Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔστι δὲ τὸ <τρίτον> μέροσ πολλὴν παραλλαγὴν εἰληφὸσ τῇ λεπτομερείᾳ καὶ αὐτῶν τούτων, συμπαθὲσ δὲ τούτῳ μᾶλλον καὶ τῷ λοιπῷ ἀθροίσματι·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 63:2)
ἥ τε γὰρ ὄψισ ἐκ πολλοῦ διαστήματοσ γινομένη πολὺ τὸ ἀσαφὲσ εἶχε, καὶ τὸ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ἀγωνιστὰσ ἑκάστοισ συμπαθὲσ ἐπὶ το βεβουλημένον ἐλάμβανε τὰ πρασσόμενα, αἵ τε συνεχεῖσ τῶν μαχομένων ἐπεμβάσεισ καὶ ὑπαναχωρήσεισ καὶ εἰσ τὸ ἀντίπαλον αὖθισ ἀντιμεταστάσεισ πολλαὶ καὶ ἀγχίστροφοι γινόμεναι τὸ ἀκριβὲσ τῆσ γνώμησ ἀφῃροῦντο·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 19 2:2)
οὓσ ἐκ τῶν ἀγρῶν οἱ Ῥωμαῖοι κατακομίζοντεσ εἰσ τὴν πόλιν ἁμάξαισ τε καὶ ἀπήναισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὑποζυγίοισ ἡμιθνῆτασ ἐνίουσ, καὶ φέροντεσ εἰσ τὰσ ἑαυτῶν οἰκίασ τροφαῖσ τε καὶ θεραπείαισ καὶ ταῖσ ἄλλαισ φιλανθρωπίαισ πολὺ τὸ συμπαθὲσ ἐχούσαισ ἀνελάμβανον·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 36 4:3)
προσῆν δὲ τούτοισ, ὃ πλεῖστον ἐκίνησεν οἶκτον, ὄψεωσ σχῆμα συμπαθέσ, οἱο͂ν περὶ αὐτοὺσ τοὺσ πεπονθότασ ἢ μέλλοντασ πάσχειν τὰ δεινὰ γίνεσθαι φιλεῖ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 33 4:1)
ὡσ δὲ ἧκον, εὐθὺσ μὲν Γλαφύρα δεσμώτην ἰδοῦσα τὸν Ἀλέξανδρον ἔπληξε τὴν κεφαλὴν καὶ καταπληξαμένη μέγα καὶ συμπαθὲσ ἀνῴμωξεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 390:1)
κατὰ δὲ τὸν Ἀσκληπιάδην οὐδὲν οὐδενὶ συμπαθέσ ἐστι φύσει, διῃρημένησ τε καὶ κατατεθραυσμένησ εἰσ ἄναρμα στοιχεῖα καὶ ληρώδεισ ὄγκουσ ἁπάσησ τῆσ οὐσίασ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1342)
ἐξ ἀρχῆσ καὶ συμπαθὲσ ἐφέλκεται καὶ βαρύνει καὶ ἀνελίσσει τὴν ἐν δεξιᾷ τοῦ παντὸσ πορείαν, ἀναρρῆξαι δ’ οὐ δύναται παντάπασιν, ἀλλ’ ἀνήνεγκεν αὖθισ τὰ βελτίω καὶ ἀνέβλεψε πρὸσ τὸ παράδειγμα θεοῦ συνεπιστρέφοντοσ καὶ συναπευθύνοντοσ.
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 28 3:1)
"ἓν γάρ τι πρᾶγμα καὶ συνεχὲσ ἡ πόλισ ὥσπερ ζῷον οὐκ ἐξιστάμενον αὑτοῦ ταῖσ καθ’ ἡλικίαν μεταβολαῖσ οὐδ’ ἕτερον ἐξ ἑτέρου τῷ χρόνῳ γιγνόμενον, ἀλλὰ συμπαθὲσ·
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 152)
ἡμεῖσ δὲ τὴν Πλατωνικὴν φυλάττοντεσ ἀρχὴν ἐλέγομεν ὅτι πνεῦμα τῶν ὀμμάτων αὐγοειδὲσ ἐκπίπτον ἀνακίρναται τῷ περὶ τὰ σώματα φωτὶ καὶ λαμβάνει σύμπηξιν, ὥσθ’ ἓν ἐξ ἀμφοῖν σῶμα δι’ ὅλου συμπαθὲσ γενέσθαι.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Διὰ τί τὰ γράμματα πόρρωθεν οἱ πρεσβύτεροι μᾶλλον ἀναγιγνώσκουσιν. 17:1)
ἐὰν δ’ ὑπερβάλῃ διὰ πλῆθοσ, ὡσ μηκέτι προσήγορον ἑαυτῷ μηδὲ συμπαθὲσ εἶναι ταῖσ φιλοφροσύναισ μηδὲ γνώριμον, οὐδὲ συμπόσιόν ἐστι.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Περὶ τῶν πολλοὺσ ἐπὶ δεῖπνον καλούντων. 4:3)
"σιωπῆσ γὰρ οἰκεῖον καὶ ἡσυχίασ τὸ ἀναφὲσ καὶ ἀπαθὲσ καὶ ἄπληκτον, ἡ δὲ φωνὴ πληγὴ σώματοσ διηχοῦσ, διηχὲσ δὲ τὸ συμπαθὲσ αὑτῷ καὶ συμφυὲσ εὐκίνητον δὲ καὶ κοῦφον καὶ ὁμαλὸν καὶ ὑπήκοον τοῦ δι’ εὐτονίαν καὶ συνέχειαν, οἱο͂́σ ἐστι παρ’ ἡμῖν ὁ ἀήρ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τῆσ ἡμέρασ ἠχωδεστέρα ἡ νύξ. 13:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION