Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπεὶ καὶ Δαρεῖοσ τῶν τε χρημάτων τὰ πολλὰ καὶ ὅσα ἄλλα μεγάλῳ βασιλεῖ ἐσ πολυτελῆ δίαιταν καὶ στρατευομένῳ ὅμωσ συνέπεται πεπόμφει ἐσ Δαμασκόν, ὥστε ἐν τῷ στρατεύματι οὐ πλείονα ἢ τρισχίλια τάλαντα ἑάλω.
(아리아노스, Anabasis, book 2, chapter 11 10:1)
"ἐλθόντα δέ με ὁ ταύτῃ βίοσ οὐδαμῇ οὐδαμῶσ ἤρεσεν, δίσ τε τῆσ ἡμέρασ ἐμπιπλάμενον ζῆν καὶ μηδέποτε κοιμώμενον μόνον νύκτωρ καὶ ὅσα τούτῳ ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:113)
ἐνίοτε μὲν γὰρ ἄρχει καὶ κρατεῖ τῆσ ψυχῆσ, ἐνίοτε δὲ ἐκείνοισ συνέπεται διὰ τὸ πάσησ ἐπιθυμίασ καὶ σπουδῆσ ὑπηρέτην τε καὶ διάκονον ἀπροφάσιστον εἶναι τὸν πλοῦτον.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 115:1)
οὐ γὰρ μόνον πλούτῳ φασὶν ἀρετὴν καὶ κῦδοσ ὀπηδεῖν, ἀλλὰ καὶ πλοῦτοσ ἀρετῇ συνέπεται ἐξ ἀνάγκησ.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 13:2)
αἱ δὲ παρὰ τῶν ἰδιωτῶν πίστεισ κινδύνουσ μὲν ἥττουσ ἴσωσ ἔχουσιν, ὅτι καὶ τὰ πράγματα ἐλάττω ἐστίν, ἀσχολίαν δὲ μυρίαν καὶ πόνουσ, καὶ πολλάκισ οὐδὲ χάρισ οὐδ̓ ἡτισοῦν συνέπεται.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ. 15:2)
κατὰ δὲ τὸ ἴδιον χώρασ καὶ ὅσων δή ποτε αἰτιῶν οὐ πᾶσι συνέπεται τὸ αὐτὸ δίκαιον εἶναι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 151:8)
ἐλθόντα δέ με ὁ ταύτῃ λεγόμενοσ αὖ βίοσ εὐδαίμων, Ἰταλιωτικῶν τε καὶ Συρακουσίων τραπεζῶν πλήρησ, οὐδαμῇ οὐδαμῶσ ἤρεσεν, δίσ τε τῆσ ἡμέρασ ἐμπιμπλάμενον ζῆν καὶ μηδέποτε κοιμώμενον μόνον νύκτωρ, καὶ ὅσα τούτῳ ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ·
(플라톤, Epistles, Letter 7 20:2)
πένησ τε ἀνὴρ τὴν ψυχὴν οὔτε ἀκούει, ἐάν τε ἀκούσῃ, καταγελῶν, ὡσ οἰέται, πανταχόθεν ἀναιδῶσ ἁρπάζει πᾶν ὅτιπερ ἂν οἰήται, καθάπερ θηρίον, φαγεῖν ἢ πιεῖν ἢ περὶ τὴν ἀνδραποδώδη καὶ ἀχάριστον, ἀφροδίσιον λεγομένην οὐκ ὀρθῶσ, ἡδονὴν ποριεῖν αὑτῷ τοὐμπίμπλασθαι, τυφλὸσ ὢν καὶ οὐχ ὁρῶν, οἷσ συνέπεται τῶν ἁρπαγμάτων ἀνοσιουργία, κακὸν ἡλίκον ἀεὶ μετ’ ἀδικήματοσ ἑκάστου, ἣν ἀναγκαῖον τῷ ἀδικήσαντι συνεφέλκειν ἐπί τε γῇ στρεφομένῳ καὶ ὑπὸ γῆσ νοστήσαντι πορείαν ἄτιμόν τε καὶ ἀθλίαν πάντωσ πανταχῇ.
(플라톤, Epistles, Letter 7 78:1)
συνέπεται γὰρ αὐτῷ καὶ ὅταν εἰσ τὸ ἐπ’ ἐκεῖνα τῆσ γῆσ ὁρμήσῃ καὶ ὅταν εἰσ τὸ ἐπὶ τάδε, καὶ ὥσπερ τῶν ἀναπνεόντων ἀεὶ ἐκπνεῖ τε καὶ ἀναπνεῖ ῥέον τὸ πνεῦμα, οὕτω καὶ ἐκεῖ συναιωρούμενον τῷ ὑγρῷ τὸ πνεῦμα δεινούσ τινασ ἀνέμουσ καὶ ἀμηχάνουσ παρέχεται καὶ εἰσιὸν καὶ ἐξιόν.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 900:2)
τὴν δὲ δὴ γενέσεωσ τιθήνην ὑγραινομένην καὶ πυρουμένην καὶ τὰσ γῆσ τε καὶ ἀέροσ μορφὰσ δεχομένην, καὶ ὅσα ἄλλα τούτοισ πάθη συνέπεται πάσχουσαν, παντοδαπὴν μὲν ἰδεῖν φαίνεσθαι, διὰ δὲ τὸ μήθ’ ὁμοίων δυνάμεων μήτε ἰσορρόπων ἐμπίμπλασθαι κατ’ οὐδὲν αὐτῆσ ἰσορροπεῖν, ἀλλ’ ἀνωμάλωσ πάντῃ ταλαντουμένην σείεσθαι μὲν ὑπ’ ἐκείνων αὐτήν, κινουμένην δ’ αὖ πάλιν ἐκεῖνα σείειν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 223:2)
ἐπὶ γὰρ γῆσ βεβῶτεσ γεώδη γένη διιστάμενοι, καὶ γῆν ἐνίοτε αὐτήν, ἕλκομεν εἰσ ἀνόμοιον ἀέρα βίᾳ καὶ παρὰ φύσιν, ἀμφότερα τοῦ συγγενοῦσ ἀντεχόμενα, τὸ δὲ σμικρότερον ῥᾷον τοῦ μείζονοσ βιαζομένοισ εἰσ τὸ ἀνόμοιον πρότερον συνέπεται·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 295:3)
τὸ δ’ ὠθούμενον ἐξελαύνει τὸ πλησίον ἀεί, καὶ κατὰ ταύτην τὴν ἀνάγκην πᾶν περιελαυνόμενον εἰσ τὴν ἕδραν ὅθεν ἐξῆλθεν τὸ πνεῦμα, εἰσιὸν ἐκεῖσε καὶ ἀναπληροῦν αὐτὴν συνέπεται τῷ πνεύματι, καὶ τοῦτο ἅμα πᾶν οἱο͂ν τροχοῦ περιαγομένου γίγνεται διὰ τὸ κενὸν μηδὲν εἶναι.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 404:2)
καὶ τρίτον ἔτι τούτοισ συνέπεται τὸ πρεσβυτέρουσ μὲν ἄρχειν δεῖν, νεωτέρουσ δὲ ἄρχεσθαι.
(플라톤, Laws, book 3 84:7)
τῷ δὲ ἀεὶ συνέπεται δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου νόμου τιμωρόσ, ἧσ ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενοσ συνέπεται ταπεινὸσ καὶ κεκοσμημένοσ, ὁ δέ τισ ἐξαρθεὶσ ὑπὸ μεγαλαυχίασ, ἢ χρήμασιν ἐπαιρόμενοσ ἢ τιμαῖσ, ἢ καὶ σώματοσ εὐμορφίᾳ ἅμα νεότητι καὶ ἀνοίᾳ φλέγεται τὴν ψυχὴν μεθ’ ὕβρεωσ, ὡσ οὔτε ἄρχοντοσ οὔτε τινὸσ ἡγεμόνοσ δεόμενοσ, ἀλλὰ καὶ ἄλλοισ ἱκανὸσ ὢν ἡγεῖσθαι, καταλείπεται ἔρημοσ θεοῦ, καταλειφθεὶσ δὲ καὶ ἔτι ἄλλουσ τοιούτουσ προσλαβὼν σκιρτᾷ ταράττων πάντα ἅμα, καὶ πολλοῖσ τισιν ἔδοξεν εἶναί τισ, μετὰ δὲ χρόνον οὐ πολὺν ὑποσχὼν τιμωρίαν οὐ μεμπτὴν τῇ δίκῃ ἑαυτόν τε καὶ οἶκον καὶ πόλιν ἄρδην ἀνάστατον ἐποίησεν.
(플라톤, Laws, book 4 73:1)
γένοσ οὖν ἀνθρώπων ἐστίν τι συμφυὲσ τοῦ παντὸσ χρόνου, ὃ διὰ τέλουσ αὐτῷ συνέπεται καὶ συνέψεται, τούτῳ τῷ τρόπῳ ἀθάνατον ὄν, τῷ παῖδασ παίδων καταλειπόμενον, ταὐτὸν καὶ ἓν ὂν ἀεί, γενέσει τῆσ ἀθανασίασ μετειληφέναι·
(플라톤, Laws, book 4 108:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION