαρήγοροι βροτοῖσ, ἄτιμ’ ἀτίετα διόμεναι λάχη θεῶν διχοστατοῦντ’ ἀνηλίῳ λάμπᾳ, δυσοδοπαίπαλα δερκομένοισι καὶ δυσομμάτοισ ὁμῶσ.
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, strophe 42)
ἰὼ παναρκεῖσ θεοί, ἰὼ τέλειοι τέλειαί τε γᾶσ τᾶσδε πυργοφύλακεσ, πόλιν δορίπονον μὴ προδῶθ’ ἑτεροφώνῳ στρατῷ.
(아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, choral, strophe 31)
οἱ δὲ γενόμενοι τέλειοι παραστάντεσ αὐτῷ κοιμωμένῳ τῶν ὤμων ἐξ ἑκατέρου τὰσ ἀκοὰσ ταῖσ γλώσσαισ ἐξεκάθαιρον.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9 11:3)
γενόμενοι δὲ ἐξαίφνησ οἱ παῖδεσ τέλειοι ἐπὶ τὴν ἐκδικίαν τοῦ πατρὸσ ἐξῄεσαν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 7 6:2)
οὐ μόνον δὲ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ θεοὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἤρισαν, ἀλλὰ καὶ ὧν ἤρισαν πρὸσ ἀλλήλουσ ἐν τῇδε τῇ πόλει τὰσ κρίσεισ ἐποιήσαντο, πανταχόθεν πάντασ ἀνθρώπουσ ἐπιστρέφοντεσ πρὸσ τὴν πόλιν καὶ πάντων ἀρχὰσ καὶ δείγματα βουλόμενοι καταθέσθαι παρ’ αὐτῇ, καθάπερ οἱ τοὺσ παῖδασ προδιδάσκοντεσ, ἵν’ ὥσπερ πανταχοῦ τῶν ἄκρων προδιδαξάντων καλῶσ ἔχει τοῖσ ζηλοῦσιν, οὕτω κἀκεῖνοι τέλειοι τὴν γιγνομένην ἀρετὴν ἀποβαῖεν, οἷσ χρῆν ἑπόμενοι, καὶ μὴ μόνον τῶν πυρῶν καὶ κριθῶν εἰή τὰ σπέρματα αὐτοῖσ, ἀλλὰ καὶ δικαιοσύνησ καὶ τῆσ ἄλλησ ἁπάσησ διαίτησ τε καὶ πολιτείασ ἐκ θεῶν αὐτοῖσ εἰή τὰ σπέρματα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 17:7)
ταῦτα μὲν οὖν οὐδὲν δεῖ λόγῳ κοσμεῖν, ἀλλ’ εἰσ τοὺσ γεωμέτρασ καὶ ἐπαινέτασ ἀποθέσθαι, καὶ τούτων ὅσοι τέλειοι καὶ ἱκανοὶ μετρῆσαι πρᾶγμα τοσοῦτον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 6:1)
οἱο͂́ν περ τοὺσ Πᾶνασ καὶ Σατύρουσ φασὶ ποιηταὶ κατά τε τὰ ὄρη καὶ περὶ τὰ δένδρα ἠχεῖν ὡρ́ᾳ ἔτουσ τερπομένουσ, ἅτε καὶ τοὺσ μουσικωτάτουσ τῶν θεῶν ἑαυτοῦ πολίτασ τε καὶ ἐνοίκουσ ἔχων Ἀπόλλω τε καὶ Ἄρτεμιν, οὓσ ὁ πάντων πατὴρ Ζεὺσ ὡσ ἐν καλλίστῳ τούτῳ τῆσ οἰκουμένησ ἔφυσεν, ἵν’ εἰε͂ν τέλειοι τὴν μουσικὴν, καὶ τὴν Λητὼ διὰ τριῶν ἑτέρων νήσων ἤγαγεν εἰσ μέσην ἐν μέσῳ τῷ Αἰγαίῳ τὴν Δῆλον, Ἀθηνᾶν ἡγεμόνα ποιησάμενοσ αὐτῇ τῆσ ὁδοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος 3:14)
τελειοῖ δὲ τὴν ἐνέργειαν ἡ ἡδονή.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 45:2)
οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἥ τε ἡδονὴ τελειοῖ καὶ τὸ αἰσθητόν τε καὶ ἡ αἴσθησισ, σπουδαῖα ὄντα, ὥσπερ οὐδ’ ἡ ὑγίεια καὶ ὁ ἰατρὸσ ὁμοίωσ αἰτία ἐστὶ τοῦ ὑγιαίνειν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 45:3)
τελειοῖ δὲ τὴν ἐνέργειαν ἡ ἡδονὴ οὐχ ὡσ ἡ ἕξισ ἐνυπάρχουσα, ἀλλ’ ὡσ ἐπιγινόμενόν τι τέλοσ, οἱο͂ν τοῖσ ἀκμαίοισ ἡ ὡρ́α.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 47:1)
ἡ δ’ ἡδονὴ τελειοῖ τὰσ ἐνεργείασ, καὶ τὸ ζῆν δή, οὗ ὀρέγονται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 52:1)
τελειοῖ γὰρ ἑκάστῳ τὸ ζῆν, αἱρετὸν ὄν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 52:3)
ἄνευ τε γὰρ ἐνεργείασ οὐ γίνεται ἡδονή, πᾶσάν τε ἐνέργειαν τελειοῖ ἡ ἡδονή.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 53:1)
τῇ ἐνεργείᾳ ἣν τελειοῖ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 55:1)
γινώσκειν δὲ βούλομαί σε, ἀνδρῶν λῷστε Οὐλπιανέ, ὅτι Ἀλεξανδρέων μουσικώτεροι ἄλλοι γενέσθαι οὐχ ἱστόρηνται, καὶ οὐ λέγω περὶ κιθαρῳδίαν μόνην, ἧσ καὶ ὁ εὐτελέστατοσ παρ’ ἡμῖν ἰδιώτησ προσέτι τε καὶ ἀναλφάβητοσ οὕτωσ ἐστὶ συνήθησ ὡσ τάχιστα ἐλέγχειν τὰ παρὰ τὰσ κρούσεισ ἁμαρτήματα γινόμενα, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐλούσ εἰσι μουσικώτατοι οὐ μόνον τοὺσ παρθενίουσ καλουμένουσ καὶ παιδικούσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἀνδρείουσ, οἵτινεσ καλοῦνται τέλειοί τε καὶ ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺσ κιθαριστηρίουσ δὲ καὶ τοὺσ δακτυλικούσ, τοὺσ γὰρ ἐλύμουσ αὐλούσ, ὧν μνημονεύει Σοφοκλῆσ ἐν Νιόβῃ τε κἀν Τυμπανισταῖσ, οὐκ ἄλλουσ τινὰσ εἶναι ἀκούομεν ἢ τοὺσ Φρυγίουσ, ὧν καὶ αὐτῶν ἐμπείρωσ ἔχουσιν Ἀλεξανδρεῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 791)

SEARCH

MENU NAVIGATION