Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κἀνταῦθα ἀναφύντοσ τοῦ δήμου καὶ πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ἰσχύσαντοσ, ἄνθρωποι παρέγγραπτοι γεγενημένοι πολῖται, καὶ τὸ νοσοῦν τῆσ πόλεωσ ἀεὶ προσαγόμενοι, καὶ πόλεμον ἐκ πολέμου πολιτευόμενοι, ἐν μὲν εἰρήνῃ τὰ δεινὰ τῷ λόγῳ προορώμενοι, καὶ τὰσ ψυχὰσ τὰσ φιλοτίμουσ καὶ λίαν ὀξείασ ἐρεθίζοντεσ, ἐν δὲ τοῖσ πολέμοισ ὅπλων οὐχ ἁπτόμενοι, ἐξετασταὶ δὲ καὶ ἀποστολεῖσ γιγνόμενοι, παιδοποιούμενοι δὲ ἐξ ἑταιρῶν, ἄτιμοι δ’ ἐκ συκοφαντίασ, εἰσ τοὺσ ἐσχάτουσ κινδύνουσ τὴν πόλιν καθιστᾶσι, τὸ μὲν τῆσ δημοκρατίασ ὄνομα οὐ τοῖσ ἤθεσιν, ἀλλὰ τῇ κολακείᾳ θεραπεύοντεσ, καταλύοντεσ δὲ τὴν εἰρήνην, ἐξ ἧσ ἡ δημοκρατία σῴζεται, συναγωνιζόμενοι δὲ τοῖσ πολέμοισ, ἐξ ὧν ὁ δῆμοσ καταλύεται.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1771)
τῶν δ’ ἔτι ὑπηκόων οἱ πόλεων ὡσ ἀλλοτρίων καταφρονῶν, ἔγνω διαρπάσαι πάσασ, καὶ τὴν στρατιὰν πλουτίσασ, εὔνουν ἐσ τὰσ ἐν Καρχηδόνι συκοφαντίασ ἐπαγαγέσθαι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 4:2)
οὐκοῦν κολακείασ, οὐ ῥητορικῆσ, Πλάτων ἐν τούτοισ κατηγόρηκε, καὶ συκοφαντίασ, οὐ ῥητορικῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 112:1)
αὐτὰ γὰρ ταῦτ’ ἐστὶ καὶ συκοφαντία περιφανὴσ καὶ ἀπόδειξισ ἐναργὴσ τοῦ μηδὲν συκοφαντίασ ἐλλείπειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 4:7)
νῦν δὲ περὶ ὧν ἤδη νόμον εἰσάγεισ ἀπατᾶν ἡμᾶσ ἐπιχειρῶν, ὡσ ἄρα τῶν βελτίστων ταῦτ’ ἐστὶ τῇ πόλει, τοσοῦτον ἀπέχεισ ὃ βούλει ῥᾳδίωσ εἰργάσθαι, ὡσ καὶ ᾧ μὴ βούλει ῥᾳδίωσ περιπεσεῖν, κακουργίασ καὶ συκοφαντίασ ἀτεχνῶσ ἁλισκόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 14:6)
εἰσὶ δὲ καὶ γραφαὶ πρὸσ αὐτοὺσ ὧν παράστασισ τίθεται, ξενίασ καὶ δωροξενίασ, ἄν τισ δῶρα δοὺσ ἀποφύγῃ τὴν ξενίαν, καὶ συκοφαντίασ καὶ δώρων καὶ ψευδεγγραφῆσ καὶ ψευδοκλητείασ καὶ βουλεύσεωσ καὶ ἀγραφίου καὶ μοιχείασ.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 59 3:1)
οὐδεμία γὰρ ἐπιστήμη, οὔτε θεωρητικὴ οὔτε ποιητική, οὔτε λέγει οὔτε πράττει τοῦτο προσδιορίζουσα, ἀλλὰ τοῦτ’ ἐστι πρὸσ τὰσ συκοφαντίασ τῶν τεχνῶν τὰσ λογικάσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 66:1)
ὡσ οὗτοσ ἤδη καικίασ καὶ συκοφαντίασ πνεῖ.
(아리스토텔레스, Agon, antepirrheme26)
ἔχει γὰρ συκοφαντίασ καὶ κινήσεισ, ἂν τύχῃ, πολιτείασ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 184:2)
οὐ δίκαιόν ἐστι τὴν τοῦ κινδυνεύοντοσ σωτηρίαν ἐφόδιον γενέσθαι συκοφαντίασ τοῖσ πάντα τολμᾶν προῃρημένοισ, οὐδὲ τὴν ἐκ τῶν λόγων κατηγορίαν ἰσχυροτέραν ἡγεῖσθαι τῆσ ἐκ τῶν πραγμάτων ἀπολογίασ.
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 64:1)
πάλιν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κατιδὼν Νεοπτόλεμον τὸν ὑποκριτὴν τῷ μὲν τῆσ τέχνησ προσχήματι τυγχάνοντ’ ἀδείασ, κακὰ δ’ ἐργαζόμενον τὰ μέγιστα τὴν πόλιν καὶ τὰ παρ’ ὑμῶν διοικοῦντα Φιλίππῳ καὶ πρυτανεύοντα, παρελθὼν εἶπον εἰσ ὑμᾶσ, οὐδεμιᾶσ ἰδίασ οὔτ’ ἔχθρασ οὔτε συκοφαντίασ ἕνεκα, ὡσ ἐκ τῶν μετὰ ταῦτ’ ἔργων γέγονεν δῆλον.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῆσ Εἰρήνης 8:1)
ἵνα τοίνυν καὶ τὰσ βλασφημίασ ἃσ κατὰ τῶν Εὐβοέων καὶ τῶν Βυζαντίων ἐποιήσατο, εἴ τι δυσχερὲσ αὐτοῖσ ἐπέπρακτο πρὸσ ὑμᾶσ ὑπομιμνῄσκων, συκοφαντίασ οὔσασ ἐπιδείξω μὴ μόνον τῷ ψευδεῖσ εἶναι τοῦτο μὲν γὰρ ὑπάρχειν ὑμᾶσ εἰδότασ ἡγοῦμαι, ἀλλὰ καὶ τῷ, εἰ τὰ μάλιστ’ ἦσαν ἀληθεῖσ, οὕτωσ ὡσ ἐγὼ κέχρημαι τοῖσ πράγμασι συμφέρειν χρήσασθαι, ἓν ἢ δύο βούλομαι τῶν καθ’ ὑμᾶσ πεπραγμένων καλῶν τῇ πόλει διεξελθεῖν, καὶ ταῦτ’ ἐν βραχέσι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 136:1)
καίτοι τοσαύτῃ γ’ ὑπερβολῇ συκοφαντίασ οὗτοσ κέχρηται ὥστε, εἰ μέν τι τῶν δεόντων ἐπράχθη, τὸν καιρόν, οὐκ ἐμέ φησιν αἴτιον γεγενῆσθαι, τῶν δ’ ὡσ ἑτέρωσ συμβάντων ἁπάντων ἐμὲ καὶ τὴν ἐμὴν τύχην αἰτίαν εἶναι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 308:1)
ἀλλ’ ὑπὸ τῆσ τουτουὶ τοῦ χαλεποῦ βλασφημίασ καὶ συκοφαντίασ εἰσ τοιούτουσ λόγουσ ἐμπίπτειν ἀναγκάζομαι, οἷσ ἐκ τῶν ἐνόντων ὡσ ἂν δύνωμαι μετριώτατα χρήσομαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 367:5)
καίτοι πῶσ ἂν τεχνικώτερον ἢ κακουργότερον συμπαρεσκεύασαν ἄνθρωποι, ὅπωσ οἱ μὲν ἐκπεσοῦνται τῶν βασιλέων, εἷσ δ’ ὃν αὐτοὶ βούλονται πᾶσαν ὑφ’ αὑτῷ ποιήσεται τὴν ἀρχήν, ἢ τοὺσ μὲν τοῖν δυοῖν βοηθήσαντασ ἂν εἰσ φόβον καὶ συκοφαντίασ εὐλάβειαν καθιστάντεσ, ἣν εἰκὸσ προσδοκᾶν ἐκείνουσ ἐφ’ ἑαυτοὺσ ἐλθεῖν ἂν διὰ τοῦ ψηφίσματοσ τουτουί, τῷ δ’ ἑνὶ πράττοντι τὴν ἀρχὴν καὶ πάντα τἀναντία τοῖσ ὑμῖν συμφέρουσι κατασκευάζοντι τοσαύτην ἐξουσίαν διδόντεσ τοῦ ταῦτ’ ἀδεῶσ πράττειν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 18:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION