Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ δ’ οὖν ἐθέλω δαίμονι τῷ Πλεισθενιδῶν ὁρ́κουσ θεμένη τάδε μὲν στέργειν, δύστλητά περ ὄνθ’·
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, anapests2)
ἐγὼ δέ, Παλλάσ, τἄλλα θ’ ὡσ ἐπίσταμαι, τὸ σὸν πόλισμα καὶ στρατὸν τεύξω μέγαν, καὶ τόνδ’ ἔπεμψα σῶν δόμων ἐφέστιον, ὅπωσ γένοιτο πιστὸσ εἰσ τὸ πᾶν χρόνου καὶ τόνδ’ ἐπικτήσαιο σύμμαχον, θεά, καὶ τοὺσ ἔπειτα, καὶ τάδ’ αἰανῶσ μένοι στέργειν τὰ πιστὰ τῶνδε τοὺσ ἐπισπόρουσ.
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode 6:1)
τοιᾶσδέ τοι ἁμαρτίασ σφε δεῖ θεοῖσ δοῦναι δίκην, ὡσ ἂν διδαχθῇ τὴν Διὸσ τυραννίδα στέργειν, φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode 1:4)
οὐκ ἄνδρ’ ὁπλίτην τοῦτο χρὴ στέργειν ἔποσ.
(아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, episode7)
τὸ μὲν γὰρ βιασάμενον καὶ καταναγκάσαντα στέργειν παρασκευάσαι φόβῳ καὶ οὐ γνώμησ περιουσίᾳ ἔστιν οὕτωσ ἔχειν αὐτοὺσ πεποιηκέναι, τὸ δὲ ἀπλήστωσ πρὸσ χρήματα καὶ τὸ λαμβάνειν διακειμένουσ πεῖσαι μετριάζειν οὐκ ἂν, οἶμαι, ῥᾳδίωσ ἠδυνήθη, εἰ μὴ νοῆσαι καὶ εἰπεῖν ὑπὲρ ἅπαντασ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 10:4)
οὔκουν ἐκεῖ ἔξεστι μετὰ τὴν ἐν τῇ πόλει ψῆφον ἐνεχθεῖσαν ἐλθεῖν ἄλλοσε οὐδ’ ἐπ’ ἄλλουσ δικαστὰσ, ἀλλὰ στέργειν ἀνάγκη τοῖσ ἐγνωσμένοισ, εἰ μή τισ ἐστὶ μικρὰ πόλισ, ὥστε προσδεῖσθαι δικαστῶν ὑπερορίων παρὰ τὴν ἀξίαν, ἢ καὶ διώκοντα μὴ κρατήσαντα, μηδὲ τῷ νενικῆσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 12:4)
οὐ μὴν τοῦτό γε ἐποιούμην ἐξαίρετον εἰσ τὴν ὑστεραίαν, ἀλλ’ ἐξ ἀρχῆσ ἔδει τῷ μέτρῳ στέργειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 8:14)
οὕτω δὴ καὶ λέγειν ἐπειδάν τισ εἷσ ἄκροσ ἐγγένηται, στέργειν ἀνάγκη τοὺσ πλείουσ καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν, ἀλλ’ ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα εὐλαβεῖσ καὶ κοσμίουσ εἶναι περὶ τοὺσ λόγουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 16:14)
τί οὖν οὐχὶ καὶ περὶ τοῦ σίτου κατηγορήσομεν αὐτῶν, ὅτι χρῶνται ἐπεισάκτῳ τῷ πλέονι καὶ προσδέονται θαλάττησ, ἐξὸν τῇ χώρᾳ στέργειν ἣν γεωργοῦσιν, ὦ θειότατε ἀνδρῶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 90:8)
εἰ δὲ σὺ μὲν στέργειν ἠξίουσ τοῖσ παροῦσιν, ὁ δὲ οὐκ ᾐδεῖτό σου τὴν σιωπὴν οὐδ’ ἁπάντων λόγων ἡγεῖτο ἱκανωτέραν εἶναι τοὺσ προσήκοντασ αὐτῷ λογισμοὺσ περὶ σοῦ παραστῆσαι, πῶσ τῶν εἰκότων ἐτύγχανεσ, ἢ πῶσ τὰ πρέποντα ἀπέλαυεσ τῆσ φύσεωσ τῆσ σεαυτοῦ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 118:5)
τοὺσ δ’ οἷσ πάντασ τοὺσ ἐκ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ ἀνθρώπουσ καὶ προσέτι τὴν φύσιν αὐτὴν συμψήφουσ ὧν λέγουσιν ἴσχουσι, μὴ μόνον στέργειν τε καὶ θαυμάζειν, ἀλλὰ καὶ συνήδεσθαι σφίσιν, οὕτωσ ἄριστα πάντων ἔχουσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 62:1)
ὥστε δεῖ στέργειν αὐτὸν τὴν τύχην.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 204:2)
τοιοῦτοσ γάρ ἐστιν ὁ κατὰ τὴν μέσην ἕξιν οἱο͂ν βουλόμεθα λέγειν τὸν ἐπιεικῆ φίλον, τὸ στέργειν προσλαβόντα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 120:3)
διαφέρει δὲ τῆσ φιλίασ, ὅτι ἄνευ πάθουσ ἐστὶ καὶ τοῦ στέργειν οἷσ ὁμιλεῖ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 121:1)
διόπερ ἐνίοισ οὐκ εἰσὶ τούτων δίκαι, ἀλλ’ οἰόνται δεῖν στέργειν τοὺσ κατὰ πίστιν συναλλάξαντασ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 142:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION