Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δ’ οὖν αὐτὸσ λόγοσ καὶ περὶ πάσησ φιλοσοφίασ, καὶ περί γε τῶν τῆσ ἀρετῆσ μερῶν, εἴ τισ βούλοιτο διαιρούμενοσ πρῶτον μὲν σοφίασ δύο προσαγορεύειν, τὴν μὲν ᾗ τὰ βέλτιστα συνίεμεν, τὴν δ’ ἑτέραν ᾗ κακουργοῦσιν, ἔπειτα σωφροσύνην διπλῆν, τὴν μὲν σπουδῆσ ἀξίαν καὶ πολιτικὴν, τὴν δὲ νωθρῶν τε καὶ ὑπτίων, ἔτι δ’ αὖ δικαιοσύνην ὀρθὴν καὶ ἑτέραν ταπεινὴν, καὶ διπλῆν ἀνδρείαν, τὴν μὲν σὺν νῷ καὶ φρεσὶ, τὴν δὲ ἀπόνοιαν καὶ μανίαν οὖσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 111:3)
καίτοι φέρε, εἰ καὶ τῶν ὀρνέων τὰσ φωνὰσ συνίεμεν, τῶν κοράκων ἢ κολοιῶν καὶ τῶν ἄλλων ζῴων, οἱο͂ν βατράχων ἢ τεττίγων, δῆλον ὅτι καὶ ταῖσ τούτων φωναῖσ ἂν προσείχομεν, τί λέγει περὶ ἡμῶν ὁ κολοιὸσ ὁ πετόμενοσ ἢ τί φησιν ἡ κίττα καὶ τίνα ἔχει δόξαν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 37:2)
καὶ γὰρ εἰ μὴ συνίεμεν αὐτοὶ τῆσ ἀρετῆσ τῶν νόμων, ἁπάντων ἂν ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τῶν ζηλούντων μέγα φρονεῖν ἐπ’ αὐτοῖσ προήχθημεν.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 260:2)
ἄλλοτε μὲν γὰρ φθέγγονθ’ ὥστε θεοῖσι συνιέμεν, ἄλλοτε δ’ αὖτε ταύρου ἐριβρύχεω, μένοσ ἀσχέτου, ὄσσαν ἀγαύρου, ἄλλοτε δ’ αὖτε λέοντοσ ἀναιδέα θυμὸν ἔχοντοσ, ἄλλοτε δ’ αὖ σκυλάκεσσιν ἐοικότα, θαύματ’ ἀκοῦσαι, ἄλλοτε δ’ αὖ ῥοίζεσχ’, ὑπὸ δ’ ἤχεεν οὔρεα μακρά.
(헤시오도스, 신들의 계보, Book Th. 78:6)
ὅτι μὴ γενομένων τῶν ἀνθρώπων ἀμάρτυρον συνέβαινε τὸ κάλλοσ εἶναι τῶν ὅλων, καὶ πλοῦτόν τινα πλουτήσειν ἐμέλλομεν οὔτε ὑπ’ ἄλλου τινὸσ θαυμασθησόμενον αὔτε ἡμῖν αὐτοῖσ ὁμοίωσ τίμιον οὐδὲ γὰρ ἂν εἴχομεν πρὸσ ὅ τι ἔλαττον παραθεωρῶμεν αὐτόν, οὐδ’ ἂν συνίεμεν ἡλίκα εὐδαιμονοῦμεν οὐχ ὁρῶντεσ ἀμοίρουσ τῶν ἡμετέρων τινάσ·
(루키아노스, Prometheus, (no name) 15:3)
ἀρξάμενοι οὖν ἀπὸ τῶν οὐραίων ἐκαίομεν, καὶ ἡμέρασ μὲν ἑπτὰ καὶ ἴσασ νύκτασ ἀναισθήτωσ εἶχε τοῦ καύματοσ, ὀγδόῃ δὲ καὶ ἐνάτῃ συνίεμεν αὐτοῦ νοσοῦντοσ·
(루키아노스, Verae Historiae, book 2 1:3)
συνίεμεν γὰρ αὐτῶν διανευόντων καὶ γοερόν τι μυκωμένων ὥσπερ ἱκετευόντων.
(루키아노스, Verae Historiae, book 2 44:11)
ἆρα πρὸσ θεῶν εὖ λέγοντοσ οὗ νυνδὴ ἐμνήσθημεν τοῦ Δελφικοῦ γράμματοσ οὐ συνίεμεν;
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 178:7)
ἴσωσ, ἦν δ’ ἐγώ, τὸ ἥμισυ αὐτοῦ, ἴσωσ δὲ καὶ πᾶν, ἀλλ’ ἡμεῖσ οὐ συνίεμεν.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 142:8)
τὸ περὶ τὴν ψυχὴν ἴσωσ ἀγνοοῦμεν, ἐπεὶ τό γε ἕτερόν που συνίεμεν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 47:3)
οὐ γὰρ πάνυ συνίεμεν σαφῶσ ὅτι ποτὲ βούλει φράζειν αὐτῶν πέρι.
(플라톤, Laws, book 2 74:4)
"οὐ γὰρ μανθάνομὲν γέ που τοῦ Μενάνδρου λέγοντοσ οὐδὲ συνίεμεν, καιρόσ ἐστιν ἡ νόσοσ ψυχῆσ, ὁ πληγεὶσ δ’ εἴσω δὴ τιτρώσκεται.
(플루타르코스, Amatorius, section 18 4:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION