헬라어 문장 내 검색 Language

τί οὖν οἱ νῦν ταπεινοὶ Λακεδαιμόνιοι, τηλικαύτησ καὶ τοσαύτησ συμφορᾶσ περιεχούσησ τὴν πόλιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 5:5)
εἰ δ’ οὕτωσ ἔχουσιν, οὐ σφόδρα εἰσὶ ταπεινοί·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 6:6)
διὸ καὶ πάντεσ οἱ κόλακεσ θητικοὶ καὶ οἱ ταπεινοὶ κόλακεσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 90:2)
διὰ γὰρ τὴν τρυφὴν οὐδ’ ἐν τοῖσ διδασκαλείοισ ἄρχεσθαι σύνηθεσ αὐτοῖσ, οἱ δὲ καθ’ ὑπερβολὴν ἐν ἐνδείᾳ τούτων ταπεινοὶ λίαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 163:1)
ἐκ δὲ τοῦ τούτων ὀλιγώρωσ ὑμᾶσ ἔχειν καὶ ἐᾶν τοῦτον τὸν τρόπον φέρεσθαι, ὁ μὲν εὐδαίμων καὶ μέγασ καὶ φοβερὸσ πᾶσιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ, ὑμεῖσ δ’ ἔρημοι καὶ ταπεινοί, τῇ μὲν κατὰ τὴν ἀγορὰν εὐετηρίᾳ λαμπροί, τῇ δ’ ὧν προσῆκε παρασκευῇ καταγέλαστοι.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 78:2)
ἐκ δὲ τοῦ τούτων ὀλιγώρωσ ἔχειν καὶ ἐᾶν ταῦτα φέρεσθαι ὁ μὲν εὐδαίμων καὶ μέγασ καὶ φοβερὸσ πᾶσιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ, ὑμεῖσ δ’ ἔρημοι καὶ ταπεινοί, τῇ τῶν ὠνίων ἀφθονίᾳ λαμπροί, τῇ δ’ ὧν προσῆκε παρασκευῇ καταγέλαστοι.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 78:1)
καὶ μετὰ ταῦτα εἰρήσεται γὰρ ἅπασα πρὸσ ὑμᾶσ ἡ ἀλήθει’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί πολλοὶ μὲν καὶ φιλάνθρωποι λόγοι παρὰ τῆσ μητρὸσ ἐγίγνοντο καὶ δεήσεισ ὑπὲρ Φορμίωνοσ τουτουί, πολλοὶ δὲ καὶ μέτριοι καὶ ταπεινοὶ παρ’ αὐτοῦ τούτου.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Α 6:3)
τότε, ὦ Ἀθηναῖοι, τότε οἱ μὲν πρότερον ὄντεσ λαμπροὶ διὰ τοὺσ ἡγεμόνασ Λακεδαιμόνιοι καὶ ὑπὸ τοῖσ ἐκείνων ἤθεσι τραφέντεσ ταπεινοὶ πρὸσ τὴν πόλιν ἡμῶν ἧκον, δεόμενοι τῆσ παρὰ τῶν προγόνων ἡμῶν σωτηρίασ, ὁ δὲ καταλυθεὶσ ὑπ’ ἐκείνων δῆμοσ διὰ τοὺσ τότε γενομένουσ παρ’ ἡμῖν συμβούλουσ πάλιν ἡγεμὼν ἦν τῶν Ἑλλήνων, δικαίωσ οἶμαι, στρατηγῶν μὲν τοιούτων τετυχηκὼσ οἱών εἶπον ἀρτίωσ, συμβούλουσ δ’ ἔχων Ἀρχῖνον καὶ Κέφαλον τὸν Κολλυτέα.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 91:1)
ἅπαντεσ γὰρ ἦσαν ταπεινοὶ καὶ φαύλωσ ἔπραττον οἱ τῆσ στρατείασ μετασχόντεσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 169:4)
ταπεινοὶ μὲν γὰρ ὄντεσ λανθάνειν τοὺσ πολλοὺσ ἔμελλον, ὁποῖοι κατὰ τρόπον ὑπάρχουσιν, ἀρθέντεσ δὲ ὑπὸ τῆσ τύχησ ἐπίσημον τὴν πονηρίαν ἔσχον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 4:3)
πραχθέντα τοὺσ μὲν ἀγαθοὺσ κοσμεῖ, τοὺσ δὲ πονηροὺσ ταπεινοῖ, διὰ τῶν οἰκείων ἑκάστοισ ἐγκωμίων τε καὶ ψόγων.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri x, chapter 12 2:3)
εἷσ γὰρ καιρὸσ καὶ βραχεῖα ῥοπὴ τύχησ ταπεινοῖ πολλάκισ τοὺσ ὑπερηφάνουσ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 23 12:3)
τὰσ μὲν οὖν ἡμετέρασ τῶν πατρικίων συμφοράσ, ἃσ καὶ τῶν πολεμίων ἄν τισ μαθὼν δακρύσειε, σιωπῶ, εἴ γ’ ὀλίγοι μὲν ἐκ πολλῶν λελείμμεθα, ταπεινοὶ δ’ ἐκ μεγάλων γεγόναμεν, εἰσ πενίαν δὲ καὶ δεινὴν ἀπορίαν ἥκομεν ἐκ πολλῶν καὶ μακαρίων ἐκπεσόντεσ ἀγαθῶν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 81 1:1)
εὖ γὰρ ἴστε, ὅτι οὐκ ἂν ἐτόλμησαν οἱ φαῦλοι καὶ ταπεινοὶ τηλικαῦτα ἐξαμαρτεῖν, εἰ μὴ ὑπὸ τοῦ σεμνοῦ καὶ φιλοπόλιδοσ τούτου ἐξηγέρθησαν, ὡσ δὴ ἀκίνδυνον αὐτοῖσ τὸ ἔργον ἐσόμενον, καὶ πρὸσ τῷ μηδεμίαν ὑποσχεῖν δίκην κρείττονα μοῖραν τῆσ προτέρασ ἕξοντεσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 60 4:1)
τί οὖν οἱ ταπεινοὶ καὶ πρὸσ ὑμῶν ὑβρισμένοι τότε ἐποιήσαμεν;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 76 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION