Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὕτω γὰρ ἦσαν πρὸσ τὰσ αἰσχύνασ χαλεποί, καὶ περὶ πλείστου τῶν τέκνων τὴν σωφροσύνην ἐποιοῦντο, ὥστ’ ἀνὴρ εἷσ τῶν πολιτῶν, εὑρὼν τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα διεφθαρμένην, καὶ τὴν ἡλικίαν οὐ καλῶσ διαφυλάξασαν μέχρι γάμου, ἐγκατῳκοδόμησεν αὐτὴν μεθ’ ἵππου εἰσ ἔρημον οἰκίαν, ὑφ’ οὗ προδήλωσ ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι συγκαθειργμένη.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1822)
ὁ γὰρ ἐπὶ τῶν μεγίστων τοὺσ νόμουσ καὶ τὴν σωφροσύνην ὑπεριδών, ἔχει τινὰ ἕξιν τῆσ ψυχῆσ ἣ διάδηλοσ ἐκ τῆσ ἀκοσμίασ τοῦ τρόπου γίγνεται.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1893)
οἰόμενοσ γὰρ Ἱππόνικοσ υἱὸν τρέφειν ἀλιτήριον αὑτῷ ἔτρεφεν, ὃσ ἀνατέτροφεν ἐκείνου τὸν πλοῦτον, τὴν σωφροσύνην, τὸν ἄλλον βίον ἅπαντα.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 211:2)
οὕτω μὲν αὐτοὺσ ἐσ σωφροσύνην μετέβαλλεν ἀθρόωσ, εἴθιζε δὲ καὶ ἐσ αἰδῶ καὶ φόβον, δυσπρόσιτοσ ὢν καὶ δυσχερὴσ ἐσ τὰσ χάριτασ, καὶ μάλιστα τὰσ παρανόμουσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 14 2:10)
καὶ ἐπὶ τοῖσδε οὐκ ὀκνεῖ καὶ παρακαλεῖν ὑμᾶσ, θεοὺσ οὓσ ὠμόσατε αἰδεῖσθαι, καὶ μὴ πολέμου κατάρχειν ἀδίκωσ ἐσ φίλουσ, μηδ’ ἔγκλημα ποιεῖσθαι γειτνίασιν καὶ σωφροσύνην καὶ παρασκευήν, οὐ γὰρ ἄξιον, ὡσ Εὐμένουσ, καὶ ὑμῶν ἅπτεσθαι φθόνον ἢ φόβον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16:3)
καὶ εἴ τῳ μεγαλόφρον εἶναι τόδε φαίνεται καὶ βασιλικόν, μεγαλοφρονέστερον ἔτι καὶ σοφώτερον ἤνεγκε τὸν ἔρωτα τοῦ παιδὸσ καὶ τὴν ἐσ τὸ πάθοσ αὐτοῦ σωφροσύνην.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 1:3)
καὶ νῦν ἡ μὲν ἐν ἀσφαλεστάτῳ ὁρμεῖ, ὥσπερ ναῦσ ἐκ πολλοῦ καταστᾶσα χειμῶνοσ, ὁ δὲ οὕτωσ ἐξηγεῖται καὶ διέπει τὸ τῆσ ἀρχῆσ ὅνπερ χρὴ τρόπον, τὴν εὐσέβειαν μὲν καὶ δικαιοσύνην, ἔτι δὲ σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν καὶ φρόνησιν καὶ τὴν ἄλλην κόσμου γε ἀρετήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 5:4)
ὁ δ’ ἐπέδειξεν ὅτι καὶ ἰδιώτην ὄντα καὶ βασιλέα οἱο͂́ν τέ ἐστι τὸν αὐτὸν εἶναι διὰ τέλουσ, τοιοῦτον μὲν πρὸ τῆσ βασιλείασ παρασχὼν ἑαυτὸν ὥστε δικαίωσ ἀξιωθῆναι ταύτησ, ἐν δὲ τῇ βασιλείᾳ τῷ αὐτῷ νοὶ̈ καὶ τρόπῳ χρώμενοσ, οὐκ ἐκστὰσ ἑαυτοῦ οὐδὲ ζηλώσασ τὴν ἀκολασίαν, ἀλλὰ τὸν σώφρονα βίον ἑλόμενοσ, τὴν μὲν ὕβριν καὶ παρανομίαν μισήσασ, παράδειγμα δὲ σωφροσύνησ ἑαυτὸν παρασχὼν, ὥστε τοὺσ τέωσ ἀσελγεῖσ καὶ ὑβριστὰσ μεταθέσθαι τὸν τρόπον ὁρῶντασ αὐτοῦ τὴν σωφροσύνην, καὶ τῆσ τε πρὸσ τὰ χρήματα ἐπιθυμίασ παύσασθαι καὶ πρὸσ τὸ σωφρονέστερον διατεθῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 8:3)
πότερον τὴν ἡλικίαν ἣν ἔχων οἴχεται καὶ τὴν ἀνδρείαν ἣ κέκρυπται κακῶσ, ἢ τὴν σωφροσύνην ἧσ οὐδ’ ἂν παράδειγμα ῥᾳδίωσ εὑρ́οι τισ, ἢ τὰσ ἐλπίδασ ὧν στέρεται μὲν αὐτὸσ, στέρονται δὲ οἰκέται καὶ φίλοι καὶ πόλισ καὶ πᾶν ὅσον εἰσ τὴν νῦν Ἀσίαν τελεῖ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 1:4)
ἦν δ’ ἀγασθῆναι τῆσ μὲν συνέσεωσ τὸ μηδαμῆ θρασὺ μηδὲ ἰταμὸν μηδὲ αὔθαδεσ, ἀλλ’ ἐν σχολαίῳ τῷ ἤθει τὸ ἀγχίνουν εἶναι, τῆσ δ’ αὖ σωφροσύνησ τὸ μηδαμῆ νωθρὸν μηδὲ ὕπτιον μηδὲ ναρκῶδεσ, ἀλλ’ ὥσπερ ὡρ́ασ ἠρινῆσ εὖ κεκραμένησ ἐξ ἴσου τὴν ὀξύτητα τῇ πραότητι καθεστάναι, καὶ μήτε τὴν σωφροσύνην μήτε τὴν χάριν εἰσ ἄλληλα βλάπτεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 2:8)
γενόμενοσ τοίνυν ἐπ’ ἐξουσίασ καὶ δυνάμεωσ τοσαύτησ ὥστε καὶ τροφέωσ χώραν, οὐχὶ διδασκάλου μόνον τῶν παίδων ἔχειν, τὴν μὲν ἄλλην σωφροσύνην καὶ κοσμιότητα ὅσην παρέσχετο οὐ φαῦλον ἔργον διηγήσασθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 4:13)
καὶ τὴν μὲν τῶν τρόπων εὐκολίαν καὶ σωφροσύνην καὶ τάξιν διαίτησ, ἣν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν αἰσχρὸν συγχωρῆσαι προείλοντο, οὐδ’ ἂν εἷσ ἀξίωσ εἴποι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 70:5)
οὔτε γὰρ οἱο͂ν ἡδονὴ περιφανὴσ ἦν οὔτε κατ’ ἀνθρωπίνην σωφροσύνην ἔφησθα ἂν εἶναι αὐτὸ, ἀλλ’ ἦν τισ ἄρρητοσ εὐθυμία, πάντα δεύτερα τοῦ παρόντοσ καιροῦ τιθεμένη, ὥστε οὐδ’ ὁρῶν τὰ ἄλλα ἐδόκουν ὁρᾶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 6:2)
ἀλλὰ μὴν τῆσ γε ἀρετῆσ τέτταρα δή πού φασιν εἶναι μόρια, φρόνησιν, σωφροσύνην, δικαιοσύνην, ἀνδρείαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 53:4)
ὥστε διαιρεῖν τὰ τοῦ δήμου διάφορα, δεικνύει ἐν ᾗ μοίρᾳ πρόσθεν ἔθηκε τοὺσ λόγουσ, ἐν ταύτῃ τὴν σωφροσύνην, καὶ πάλιν αὖθισ ὡσ οὐχ ὑπ’ ἀνοίασ τοὺσ ῥήτορασ ὄντασ καὶ ἐχέφρονασ, ῥητορικῆσ μὲν ἀρχὴν φρόνησιν καὶ σωφροσύνην τιθεὶσ, ταύτασ δ’ αὖ συνάψασ πρὸσ ἀλλήλασ, τήν τε βασιλικὴν καὶ δικαστικὴν, ὀρθῶσ ἀγορεύων Ἡσίοδοσ καὶ τὰσ Μούσασ ἀμειβόμενοσ δικαίωσ, παρ’ ὧν καὶ τὸ δύνασθαι περὶ τούτων λέγειν παρειληφὼσ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 98:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION