Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

σύνολον λέγω δὲ τὸ σύνολον, ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆσ ὕλησ ἢ οὐθέν, ἢ τῶν μὲν τῶν δ’ οὔ, καὶ ποῖα τοιαῦτα τῶν ὄντων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 16:1)
ἔτι εἰ ὅτι μάλιστα ἔστι τι παρὰ τὸ σύνολον ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆσ ὕλησ, πότερον, εἰ ἔστι, παρὰ πάντα δεῖ εἶναί τι, ἢ παρὰ μὲν ἔνια εἶναι παρὰ δ’ ἔνια μὴ εἶναι, ἢ παρ’ οὐδέν;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 93:1)
μήτε ἐκείνη, οὐθὲν ἔσται τὸ παράπαν, εἰ δὲ τοῦτο ἀδύνατον, ἀνάγκη τι εἶναι παρὰ τὸ σύνολον, τὴν μορφὴν καὶ τὸ εἶδοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 98:1)
ἅμα δὲ καὶ πῶσ γίγνεται ἡ ὕλη τούτων ἕκαστον καὶ ἔστι τὸ σύνολον ἄμφω ταῦτα;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 100:6)
τὸ δὲ ὡσ ἀληθὲσ ὄν, καὶ μὴ ὂν ὡσ ψεῦδοσ, ἐπειδὴ παρὰ σύνθεσίν ἐστι καὶ διαίρεσιν, τὸ δὲ σύνολον περὶ μερισμὸν ἀντιφάσεωσ τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲσ τὴν κατάφασιν ἐπὶ τῷ συγκειμένῳ ἔχει τὴν δ’ ἀπόφασιν ἐπὶ τῷ διῃρημένῳ, τὸ δὲ ψεῦδοσ τούτου τοῦ μερισμοῦ τὴν ἀντίφασιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 47:2)
τοιοῦτον δὲ τρόπον μέν τινα ἡ ὕλη λέγεται, ἄλλον δὲ τρόπον ἡ μορφή, τρίτον δὲ τὸ ἐκ τούτων λέγω δὲ τὴν μὲν ὕλην οἱο͂ν τὸν χαλκόν, τὴν δὲ μορφὴν τὸ σχῆμα τῆσ ἰδέασ, τὸ δ’ ἐκ τούτων τὸν ἀνδριάντα τὸ σύνολον, ὥστε εἰ τὸ εἶδοσ τῆσ ὕλησ πρότερον καὶ μᾶλλον ὄν, καὶ τοῦ ἐξ ἀμφοῖν πρότερον ἔσται διὰ τὸν αὐτὸν λόγον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 21:2)
δὴ ὁμοίωσ, τὸ δὲ σῶμα καὶ τὰ τούτου μόρια ὕστερα ταύτησ τῆσ οὐσίασ, καὶ διαιρεῖται εἰσ ταῦτα ὡσ εἰσ ὕλην οὐχ ἡ οὐσία ἀλλὰ τὸ σύνολον, τοῦ μὲν οὖν συνόλου πρότερα ταῦτ’ ἔστιν ὥσ, ἔστι δ’ ὡσ οὔ οὐδὲ γὰρ εἶναι δύναται χωριζόμενα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 155:1)
ὁ δ’ ἄνθρωποσ καὶ ὁ ἵπποσ καὶ τὰ οὕτωσ ἐπὶ τῶν καθ’ ἕκαστα, καθόλου δέ, οὐκ ἔστιν οὐσία ἀλλὰ σύνολόν τι ἐκ τουδὶ τοῦ λόγου καὶ τησδὶ τῆσ ὕλησ ὡσ καθόλου·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 157:3)
Σωκράτησ δὲ καὶ Κορίσκοσ, εἰ μὲν καὶ ἡ ψυχὴ Σωκράτησ, διττόν οἱ μὲν γὰρ ὡσ ψυχὴν οἱ δ’ ὡσ τὸ σύνολον, εἰ δ’ ἁπλῶσ ἡ ψυχὴ ἥδε καὶ <τὸ> σῶμα τόδε, ὥσπερ τὸ καθόλου τε καὶ τὸ καθ’ ἕκαστον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 181:1)
ἐπεὶ δ’ ἡ οὐσία ἑτέρα, τό τε σύνολον καὶ ὁ λόγοσ λέγω δ’ ὅτι ἡ μὲν οὕτωσ ἐστὶν οὐσία, σὺν τῇ ὕλῃ συνειλημμένοσ ὁ λόγοσ, ἡ δ’ ὁ λόγοσ ὅλωσ, ὅσαι μὲν οὖν οὕτω λέγονται, τούτων μὲν ἔστι φθορά καὶ γὰρ γένεσισ, τοῦ δὲ λόγου οὐκ ἔστιν οὕτωσ ὥστε φθείρεσθαι οὐδὲ γὰρ γένεσισ, οὐ γὰρ γίγνεται τὸ οἰκίᾳ εἶναι ἀλλὰ τὸ τῇδε τῇ οἰκίᾳ, ἀλλ’ ἄνευ γενέσεωσ καὶ φθορᾶσ εἰσὶ καὶ οὐκ εἰσίν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 232:1)
ἀλλὰ τὸ σύνολον ἕτερον μέν, εἴδει δ’ οὐχ ἕτερον, ὅτι ἐν τῷ λόγῳ οὐκ ἔστιν ἐναντίωσισ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 133:2)
ἔτι πότερον ἔστι τι παρὰ τὸ σύνολον ἢ οὔ λέγω δὲ τὴν ὕλην καὶ τὸ μετὰ ταύτησ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 32:1)
οὐ γὰρ ἐνδέχεται εἶναι κεχωρισμένον ἀλλ’ ἀεὶ ἅμα τῷ συνόλῳ ἐστίν σύνολον δὲ λέγω τὸν ἄνθρωπον τὸν λευκόν, ὥστε φανερὸν ὅτι οὔτε τὸ ἐξ ἀφαιρέσεωσ πρότερον οὔτε τὸ ἐκ προσθέσεωσ ὕστερον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 34:1)
ὁ δὲ τούτων πεπαλαιωμένοσ καὶ κεχρονικὼσ φαρμακώδησ ὢν καροῖ λίαν ταχέωσ, ὁ δὲ Ἀδριανὸσ καλούμενοσ εὔπνουσ, εὐανάδοτοσ, ἄλυποσ τὸ σύνολον, οἰνοποιητέον δὲ αὐτοὺσ πρό τινοσ χρόνου καὶ εἰσ ἀναπεπταμένον τόπον θετέον εἰσ τὸ διαπνεῦσαι τὸ παχὺ τῆσ δυνάμεωσ αὐτῶν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 59 4:2)
ὧν γὰρ μήτ’ ἀνάμνησίσ ἐστιν οὗ ποτε ἦμεν μήτ’ αἴσθησισ εἰ καὶ τὸ σύνολον ἦμεν, τίσ χάρισ ταύτησ τῆσ ἀθανασίασ;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 117 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION