Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τοιάδε μὲν, στῦψαι καὶ ψῦξαι εἰ ἐθέλεισ · ἢν δὲ παχῦναι καὶ αἷμα καὶ πνεῦμα, γάλα καὶ ἄμυλοσ καὶ χόνδροι, ἄλλοτε μὲν ξὺν ἀμύλῳ, ἄλλοτε δὲ ξὺν χόνδρῳ γάλα· ἐσ πῆξιν δὲ ἡ σύστασισ ὡσ μὴ Ῥόφημα ὑγρὸν ᾖ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.107)
ὣσ δὲ καὶ τῇ πόλει μετ’ ἐκεῖνον τὸν λέβητα, ὃσ αὐτῇ πάντα ἐπέφλεξεν, ἡ δευτέρα σύστασισ εἰσ θαυμαστήν τινα ἐλήλυθε κάλλουσ περιουσίαν, ὥσπερ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἐξεπίτηδεσ τῇ τριαίνῃ κινήσαντοσ αὐτὴν, ἵν’ ἴδοι καλλίονα ἢ πρὸ τοῦ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Προσφωνητικόσ Σμυρναϊκός 4:7)
οἱ τέσσαρεσ λόχοι τῶν ψιλῶν καλοῦνται σύστασισ, καὶ εἰσὶν ἀνδρῶν δύο καὶ τριάκοντα·
(아리아노스, chapter 14 3:1)
"ἡ γὰρ φύσισ ὅταν φθέγγηται τὴν ἑαυτῆσ φωνήν, ἀκολουθεῖν κελεύει ταῖσ ἡδοναῖσ καὶ τοῦτό φησιν εἶναι νοῦν ἔχοντοσ ι τὸ δὲ ἀντιτείνειν καὶ καταδουλοῦσθαι τὰσ ἐπιθυμίασ οὔτ’ ἔμφρονοσ οὔτε εὐτυχοῦσ οὔτε ξυνιέντοσ εἶναι τίσ ποτε ἐστὶν ἡ τῆσ ἀνθρωπίνησ φύσεωσ σύστασισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 64 1:2)
καὶ ἡ μὲν ἀφρῖτισ λεγομένη οὐ γίνεται ἀπὸ γόνου, ὥσ φησιν Ἀριστοτέλησ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐπιπολάζοντοσ τῇ θαλάσσῃ ἀφροῦ ὅταν ὄμβρων γενομένων πολλῶν σύστασισ γένηται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 22 1:5)
τῶν δὲ δὴ τεττάρων ἓν ὅλον ἕκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου σύστασισ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 93:1)
ἐπεὶ δὲ κατὰ νοῦν τῷ συνιστάντι πᾶσα ἡ τῆσ ψυχῆσ σύστασισ ἐγεγένητο, μετὰ τοῦτο πᾶν τὸ σωματοειδὲσ ἐντὸσ αὐτῆσ ἐτεκταίνετο καὶ μέσον μέσῃ συναγαγὼν προσήρμοττεν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 115:1)
ὁπόταν ἡ τῶν εἰσιόντων σύστασισ ἐν ὑγροῖσ, οἰκεία τῇ τῆσ γλώττησ ἕξει πεφυκυῖα, λεαίνῃ μὲν ἐπαλείφουσα τὰ τραχυνθέντα, τὰ δὲ παρὰ φύσιν συνεστῶτα ἢ κεχυμένα τὰ μὲν συνάγῃ, τὰ δὲ χαλᾷ, καὶ πάνθ’ ὅτι μάλιστα ἱδρύῃ κατὰ φύσιν, ἡδὺ καὶ προσφιλὲσ παντὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον ἰάμα τῶν βιαίων παθημάτων γιγνόμενον κέκληται γλυκύ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 315:1)
ἡ δ’ αὖ τοῦ γείτονοσ αὐτῷ σύστασισ καὶ ἕδρα σπλάγχνου γέγονεν ἐξ ἀριστερᾶσ χάριν ἐκείνου, τοῦ παρέχειν αὐτὸ λαμπρὸν ἀεὶ καὶ καθαρόν, οἱο͂ν κατόπτρῳ παρεσκευασμένον καὶ ἕτοιμον ἀεὶ παρακείμενον ἐκμαγεῖον.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 358:1)
μάλιστα γὰρ ἂν αὐτὰ πάντων ἔσχεν ἡ περὶ τὴν κεφαλὴν σύστασισ, εἴπερ ἅμα συμπίπτειν ἠθελησάτην, καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοσ σαρκώδη ἔχον ἐφ’ ἑαυτῷ καὶ νευρώδη κρατεράν τε κεφαλὴν βίον ἂν διπλοῦν καὶ πολλαπλοῦν καὶ ὑγιεινότερον καὶ ἀλυπότερον τοῦ νῦν κατεκτήσατο.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 377:1)
νέα μὲν οὖν σύστασισ τοῦ παντὸσ ζῴου, καινὰ τὰ τρίγωνα οἱο͂ν ἐκ δρυόχων ἔτι ἔχουσα τῶν γενῶν, ἰσχυρὰν μὲν τὴν σύγκλεισιν αὐτῶν πρὸσ ἄλληλα κέκτηται, συμπέπηγεν δὲ ὁ πᾶσ ὄγκοσ αὐτῆσ ἁπαλόσ, ἅτ’ ἐκ μυελοῦ μὲν νεωστὶ γεγονυίασ, τεθραμμένησ δὲ ἐν γάλακτι·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 418:3)
πᾶσα γὰρ σύστασισ νόσων τρόπον τινὰ τῇ τῶν ζῴων φύσει προσέοικε.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 471:1)
φέρε δή, ζῷόν γε ἀληθέστατα λέγεσθαι κατὰ φύσιν φῶμεν τοῦτό γε, ὅταν μία συνελθοῦσα σύστασισ ψυχῆσ καὶ σώματοσ ἀποτέκῃ μίαν μορφήν;
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 57:4)
φυγεῖν μὲν καὶ ἑλεῖν ἡ τῶν ποδῶν, ἡ δ’ ἐν ταῖσ συμπλοκαῖσ μάχη καὶ σύστασισ ἰσχύοσ καὶ ῥώμησ δεομένη.
(플라톤, Laws, book 8 31:1)
ἐπεὶ καὶ ἡ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ σύστασισ μεστή ἐστιν ἀμφοτέρων τούτων, καὶ ἐπειδὰν μὲν πρὸσ ἄλληλα τοῦ κοσμίου τύχῃ ἔρωτοσ ἃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τά τε θερμὰ καὶ τὰ ψυχρὰ καὶ ξηρὰ καὶ ὑγρά, καὶ ἁρμονίαν καὶ κρᾶσιν λάβῃ σώφρονα, ἥκει φέροντα εὐετηρίαν τε καὶ ὑγίειαν ἀνθρώποισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ζῴοισ τε καὶ φυτοῖσ, καὶ οὐδὲν ἠδίκησεν·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 131:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION