Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅτε δ’ ἔζη, πᾶσαν τὴν οὐσίαν διεχείριζε διὰ τὴν ἀσθένειαν καὶ τὴν συμφορὰν τὴν περὶ τὰ ὄμματα τοῦ Ἀριγνώτου καὶ διὰ τὸ τετελευτηκέναι τὸν Εὐπόλεμον, καί τι καὶ εἰσ τροφὴν συνταξάμενοσ ἐδίδου τῷ Ἀριγνώτῳ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1024)
ὧν οὐδένα ἐγὼ παρακαλῶ δεῦρο τὴν αὑτοῦ συμφοράν, ἣν εἵλετο σιγᾶν, εἰσ πολλοὺσ ἐκμαρτυρήσοντα, ἀλλ’ ὑμῖν τοῦτο καταλείπω σκοπεῖν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1074)
εἰ γὰρ τὴν τοῦ σώματοσ εὐπρέπειαν ταύτην τινὲσ διαβάλλοντεσ συμφορὰν τοῖσ ἔχουσι καταστήσουσιν, οὐ ταὐτὰ κοινῇ ψηφιεῖσθαί φησιν ὑμᾶσ καὶ ἰδίᾳ εὔχεσθαι·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1332)
ἐπολεμεῖτε Λακεδαιμονίοισ, καὶ μετὰ τὴν ἐν Λεύκτροισ συμφορὰν τοῖσ αὐτοῖσ ἐβοηθεῖτε·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1643)
καὶ τὸ τελευταῖον στεφανώσασ τοὺσ μετὰ Ἀριστοδήμου εἰσ Θετταλίαν καὶ Μαγνησίαν παρὰ τὰσ τῆσ εἰρήνησ συνθήκασ πρεσβεύσαντασ, τὴν μὲν εἰρήνην διέλυσε, τὴν δὲ συμφορὰν καὶ τὸν πόλεμον κατεσκεύασεν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 834)
οὐ γὰρ τὸ δυστυχῆσαι κατὰ πόλεμον μέγιστόν ἐστι κακόν, ἀλλ’ ὅταν τισ πρὸσ ἀνταγωνιστὰσ ἀναξίουσ διακινδυνεύων ἀποτύχῃ, διπλασίαν εἰκὸσ εἶναι τὴν συμφοράν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 882)
οὐκ ἀποπέμψεσθε τὸν ἄνθρωπον ὡσ κοινὴν τῶν Ἑλλήνων συμφοράν;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2534)
ὅταν δ’ ἀείδειν ἢ μινύρεσθαι δοκῶ, ὕπνου τόδ’ ἀντίμολπον ἐντέμνων ἄκοσ, κλαίω τότ’ οἴκου τοῦδε συμφορὰν στένων οὐχ ὡσ τὰ πρόσθ’ ἄριστα διαπονουμένου.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode 2:5)
στένω μὲν οὖν καὶ τῶνδε συμφορὰν διπλῆν.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests 3:30)
λέξον τίν’ αὖ φὴσ τήνδε συμφορὰν στρατῷ ἐλθεῖν κακῶν ῥέπουσαν ἐσ τὰ μάσσονα.
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode 4:5)
τοιάνδε σοι πρὸσ τῇ πάροιθε συμφορὰν πάρα στένειν.
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode 4:18)
ἥδοι’ ἄν, οἶμαι, τήνδ’ ἰδοῦσα συμφοράν.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, lyric 3:12)
"Ἀνδοκίδη, τῶν μὲν παρόντων κακῶν ὁρᾷσ τὸ μέγεθοσ, ἐγὼ δ’ ἐν μὲν τῷ παρελθόντι χρόνῳ οὐδὲν ἐδεόμην λέγειν οὐδέ σε λυπεῖν, νῦν δὲ ἀναγκάζομαι διὰ τὴν παροῦσαν ἡμῖν συμφοράν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 88:1)
ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ, τοῦδε τοῦ ἀγῶνοσ τοῦτ’ ἔστι μέγιστον, σωθέντι μὴ δοκεῖν κακῷ εἶναι, <ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὑμᾶσ,> εἶτα δὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ μαθεῖν ὅτι οὔτε μετὰ κακίασ οὔτε μετ’ ἀνανδρίασ οὐδεμιᾶσ τῶν γεγενημένων πέπρακται ὑπ’ ἐμοῦ οὐδέν, ἀλλὰ διὰ συμφορὰν γεγενημένην μάλιστα μὲν τῇ πόλει, εἶτα <δὲ> καὶ ἡμῖν, εἶπον δὲ ἃ ἤκουσα Εὐφιλήτου προνοίᾳ μὲν τῶν συγγενῶν καὶ τῶν φίλων, προνοίᾳ δὲ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ, μετ’ ἀρετῆσ ἀλλ’ οὐ μετὰ κακίασ, ὡσ ἐγὼ νομίζω.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 97:1)
ὃσ εἰσ τοσοῦτον ἦλθον δυσδαιμονίασ, εἴτε χρὴ εἰπεῖν νεότητί τε καὶ ἀνοίᾳ τῇ ἐμαυτοῦ, εἴτε καὶ δυνάμει τῶν πεισάντων με ἐλθεῖν εἰσ τοιαύτην συμφορὰν τῶν φρενῶν, ὥστ’ ἀνάγκην μοι γενέσθαι δυοῖν κακοῖν τοῖν μεγίστοιν θάτερον ἑλέσθαι, ἢ μὴ βουληθέντι κατειπεῖν τοὺσ ταῦτα ποιήσαντασ οὐ περὶ ἐμοῦ μόνου ὀρρωδεῖν, εἴ τι ἔδει παθεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸν πατέρα οὐδὲν ἀδικοῦντα σὺν ἐμαυτῷ ἀποκτεῖναι ‐ ὅπερ ἀνάγκη παθεῖν ἦν αὐτῷ, εἰ ἐγὼ μὴ ἐβουλόμην ταῦτα ποιῆσαι ‐ ἢ κατειπόντι τὰ γεγενημένα αὐτὸν μὲν ἀφεθέντα μὴ τεθνάναι, τοῦ δὲ ἐμαυτοῦ πατρὸσ μὴ φονέα γενέσθαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ ἑαυτοῦ καθόδου 12:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION