Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

σκέψασθε γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅσην πρόνοιαν περὶ σωφροσύνησ ἐποιήσατο ὁ Σόλων ἐκεῖνοσ, ὁ παλαιὸσ νομοθέτησ, καὶ ὁ Δράκων καὶ οἱ κατὰ τοὺσ χρόνουσ ἐκείνουσ νομοθέται.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 6 1:1)
πρῶτον μὲν γὰρ περὶ τῆσ σωφροσύνησ τῶν παίδων τῶν ἡμετέρων ἐνομοθέτησαν, καὶ διαρρήδην ἀπέδειξαν, ἃ χρὴ τὸν παῖδα τὸν ἐλεύθερον ἐπιτηδεύειν, καὶ ὡσ δεῖ αὐτὸν τραφῆναι, ἔπειτα δεύτερον περὶ τῶν μειρακίων, τρίτον δ’ ἐφεξῆσ περὶ τῶν ἄλλων ἡλικιῶν, οὐ μόνον περὶ τῶν ἰδιωτῶν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν ῥητόρων.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 71)
ἀπὸ σωφροσύνησ πρῶτον ἤρξατο, ὡσ, ὅπου πλείστη εὐκοσμία ἐστί, ταύτην ἄριστα τὴν πόλιν οἰκησομένην.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 227)
οὐκ ἀφέξεται δέ, ὥσ φασιν, οὐδὲ τῶν Ὁμήρου ποιημάτων οὐδὲ τῶν ὀνομάτων τῶν ἡρωικῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν λεγομένην γενέσθαι φιλίαν δι’ ἔρωτα Πατρόκλου καὶ Ἀχιλλέωσ ὑμνήσει, καὶ τὸ κάλλοσ, ὥσπερ οὐ πάλαι μακαριζόμενον, ἂν τύχῃ σωφροσύνησ, νῦν ἐγκωμιάσεται.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1331)
ἀλλ’ οὐ τὸν ἐλεύθερον ἐκώλυσεν ἐρᾶν καὶ ὁμιλεῖν καὶ ἀκολουθεῖν, οὐδὲ βλάβην τῷ παιδί, ἀλλὰ μαρτυρίαν σωφροσύνησ ἡγήσατο συμβαίνειν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1393)
τὸ δ’ ἐπακολουθεῖν καὶ ἐφορᾶν φρουρὰν καὶ φυλακὴν σωφροσύνησ ἡγήσατο εἶναι μεγίστην.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1395)
τίσ γὰρ ὑμῶν τὸν ὀρφανὸν καλούμενον Διόφαντον οὐκ οἶδεν, ὃσ τὸν ξένον πρὸσ τὸν ἄρχοντα ἀπήγαγεν, ᾧ παρήδρευεν Ἀριστοφῶν ὁ Ἀζηνιεύσ, ἐπαιτιασάμενοσ τέτταρασ δραχμὰσ αὑτὸν ὑπὲρ τῆσ πράξεωσ ταύτησ ἀπεστερηκέναι, καὶ τοὺσ νόμουσ λέγων, οἳ κελεύουσι τὸν ἄρχοντα τῶν ὀρφανῶν ἐπιμελεῖσθαι, τοὺσ ὑπὲρ τῆσ σωφροσύνησ κειμένουσ αὐτὸσ ὑπερβεβηκώσ;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 158 1:2)
ἐπειδὴ δὲ ἑκατέρων προελόμενοί τινασ διεξεληλύθαμεν, χωρὶσ μὲν τοὺσ διὰ σωφροσύνησ ἐρωμένουσ, χωρὶσ δὲ τοὺσ εἰσ ἑαυτοὺσ ἐξαμαρτάνοντασ, ὑμεῖσ ἤδη τοῦτ’ ἐρωτηθέντεσ ἀποκρίνασθε πρὸσ ἐμέ, εἰσ ὁποτέραν τὴν τάξιν Τίμαρχον κατανέμετε, πότερα εἰσ τοὺσ ἐρωμένουσ ἢ εἰσ τοὺσ πεπορνευμένουσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1592)
κάλλουσ τε καὶ τοῦ νοῦ καὶ ῥώμησ καὶ σωφροσύνησ ὅλωσ μετέχοντασ τοὺσ λόγουσ ἀποδεῖξαι τῇ πυκνότητι τῶν ἐνθυμημάτων, τῇ συμμετρίᾳ τῶν ῥημάτων, ταῖσ ἁρμονίαισ, τῇ περινοίᾳ, τοῖσ σχήμασι, ταῖσ χάρισι τῶν κεφαλαίων, τοῦ βουλήματοσ, τῶν ὑποθέσεων.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 7:6)
ὅπου δ’ ἂν αἱ ὑπόνοιαι πονηραὶ ὦσι καὶ λυπῶσι τὸν λόγον, δεῖ τὸ παρὰ σοῦ εἰσαγόμενον ἐπανορθοῦσθαι τὸ ἄτοπον οὐχ ἁπλῶσ, ἀλλὰ ταῖσ παρὰ σοῦ προσθήκαισ, οἱο͂ν εὐθὺσ μὲν οὖν ἐννοήσασ τισ τὰ γινόμενα ἡγήσατ’ ἂν φύσει βασιλικόν τι τὸ κάλλοσ εἶναι, καὶ ἡ παρ’ αὐτοῦ προσθήκη, ἄλλωσ τε ἢν καὶ μετ’ αἰδοῦσ καὶ σωφροσύνησ, καθάπερ Αὐτόλυκοσ, κέκτηταί τισ αὐτό·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 4:3)
τῆσ δὲ σεμνότητοσ ἕνεκα τῆσ κατὰ τὴν ἔννοιαν ἡ προσθήκη μετὰ ταῦτα, ἄλλωσ τε ἢν καὶ μετὰ αἰδοῦσ καὶ σωφροσύνησ καθάπερ Αὐτόλυκοσ κέκτηταί τισ αὐτό.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ σεμνότητοσ. 3:4)
καίτοι πρὸσ αὐτῷ γιγνόμενοσ οὐκ ἔχω τίσ γένωμαι, ἀλλὰ νῦν μοι δοκῶ καὶ σφόδρα μανθάνειν ὡσ τελέωσ ἄρα ἐκινδύνευον, καὶ οὐκ ἐν ἐμαυτῷ ἦν ὑπὸ τῆσ θαλάττησ, κατὰ τοιούτων εὐχόμενοσ, ἃ μήτε ἀποπληρῶσαι ῥᾴδιον μήτε ἐγχειρῆσαι σωφροσύνησ ἴσωσ ἔχει πίστιν, ὑπισχνούμενοσ ὕμνον ἐρεῖν Διὸσ, καὶ ταῦτα ἄνευ μέτρου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 1:2)
ὁ δ’ ἐπέδειξεν ὅτι καὶ ἰδιώτην ὄντα καὶ βασιλέα οἱο͂́ν τέ ἐστι τὸν αὐτὸν εἶναι διὰ τέλουσ, τοιοῦτον μὲν πρὸ τῆσ βασιλείασ παρασχὼν ἑαυτὸν ὥστε δικαίωσ ἀξιωθῆναι ταύτησ, ἐν δὲ τῇ βασιλείᾳ τῷ αὐτῷ νοὶ̈ καὶ τρόπῳ χρώμενοσ, οὐκ ἐκστὰσ ἑαυτοῦ οὐδὲ ζηλώσασ τὴν ἀκολασίαν, ἀλλὰ τὸν σώφρονα βίον ἑλόμενοσ, τὴν μὲν ὕβριν καὶ παρανομίαν μισήσασ, παράδειγμα δὲ σωφροσύνησ ἑαυτὸν παρασχὼν, ὥστε τοὺσ τέωσ ἀσελγεῖσ καὶ ὑβριστὰσ μεταθέσθαι τὸν τρόπον ὁρῶντασ αὐτοῦ τὴν σωφροσύνην, καὶ τῆσ τε πρὸσ τὰ χρήματα ἐπιθυμίασ παύσασθαι καὶ πρὸσ τὸ σωφρονέστερον διατεθῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 8:3)
ἦν δ’ ἀγασθῆναι τῆσ μὲν συνέσεωσ τὸ μηδαμῆ θρασὺ μηδὲ ἰταμὸν μηδὲ αὔθαδεσ, ἀλλ’ ἐν σχολαίῳ τῷ ἤθει τὸ ἀγχίνουν εἶναι, τῆσ δ’ αὖ σωφροσύνησ τὸ μηδαμῆ νωθρὸν μηδὲ ὕπτιον μηδὲ ναρκῶδεσ, ἀλλ’ ὥσπερ ὡρ́ασ ἠρινῆσ εὖ κεκραμένησ ἐξ ἴσου τὴν ὀξύτητα τῇ πραότητι καθεστάναι, καὶ μήτε τὴν σωφροσύνην μήτε τὴν χάριν εἰσ ἄλληλα βλάπτεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 2:8)
οὐ τοίνυν μόνον τὰ τῶν πολέμων ἐλαττώματα κάλλιον ἤνεγκεν ἢ τὰσ εὐπραξίασ ἕτεροι, ἀλλὰ καὶ τὰσ οἴκοι δυσκολίασ οὕτω διέθετο ὥσθ’ ὁρ́ον εἶναι σωφροσύνησ πᾶσιν ἀνθρώποισ καὶ μηδένα μηδ’ ὕστερον ἐξευρεῖν ἔχειν βέλτιον τῶν ὑπ’ ἐκείνων γενομένων μηδέν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 74:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION