헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ οἶμαι, ἐπειδὴ Φίλιπποσ αὐτῶν ἀφελόμενοσ Νίκαιαν Θετταλοῖσ παρέδωκε, καὶ τὸν πόλεμον, ὃν πρότερον ἐξήλασεν ἐκ τῆσ χώρασ τῆσ Βοιωτῶν, τοῦτον πάλιν τὸν αὐτὸν πόλεμον ἐπῆγε διὰ τῆσ Φωκίδοσ ἐπ’ αὐτὰσ τὰσ Θήβασ, καὶ τὸ τελευταῖον Ἐλάτειαν καταλαβὼν ἐχαράκωσε καὶ φρουρὰν εἰσήγαγεν, ἐνταῦθ’ ἤδη, ἐπεὶ τὸ δεινὸν αὐτῶν ἥπτετο, μετεπέμψαντο Ἀθηναίουσ, καὶ ὑμεῖσ ἐξήλθετε καὶ εἰσῇτε εἰσ τὰσ Θήβασ ἐν τοῖσ ὅπλοισ διεσκευασμένοι, καὶ οἱ πεζοὶ καὶ οἱ ἱππεῖσ, πρὶν περὶ συμμαχίασ μίαν μόνον συλλαβὴν γράψαι Δημοσθένην.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1401)
καὶ τὴν ἀκρόασιν, ὡσ ἐκεῖνοσ ἀπήγγελλεν, οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐποιοῦντο ὥσπερ νῦν γίγνεται, ἀλλ’ ἦσαν πολὺ χαλεπώτεροι οἱ δικασταὶ τοῖσ τὰ παράνομα γράφουσιν αὐτοῦ τοῦ κατηγόρου, καὶ πολλάκισ ἀνεπόδιζον τὸν γραμματέα καὶ ἐκέλευον πάλιν ἀναγιγνώσκειν τοὺσ νόμουσ καὶ τὸ ψήφισμα, καὶ ἡλίσκοντο οἱ τὰ παράνομα γράφοντεσ, οὐκ εἰ πάντασ παραπηδήσειαν τοὺσ νόμουσ, ἀλλ’ εἰ μίαν μόνον συλλαβὴν παραλλάξειαν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1921)
δόξειε δ’ ἂν εἶναι τὶ τοῦτο καὶ οὐ στοιχεῖον, καὶ αἴτιόν γε τοῦ εἶναι τοδὶ μὲν σάρκα τοδὶ δὲ συλλαβήν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 268:2)
κἀν τοῖσ προκειμένοισ οὖν οἱ σάτυροι τοῦ Διονύσου τὴν τελευταίαν συλλαβὴν διὰ τοῦ οὖ μόνου ὡσ βραχέοσ ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι δεῖ καὶ τὸ ὖ, ἵν’ ᾖ Διονύσου, τὸ δὲ σὰν ἀντὶ τοῦ σίγμα Δωρικῶσ εἰρήκασιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 3:2)
εἰσ ἃ ἀποβλέψασ ὁ βασιλεὺσ εἶπεν ’ ὦ θαυμάσιε λυτικέ, ἐὰν ἀφέλῃσ τοῦ Σωτῆροσ τὸ σω καὶ τοῦ Σωσιγένουσ τὸ σω καὶ τοῦ Βίωνοσ τὴν πρώτην συλλαβὴν καὶ τὴν τελευταίαν τοῦ Ἀπολλωνίου,11 εὑρήσεισ σαυτὸν ἀπειληφότα κατὰ τὰσ σὰσ ἐπινοίασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 85 4:1)
τούτων πολλοὶ μὲν μέμνηνται, ὡσ καὶ Ἀριστοφάνησ, τοῦ δὲ ὀνόματοσ αὐτῶν ἔνιοι συστέλλουσι τὴν μέσην συλλαβήν, ὡσ Ἀρχίλοχοσ ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 412)
τὴν μέσην δὲ τοῦ ὀνόματοσ συλλαβὴν ἐκτείνουσιν Ἀττικοὶ ὡσ δοίδυκα καὶ κήρυκα, ὡσ ὁ Ἰξίων φησὶ Δημήτριοσ ἐν τῷ περὶ τῆσ Ἀλεξανδρέων διαλέκτου.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 47 3:1)
ταὧσ δὲ λέγουσιν Ἀθηναῖοι, ὥσ φησι Τρύφων, τὴν τελευταίαν συλλαβὴν περισπῶντεσ καὶ δασύνοντεσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 571)
λέγουσι δὲ καὶ τὴν δοτικὴν ταωνι, ὡσ ἐν τῷ αὐτῷ Ἀριστοφάνησ, ἀμήχανον δὲ παρὰ Ἀττικοῖσ καὶ Ιὤσιν ἐν τοῖσ ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν ὀνόμασι τὴν τελευτῶσαν ἀπὸ φωνήεντοσ ἀρχομένην δασύνεσθαι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 578)
εἰ δὲ τοιαύτη ἡ δασύτησ, μήποτ’ ἀλόγωσ κατὰ τὴν τελευτῶσαν συλλαβὴν τὸ ταὼσ πρὸσ τῶν Ἀττικῶν προσπνεῖται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 57 2:9)
τῇ δὲ λαγὼν ἡ διὰ τοῦ ω παραπλησίωσ προσαγορευομένη λαγῲ παρ’ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν ’ ἵνα πάρα μὲν βατίδεσ καὶ λαγῲ καὶ γυναῖκεσ εἱλίποδεσ εἰσὶν δ’ οἳ καὶ ταῦτ’ ἀλόγωσ κατὰ τὴν τελευτῶσαν συλλαβὴν περισπωμένωσ προφέρονται, δεῖ δὲ ὀξυτονεῖν τὴν λέξιν, ἐπειδὴ τὰ εἰσ οσ λήγοντα τῶν ὀνομάτων ὁμότονά ἐστι, κἂν μεταληφθῇ εἰσ τὸ ω παρ’ Ἀττικοῖσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 6210)
καὶ μὴν ἐάν τισ ἓν μόνον ἐκχαράξῃ ῥῆμα ἀπὸ στήλησ τινόσ, ἀποκτενεῖτε αὐτόν, οὐκέτι ἐξετάσαντεσ ὅ, τι ἦν ἢ περὶ τίνοσ, καὶ εἰ δή τισ ἐλθὼν οὗ τὰ δημόσια ὑμῖν γράμματά ἐστι κεραίαν νόμου τινὸσ ἢ ψηφίσματοσ μίαν μόνην συλλαβὴν ἐξαλείψειεν, οὕτωσ ἕξετε ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἀπὸ τοῦ ἁρ́ματόσ τι καθέλοι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 113:1)
καὶ τούτουσ μὲν κηρύττεσθαί φασιν, ἐκείνουσ δὲ ἀποκηρύττεσθαι, δῆλον ὅτι παρὰ μίαν συλλαβὴν γιγνομένησ τῆσ διαφορᾶσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 6:5)
σύνηθεσ γὰρ ἦν τοῖσ ἀρχαίοισ Ἕλλησιν ὡσ τὰ πολλὰ προτιθέναι τῶν ὀνομάτων, ὁπόσων αἱ ἀρχαὶ ἀπὸ φωνηέντων ἐγίνοντο, τὴν ου συλλαβὴν ἑνὶ στοιχείῳ γραφομένην.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 20 4:1)
τῶν δὲ ἀμφοτέρασ τὰσ τάσεισ ἐχουσῶν αἳ μὲν κατὰ μίαν συλλαβὴν συνεφθαρμένον ἔχουσι τῷ ὀξεῖ τὸ βαρύ, ἃσ δὴ περισπωμένασ καλοῦμεν·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1126)

SEARCH

MENU NAVIGATION