헬라어 문장 내 검색 Language

ἄγραφοι δ’ εἰσὶν αὐτῷ Μεγίστη, Ἀγαλλίσ, Θαυμάριον, Θεόκλεια αὕτη δ’ ἐπεκαλεῖτο Κορώνη, Ληναιτόκυστοσ, Ἄστρα, Γνάθαινα καὶ ταύτησ θυγατριδῆ Γναθαίνιον, καὶ Σιγὴ καὶ Συνωρὶσ ἡ Λύχνοσ ἐπικαλουμένη, καὶ Εὔκλεια καὶ Γρυμέα καὶ Θρυαλλίσ, ἔτι Χίμαιρα καὶ Λαμπάσ, τῆσ δὲ Γναθαίνησ ἤρα δεινῶσ, ὡσ καὶ πρότερον εἴρηται, Δίφιλοσ ὁ κωμῳδιοποιόσ, ὡσ καὶ Λυγκεὺσ ὁ Σάμιοσ ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασιν ἱστορεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 46 1:1)
ἐπὶ δὲ τούτοισ ἕξιππα μὲν ἦν ἑκατόν, τέθριππα δὲ τεσσαράκοντα ἔπειτα ἐλεφάντων ἁρ́μα καὶ συνωρίσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:49)
Δίφιλοσ δ’ ἐν Συνωρίδι ἑταίρασ δ’ ὄνομα ἡ Συνωρὶσ Εὐριπίδου μνησθεὶσ κύβοσ δέ τισ οὕτωσ καλεῖται Εὐριπίδησ παίζων καὶ πρὸσ τὸ τοῦ ποιητοῦ ὄνομα ἅμα καὶ περὶ παρασίτων, τάδε λέγει·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 511)
προσετέθη δὲ καὶ συνωρὶσ κατὰ τὴν αὐτὴν Ὀλυμπιάδα, καὶ παρὰ Λακεδαιμονίοισ Πλειστῶναξ ὁ βασιλεὺσ ἐτελεύτησεν ἄρξασ ἔτη πεντήκοντα, διαδεξάμενοσ δὲ τὴν ἀρχὴν Παυσανίασ ἦρξεν ἔτη τετταρακαίδεκα.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 74 7:1)
δυσὶ γὰρ ἵπποισ ἐζευγμένοισ, ὃν τρόπον ζεύγνυται συνωρίσ, τρίτοσ παρείπετο σειραῖοσ ἵπποσ ῥυτῆρι συνεχόμενοσ, ὃν ἀπὸ τοῦ παρῃωρῆσθαί τε καὶ μὴ συνεζεῦχθαι παρῄορον ἐκάλουν οἱ παλαιοί·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 73 3:1)
καὶ Ἐξηκεστίδου Φωκέωσ ἐνίκησεν ἡ συνωρίσ.
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 7 11:6)
δρόμοσ δὲ δύο ἵππων τελείων συνωρὶσ κληθεῖσα τρίτῃ μὲν Ὀλυμπιάδι ἐτέθη πρὸσ ταῖσ ἐνενήκοντα, Εὐαγόρασ δὲ ἐνίκησεν Ἠλεῖοσ.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 8 15:3)
οὐ γὰρ ἡ συνωρὶσ μέσον ἔχει τῶν ὑποζυγίων τὸ κρεῖττον·
(플루타르코스, Platonicae quaestiones, chapter 9, section 2 9:1)
τῶν δὲ κεκλημένων ἑκάστῳ συνωρὶσ ἱκανῶσ κεκοσμημένη προσήχθη·
(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 23)
ἐπὶ δὲ τούτοισ ἕξιππα μὲν ἦν ἑκατόν, τέθριππα δὲ τετταράκοντα, ἔπειτα ἐλεφάντων ἁρ́μα καὶ συνωρίσ.
(폴리비오스, Histories, book 30, iii. res asiae 11:1)
εἰσ Νικομήδην οἴχεαι, ὦ Νικόμηδεσ, ἐμὸν κλέοσ ἡ δὲ συνωρὶσ σῶν καθαρὴ τεκέων πῶσ βίον ἐξανύσει;
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 8, chapter 1391)

SEARCH

MENU NAVIGATION