Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τάμνειν ὦν αὐτίκα τὸν κενεῶνα, καταιον εῖν δὲ τὴν κύστιν λίπαϊ συχνῷ ξὺν πηγάνῳ καὶ ἀνήθῳ .
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.288)
περιιόντι δὲ τῷ ἔτει καὶ μηνὶ μάλιστα θᾶττον ἦγον Κυζικηνοὶ τὴν ἱερομηνίαν τὴν ἐπὶ τῷ νεῷ, ἐμοὶ δὲ ὕπνοι τε ἦσαν ἐργώδεισ καὶ πέψισ ἀπήντα μόλισ ἐν συχνῷ τινι μέρει τῆσ ἐπιούσησ ἡμέρασ ἡσυχάζοντι μὲν, καθεύδοντι δ’ οὔ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 3:10)
καίτοι ζηλοῦσι μὲν αὐτὰσ, λείπονται δὲ συχνῷ τινι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 16:10)
εἶτα κυμίνῳ ταῦτα πάσασ ἁλὶ μὴ συχνῷ ὄπτα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 85 2:2)
ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτον, ὅτ’ οὔπω συγγενὴσ ἦν ἐμοί, ὁρῶν ὥσπερ ἂν ἄλλον τιν’ οὑτωσί, νεώτερον ὄντ’ ἐμοῦ καὶ συχνῷ, ὅσ’ ἐξ ὄψεωσ, οὐ μὴν ἰσχυρίζομαι τούτῳ καὶ γὰρ εὐήθεσ·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ. 37:3)
προσελθὼν δὲ συχνῷ χρόνῳ ὕστερον πρὸσ τὸν πατέρα Κάλλιπποσ οὑτοσὶ ἐν ἄστει, ἤρετο αὐτὸν εἰ ἤδη ἐπιδεδημηκὼσ εἰή ὁ Κηφισιάδησ, ὅτῳ γεγραμμένον εἰή ἀποδοῦναι τὸ ἀργύριον τὸ ὑπὸ τοῦ Λύκωνοσ τοῦ Ἡρακλεώτου καταλειφθέν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Κάλλιππον 11:1)
γνοίησ δ’ ἂν ὧδε‧ εἰ γὰρ βούλει, ὅταν ᾖ χειμών, ἐσ ἀγγεῖον μέτρῳ ἐγχέασ ὕδωρ θεῖναι ἐσ τὴν αἰθρίην, ἵνα πήξεται μάλιστα, ἔπειτα τῇ ὑστεραίῃ ἐσενεγκὼν ἐσ ἀλέην, ὅκου χαλάσει μάλιστα ὁ παγετόσ, ὁκόταν δὲ λυθῇ, ἀναμετρεῖν τὸ ὕδωρ, εὑρήσεισ ἔλασσον συχνῷ.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, viii.22)
Τὸν οὖν παρὰ τὸ ἔθοσ κενεαγγήσαντα ξυμφέρει ταύτην τὴν ἡμέρην ἀντισηκῶσαι ὧδε‧ ἀῤῬιγέωσ καὶ ἀθαλπέωσ καὶ ἀταλαιπώρωσ, ταῦτα γὰρ πάντα βαρέωσ ἂν ἐνέγκοι‧ τὸ δὲ δεῖπνον συχνῷ ἔλασσον ποιήσασθαι ἢ ὅσον εἴθιστο, καὶ μὴ ξηρὸν, ἀλλὰ τοῦ πλαδαρωτέρου τρόπου‧ καὶ πιεῖν μὴ ὑδαρὲσ, μηδ’ ἔλασσον ἢ κατὰ λόγον βρώματοσ‧ καὶ τῇ ὑστεραίῃ ὀλίγα ἀριστῆσαι, ὡσ ἐκ προσαγωγῆσ ἀφίκηται ἐσ τὸ ἔθοσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 9.10)
Ἔξωθεν δ’ αὖ ἄλλην ἐσχάρην ἐνδέχεται ἐνθεῖναι ἀνωτέρω μὲν συχνῷ τοῦ τένοντοσ τοῦ κατὰ τὴν μασχάλην, κατωτέρω δὲ ὀλίγῳ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βραχίονοσ‧ καὶ τὸ μὲν δέρμα τελέωσ χρὴ διακαίειν, βαθείην δὲ μηδὲ κάρτα ταύτην ποιέειν‧ πολέμιον γὰρ τὸ πῦρ νεύροισιν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 11.14)
Ὀχέειν δὲ δύναται τὸ σῶμα τὸ σιναρὸν σκέλοσ τούτοισι πολλῷ μᾶλλον, ἢ οἷσιν ἂν ἐσ τὸ ἔσω μέροσ ἐκπεπτώκῃ, ἅμα μὲν, ὅτι ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ, καὶ ὁ αὐχὴν τοῦ ἄρθρου πλάγιοσ φύσει πεφυκὼσ, ὑπὸ συχνῷ μέρεϊ τοῦ ἰσχίου τὴν ὑπόστασιν πεποίηται, ἅμα δὲ, ὅτι ἄκροσ ὁ ποὺσ οὐκ ἐσ τὸ ἔξω μέροσ ἀναγκάζεται ἐκκεκλίσθαι, ἀλλ’ ἐγγύσ ἐστι τῆσ ἰθυωρίησ τῆσ κατὰ τὸ σῶμα, καὶ τείνει καὶ ἐσωτέρω.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 55.2)
Ἡ δὲ κνήμη δύο ὀστέα ἐστὶ, τῇ μὲν συχνῷ λεπτότερον τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου, τῇ δὲ οὐ πολλῷ λεπτότερον‧ ξυνέχεται δὲ ἀλλήλοισι τὰ πρὸσ τοῦ ποδὸσ, καὶ ἐπίφυσιν κοινὴν ἔχει, ἐν ἰθυωρίῃ δὲ τῆσ κνήμησ οὐ ξυνέχεται‧ τὰ δὲ πρὸσ τοῦ μηροῦ ξυνέχεται, και ἐπίφυσιν ἔχει, καὶ ἡ ἐπίφυσισ διάφυσιν‧ μακρότερον δὲ τὸ ἕτερον ὀστέον σμικρῷ τὸ κατὰ τὸν σμικρὸν δάκτυλον‧ ἡ μὲν φύσισ τοιαύτη τῶν ὀστέων τῶν ἐν τῇ κνήμῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 12.1)
Τὰ δὲ ὀθόνια καὶ τὰ ἀλλα πλατύρερά τινι ἐσχισμένα ἔστω, ἢ εἰ μὴ έλκοσ εἶχεν‧ καὶ ᾧ ἂν πρώτῳ ἐπιδέηται, συχνῷ ἔστω τοῦ ἕλκεοσ πλατύτερον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 26.3)
Ὁκόσοισι δὲ μείζονοσ ὀστέου ἀπόστασισ ἐπίδοξοσ γένηται, ἤν τε ἐξ ἀρχῆσ προγνῷσ, ἤν τε καὶ ἔπειτα μεταγνῷσ, οὐκ ἔτι τῆσ αὐτῆσ ἰητρείησ δεῖται‧ ἀλλὰ τὰσ μὲν κατατάσιασ, καὶ τὰσ διορθώσιασ οὕτω ποιέεσθαι, ὥσπερ εἴρηται‧ σπλῆνασ δὲ χρὴ διπλοῦσ, πλάτοσ μὲν ἡμισπιθαμιαίουσ, μὴ ἐλάσσουσ ὁ̔κοῖον δὲ ἄν τι καὶ τὸ τρῶμα ἦ, πρὸσ τοῦτο τεκμαίρεσθαἰ, μῆκοσ δὲ βραχυτέρουσ μὲν μὴ ὀλίγῳ, ἢ ὥστε δὶσ περιικνέεσθαι περὶ τὸ τετρωμένον, μακροτέρουσ δὲ συχνῷ, ἢ ὥστε ἅπαξ περιικνέεσθαι, πλῆθοσ δὲ, ὁκόσουσ ἂν ξυμφέρῃ, ποιησάμενον, τούτουσ ἐν οἴνῳ μέλανι αὐστηρῷ βρέχοντα, χρὴ ἐκ μέσου ἀρχόμενον, ὡσ ἀπὸ δύο ἀρχῶν ὑποδεσμὶσ ἐπιδεῖται, περιελίσσειν, κἄπειτα σκεπαρνηδὸν παραλλάσσοντα τὰσ ἀρχὰσ ἀφιέναι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 29.1)
Πρὸσ δὲ τούτοισ, τὰ μὲν τῆσ κνήμησ ὀστέα παραπλήσια μῆκόσ ἐστι, καὶ σμικρόν τι οὐκ ἄξιον λόγου τὸ ἔξω ὀστέον ὑπερέχει, οὐδενὸσ μεγάλου κώλυμα ἐὸν, ἀφ’ οὗ περ πέφυκεν ὁ ἔξω τένων ὁ παρὰ τὴν ἰγνύην‧ τὰ δὲ τοῦ πήχεοσ ὀστέα ἄνισά ἐστιν, καὶ τὸ βραχύτερον παχύτερον συχνῷ, τὸ δὲ λεπτότερον πολλῷ ὑπερβάλλει καὶ ὑπερέχει τὸ ἄρθρον‧ ἑξήρτηται μέντοι καὶ τοῦτο τῶν νεύρων κατὰ τὴν κοινὴν ξύμφυσιν τῶν ὀστέων‧ πλεῖον δὲ μέροσ ἔχει τῆσ ἐξαρτήσιοσ των νεύρων ἐν τῷ βραχίονι τὸ λεπτὸν ὀστέον, ἤπερ τὸ παχύ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 38.3)
συχνῷ γὰρ μέρει δεῖ μεγάλου μύθου προσχρήσασθαι, καὶ τὸ λοιπὸν δή, καθάπερ ἐν τοῖσ πρόσθεν, μέροσ ἀεὶ μέρουσ ἀφαιρουμένουσ ἐπ’ ἄκρον ἀφικνεῖσθαι τὸ ζητούμενον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 70:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION