Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ δὲ νομίζω τὸν τοιοῦτον πονηρὸν εἶναι προστάτην, ὅστισ τοῦ παρόντοσ χρόνου ἐπιμελεῖται, ἀλλὰ μὴ καὶ τοῦ μέλλοντοσ προνοεῖται, καὶ τὰ ἥδιστα τῷ πλήθει, παραλιπὼν τὰ βέλτιστα, συμβουλεύει.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 20:4)
Ἀλεξάνδρου, φησὶν, ἐν Ἰνδοῖσ ὄντοσ συμβουλεύει Δημοσθένησ ἐπιθέσθαι τοῖσ πράγμασιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 5:4)
πῶσ γὰρ οὐκ ἄτοπον τῷ μὲν λέγοντι μέμφεσθαι ὡσ λίαν γνώριμα καὶ παλαιὰ καὶ πᾶσι δοκοῦντα συμβουλεύει, αὐτοὺσ δὲ μὴ τολμᾶν χρῆσθαι τοῖσ οὕτω φανεροῖσ, ἀλλὰ μὴ μόνον πρὸσ αὑτοὺσ στασιαστικῶσ ἔχειν, ἀλλὰ καὶ παντὶ τῷ μέχρι τούτου χρόνῳ διαφέρεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 2:11)
εἰ γὰρ οἱ μὲν νόμοι κελεύουσι, φῂσ, διαρρήδην βεβαίασ εἰσ τέλοσ εἶναι τοῖσ εἰληφόσι τὰσ δωρεὰσ καὶ μηδὲ καθ’ ὅντινα δήποτε τρόπον ταυτασὶ κεκινῆσθαι, ὁ δὲ ἃσ δεδώρηταί τισιν ἀτελείασ ἡ πόλισ ἐν παντὶ τῷ παρασχόντι, ταύτασ δι’ ὧν νομοθετεῖ νῦν ἀκύρουσ καθάπαξ ποιεῖ καὶ νῦν καὶ εἰσαῦθισ, πῶσ οὕτω παραβαίνων τοὺσ νόμουσ καὶ κατὰ τοῦτο δίκαιοσ ὢν τὴν τῶν παρανομούντων καὶ αὐτὸσ ὑποσχεῖν δίκην, ἔπειθ’ οἱο͂σ ἔσται περὶ ὧν συμβουλεύει παρ’ ἡμῶν πεπιστεῦσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 26:3)
ὅτι δ’ οὐδὲν τῶν δεόντων καὶ ὧν τοῖσ πράγμασι μάλιστα δεῖ, ἀλλ’ ἃ μὴ χρὴ, συμβουλεύει, καὶ παρὰ τοὺσ κειμένουσ τῇ πόλει νόμουσ καινοτομεῖ, καινούσ τινασ αὐτὸσ εἰσ τὴν πολιτείαν εἰσάγων, νῦν ἐμοῦ λέγοντοσ εἴσεσθε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 4:5)
εἰ γὰρ οἱ μὲν τοσοῦτον τῶν εὐεργετῶν λόγον ποιοῦνται ὡσ μὴ μόνον τῶν ἴσων αὐτοὺσ ἀξιοῦν, ἀλλ’ ὡσ ὑπάρξαντασ ἀγαθοῦ καὶ πλέον ἢ προσῆκε τιμᾶν, ὁ δὲ πᾶν τοὐναντίον καὶ ὧν εἰλήφεσαν ἐκπεσεῖν συμβουλεύει, ἀνάγκη πᾶσα τῷ μὲν ὡσ δυσχερῆ καὶ ἀσύμφορα καὶ πρὸσ τοσοῦτον ἀτοπίασ ἰόντα ὡσ μηδ’ εἰσ ἀκοὴν πώποτ’ ἀφῖχθαι νομοθετοῦντι μηδὲ προσέχειν ὅλωσ τὸν νοῦν, ἀλλ’ αὐτοῖσ οἷσ φάσκει χαίρειν τοῦτον ἐᾶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 61:4)
εἰ τοίνυν ἡμῖν μὲν χρηστῆσ οὕτω μέτεστι γνώμησ καὶ πρὸσ τοσοῦτον ἥκομεν τοῦ πρὸσ πάντασ ἁπλῶσ εὖ διακεῖσθαι, ὡσ καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ εὔνουσ ἐθέλειν ποιεῖν καὶ μεταβάλλειν ἐφ’ ἃ δεῖ, ὁ δ’ ἡμᾶσ δι’ ὧν συμβουλεύει πᾶσι καθάπαξ συγκρούει, καὶ πρὸσ ἃ μὴ πεφύκαμεν ἐκβιάζεται, οὐ μόνον ἐστὶ τῆσ πολιτείασ ἐχθρὸσ, ὡσ μηδ’ ὁπωστιοῦν αὐτῷ χρῆναι προσέχειν, ἀλλὰ καὶ ἧσ ἴσχομεν φύσεωσ πάντ’ ἄνω καὶ κάτω στροβίλου δίκην ποιῶν, καὶ τοὺσ ἐπιεικεστάτουσ τὰσ φύσεισ καὶ νόμοισ καὶ ἔθεσιν ἐντραφέντασ χρηστοῖσ τῶν ἀνομωτάτων καὶ ὠμοτάτων ἔλαττον ἔχειν, ὦ θεοὶ, παρασκευάζων βαρβάρων, εἴπερ ἐκεῖνοι μὲν εὐεργέτασ τιμῶσιν, ἡμεῖσ δ’ αὐτοὺσ ἀτιμάζομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 74:1)
χρόνοι δὲ ἑκάστου τούτων εἰσὶ τῷ μὲν συμβουλεύοντι ὁ μέλλων περὶ γὰρ τῶν ἐσομένων συμβουλεύει ἢ προτρέπων ἢ ἀποτρέπων, τῷ δὲ δικαζομένῳ ὁ γενόμενοσ περὶ γὰρ τῶν πεπραγμένων ἀεὶ ὁ μὲν κατηγορεῖ, ὁ δὲ ἀπολογεῖται, τῷ δ’ ἐπιδεικτικῷ κυριώτατοσ μὲν ὁ παρών κατὰ γὰρ τὰ ὑπάρχοντα ἐπαινοῦσιν ἢ ψέγουσιν πάντεσ, προσχρῶνται δὲ πολλάκισ καὶ τὰ γενόμενα ἀναμιμνήσκοντεσ καὶ τὰ μέλλοντα προεικάζοντεσ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3 4:1)
ὁ μὲν γὰρ προτρέπων ὡσ βέλτιον συμβουλεύει, ὁ δὲ ἀποτρέπων ὡσ χείρονοσ ἀποτρέπει, τὰ δ’ ἄλλα πρὸσ τοῦτο συμπαραλαμβάνει, ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, ἢ καλὸν ἢ αἰσχρόν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3 5:2)
ἔτι καὶ αἱ παροιμίαι, ὥσπερ εἴρηται, μαρτύριά εἰσιν, οἱο͂ν εἴ τισ συμβουλεύει μὴ ποιεῖσθαι φίλον γέροντα, τούτῳ μαρτυρεῖ ἡ παροιμία, μήποτ’ εὖ ἔρδειν γέροντα, καὶ τὸ τοὺσ υἱοὺσ ἀναιρεῖν ὧν καὶ τοὺσ πατέρασ, νήπιοσ ὃσ πατέρα κτείνασ υἱοὺσ καταλείπει.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 15 14:2)
ἄλλοσ, εἰ ἐνεδέχετο βέλτιον ἄλλωσ, ἢ ἐνδέχεται, ὧν ἢ συμβουλεύει ἢ πράττει ἢ πέπραχε σκοπεῖν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 23 26:1)
οὗτοσ γὰρ συμβουλεύει·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 14 3:1)
ὁπόταν δὲ ἤδη πλανᾶται τὰ σκυλάκια, ὀρθῶσ συμβουλεύει ὅτι χρὴ γάλακτι ἀνατρέφειν αὐτά, καὶ ὅτι αἱ βαρεῖαι πλησμοναὶ τὰ τε σκέλη αὐτοῖσ διαστρέφουσιν καὶ τοῖσ σώμασιν νόσου ἐμβάλλουσιν.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 31 1:1)
θαυμάζειν δ’ ἐστὶν ἄξιον τοῦ τὰσ καλὰσ ὑποθήκασ παραδιδόντοσ ἡμῖν Ἀρχεστράτου, ὃσ Ἐπικούρῳ τῷ σοφῷ τῆσ ἡδονῆσ καθηγεμὼν γενόμενοσ κατὰ τὸν Ἀσκραῖον ποιητὴν γνωμικῶσ καὶ ἡμῖν συμβουλεύει τισὶ μὲν μὴ πείθεσθαι, αὑτῷ δὲ προσέχειν τὸν νοῦν, καὶ ἐσθίειν παρακελεύεται τὰ καὶ τά, οὐδὲν ἀποδέων τοῦ παρὰ Δαμοξένῳ τῷ κωμῳδιοποιῷ μαγείρου, ὅσ ἐν Συντρόφοισ φησιν Ἐπικούρου δέ με ὁρᾷσ μαθητὴν ὄντα τοῦ σοφοῦ, παρ’ ᾧ ἐν δύ’ ἔτεσιν καὶ μησὶν οὐχ ὅλοισ δέκα τάλαντ’ ἐγώ σοι κατεπύκνωσα τέτταρα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 601)
ταῦτ’ εἰπὼν ὁ τένθησ Ἀρχέστρατοσ καὶ τὸν τῶν ἄρτων ποιητὴν ἔχειν συμβουλεύει Φοίνικα ἢ Λυδὸν ἠγνόει γὰρ τοὺσ ἀπὸ τῆσ Καππαδοκίασ ἀρτοποιοὺσ ἀρίστουσ ὄντασ, λέγει δ’ οὕτωσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 77 3:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION