Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὡσ ἐν τῷ Συμποσίῳ Ξενοφῶν, ἤδη γάρ σοι καὶ τὰ παραδείγματα αὐτῶν ἐκθήσομαι, ἵνα σαφέστερά σοι καὶ τὰ τῆσ ἀφελείασ θεωρήματα γένηται.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 1 9:1)
δεῖ δὲ πολλάκισ καὶ τὰ νοήματα μὴ πάντα ἰσχυρὰ εἶναι, ὥσπερ καὶ τὰ τῶν πολιτικῶν λόγων, ἀλλ’ ἔνια καὶ ὑφειμένωσ τιθέναι, καὶ τὰ ἥττω δοκοῦντα εἶναι, ἔνια δέ, εἰ οἱο͂́ν τε, ὡσ καὶ γέλωτοσ ἄξια ἂν φανείη, ὡσ καὶ ἐν τῷ Συμποσίῳ εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου φησὶν ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ τῶν καλῶν ἢ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν οὐ μόνον τὰ μετὰ σπουδῆσ πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ ἤθουσ ἐχόμενόν ἐστι τὸ νόημα, ὅτι δεῖ καὶ τὰ μετὰ παιδιᾶσ πραττόμενα τῶν καλῶν τε κἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀποδέχεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 7:1)
ἐπειδὴ γὰρ ἐδόκει τὸ ἐν τῷ Συμποσίῳ εἰρημένον ἄδοξον εἶναι τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ διηγεῖσθαι, καὶ οὐδεὶσ ἂν πολιτικὸσ τοῦτο ἐποίησεν ἀδόξου ὄντοσ αὐτοῦ, μετὰ παραιτήσεωσ προήγαγεν ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 8:2)
ἀφελοῦσ καὶ τὸ τοιοῦτον, Φίλιπποσ ὁ γελωτοποιὸσ παρῆλθε, καὶ ἔκλαιεν, καὶ ὅτι οἱ ἐν τῷ συμποσίῳ κατακείμενοι ἐγέλων, καὶ ὁ Συρακόσιοσ θαύματα παρείχετο.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 18:2)
ἵνα δὲ ἀπ’ αὐτῶν τῶν βιβλίων ἄρξηταί τισ, ἐν τῷ Συμποσίῳ πᾶσα μὲν ἀρετή ἐστι, ὁ δὲ λόγοσ καὶ ἡ ἁπλότησ τῆσ διανοίασ ἐστὶ τῶν λεγομένων, ὃ οὕτω τισ ἂν ἦθοσ εἴποι·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 6:2)
τῷ ἰδεῖν τὸν καιρὸν καὶ τὸ πρᾶγμα ὁποῖον καὶ τὰ παρακολουθοῦντα φύσει, οἱο͂ν ὁποῖον μέν τι τὸ συμπόσιόν ἐστι καὶ τίνα ἐν συμποσίῳ λέγεσθαί τε καὶ γίνεσθαι συμβαίνει.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 6:5)
ἦθοσ δὲ χρηστὸν ἐποίησε καὶ ἐν τῷ Συμποσίῳ ἐπὶ τῆσ τὰ θαυμαστὰ ἐπιδεικνυμένησ εἰπών, ὥστε οἱ μὲν θεώμενοι ἐφοβοῦντο.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 9:7)
περιβολὴ δὲ καὶ τοῦτο, ὡσ ἐν τῷ Συμποσίῳ καὶ ὁ Σωκράτησ εἶπεν, ἐν πολλοῖσ μὲν καὶ ἄλλοισ δῆλον, καὶ ἐν οἷσ δὲ ἡ παῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ περιβολῆσ. 6:1)
περὶ δὲ τῆσ τροπῆσ τῆσ παρὰ τοῖσ συγγραφικοῖσ τῶν ἀνδρῶν τοσοῦτον δεῖ εἰδέναι, ὅτι οὐκ ἀπὸ μεγάλων δεῖ οὐδὲ σεμνῶν τὰσ τροπὰσ λαμβάνεσθαι, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ τῶν φαυλοτέρων ἢ κοινοτέρων, ὡσ καὶ ἐν τῷ Συμποσίῳ ἔχει, τουτοισὶ τοῖσ ἀνδράσιν ἐκκεκαθαρμένοισ τὰσ ψυχάσ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 28:1)
ἐν γὰρ τῷ Συμποσίῳ συνάγει μὲν εἰσ ταυτὸν Ἀριστοφάνη καὶ Σωκράτη καὶ Ἀγάθωνα, ἔτι μειράκιον ὄντα, ὥσ φησι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 171:15)
εἰ δέ τισ τῇ Πλάτωνοσ δόξῃ περὶ πάντων ἰσχυρίζοιτο, καὶ φάσκοι μὲν ζῆν Σωκράτη, ὅτε ὁ τῶν ἐν Κορίνθῳ καὶ Λεχαίῳ τετελευτηκότων ἐλέγετο ἐπιτάφιοσ, πίνειν δ’ ἐν Ἀγάθωνοσ μετὰ τὴν εἰρήνην, λύζειν δ’ Ἀριστοφάνη ἐν τῷ συμποσίῳ, κωμάζειν δὲ Ἀλκιβιάδην, μειράκια δ’ εἶναι τηνικαῦτα Ἀγάθωνα καὶ Ἀλκιβιάδην, ὁμοῦ δ’ εἶναι πάντα χρήματα, πῶσ οὐχὶ ληρήσει μὴ προσεξετάζων, εἴ τι καὶ κατ’ ἐξουσίαν ἁνὴρ λέγοι, ἀλλ’ ὥσπερ παῖσ ἔμβραχυ τοῦτ’ ἀρκεῖν ὑπολαμβάνων ὅ τι φαίη Πλάτων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 172:10)
οὕτωσ καὶ ἡμᾶσ εἰκόσ ἐστιν ἔχειν πρὸσ τοὺσ ἐπαίνουσ, πρεσβεύειν μὲν ὃν ἂν βουλώμεθα καὶ ὃν ἂν ᾖ δίκαιον, μὴ διασύρειν δὲ οὓσ οὐκ ἄξιον, μηδὲ νομίζειν τὴν πρὸσ τοὺσ ἑτέρουσ ἀπέχθειαν ἀφορμὴν τῆσ πρὸσ τοὺσ ἑτέρουσ πίστεωσ εἶναι, ἀλλ’ ἡγεῖσθαι παραπλήσιον νῦν ἡμᾶσ ποιεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἐν συμποσίῳ φίλων κοινῶν μαχομένων συστασιάζειν μὲν μηδετέροισ ἀξιοίη, μηδ’ οὓσ ἀδικεῖσθαι νομίζοι, πραύ̈νειν δ’ ἐπιχειροίη τοὺσ ὑπάρξαντασ καὶ διαλλάττειν εἰσ τὸ δυνατόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 178:5)
ἢ γὰρ παρῃτήσαντο τὸν πεπονθότα, ἢ λόγον ἔλεξασ αὐτὸσ ἀστεῖόν τινα, Αἰσωπικὸν γέλοιον ἢ Συβαριτικόν, ὧν ἔμαθεσ ἐν τῷ συμποσίῳ·
(아리스토파네스, Wasps, Episode, lyric9)
καί ἐστιν ἡ τοιαύτη ὄρχησισ μίμησισ τῶν ὑπὸ τῆσ λέξεωσ ἑρμηνευομένων πραγμάτων ἣν παρίστησι γινομένην Ξενοφῶν ὁ καλὸσ ἐν τῇ Ἀναβάσει ἐν τῷ παρὰ Σεύθῃ τῷ Θρᾳκὶ συμποσίῳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 27 1:3)
"Ἡρακλείδησ ὁ Ταραντῖνοσ ἐν Συμποσίῳ βολβὸσ καὶ κοχλίασ καὶ ᾠὸν καὶ τὰ ὅμοια δοκεῖ σπέρματοσ εἶναι ποιητικά, οὐ διὰ τὸ πολύτροφα εἶναι, ἀλλὰ διὰ τὸ ὁμοειδεῖσ ἔχειν τὰσ πρώτασ φύσεισ αὐτὰσ τὰσ δυνάμεισ τῷ σπέρματι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 52179)

SEARCH

MENU NAVIGATION