Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μεγαλοψύχου δὲ δοκεῖ τοῦτο διὰ τὸ περὶ ὀλίγα σπουδάζειν, καὶ ταῦτα μεγάλα, καὶ οὐχ ὅτι δοκεῖ ἑτέρῳ τινί, καὶ μᾶλλον ἂν φροντίσειεν ἀνὴρ μεγαλόψυχοσ, τί δοκεῖ ἑνὶ σπουδαίῳ ἢ πολλοῖσ τοῖσ τυγχάνουσιν, ὥσπερ Ἀντιφῶν ἔφη πρὸσ Ἀγάθωνα κατεψηφισμένοσ τὴν ἀπολογίαν ἐπαινέσαντα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 99:1)
ἀγαθὸσ μὲν γὰρ ἁπλῶσ ἐστι τῷ ἀγαθὸσ εἶναι, φίλοσ δὲ τῷ ἄλλῳ ἀγαθόσ, ἁπλῶσ <δ’> ἀγαθὸσ καὶ φίλοσ, ὅταν συμφωνήσῃ ταῦτ’ ἄμφω, ὥστε ὅ ἐστιν ἁπλῶσ ἀγαθόν, τὸ τούτου ἄλλῳ, εἰ καὶ μὴ ἁπλῶσ μὲν σπουδαίῳ, ἄλλῳ δ’ ἀγαθόσ, ὅτι χρήσιμοσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 78:4)
καὶ γὰρ χρήσιμοσ ἂν εἰή πρὸσ τὴν προαίρεσιν, ὁ μὲν φαῦλοσ πρὸσ τὴν ὑπάρχουσαν τῷ σπουδαίῳ, ὃ δὲ τῷ μὲν ἀκρατεῖ πρὸσ τὴν ὑπάρχουσαν, τῷ δὲ φαύλῳ πρὸσ τὴν κατὰ φύσιν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 89:2)
διὸ ἔνιοι ὁμιλητικοὶ εἰε͂ν ἂν καὶ σπουδαίῳ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 91:3)
δοκεῖ δ’ ἐν ἅπασι τοῖσ τοιούτοισ εἶναι τὸ φαινόμενον τῷ σπουδαίῳ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 70:1)
καθάπερ οὖν πολλάκισ εἴρηται, καὶ τίμια καὶ ἡδέα ἐστὶ τὰ τῷ σπουδαίῳ τοιαῦτα ὄντα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 80:3)
ἑκάστῳ δ’ ἡ κατὰ τὴν οἰκείαν ἕξιν αἱρετωτάτη ἐνέργεια, καὶ τῷ σπουδαίῳ δὴ ἡ κατὰ τὴν ἀρετήν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 81:1)
τῷ μὲν οὖν σπουδαίῳ τὸ κατ’ ἀλήθειαν εἶναι, τῷ δὲ φαύλῳ τὸ τυχόν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων τοῖσ μὲν εὖ διακειμένοισ ὑγιεινά ἐστι τὰ κατ’ ἀλήθειαν τοιαῦτα ὄντα, τοῖσ δ’ ἐπινόσοισ ἕτερα, ὁμοίωσ δὲ καὶ πικρὰ καὶ γλυκέα καὶ θερμὰ καὶ βαρέα καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 58:1)
ὁμοίωσ δὲ φίλῳ μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ ὑπηρετητέον, καὶ εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον χάριν μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ προετέον, ἐὰν ἄμφω μὴ ἐνδέχηται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 19:1)
ἀγαθὸν γὰρ τῷ σπουδαίῳ τὸ εἶναι, ἕκαστοσ δ’ ἑαυτῷ βούλεται τἀγαθά, γενόμενοσ δ’ ἄλλοσ αἱρεῖται οὐδεὶσ πάντ’ ἔχειν ἐκεῖνο τὸ γενόμενον ἔχει γὰρ καὶ νῦν ὁ θεὸσ τἀγαθόν ἀλλ’ ὢν ὅ τι ποτ’ ἐστίν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 44:2)
φυσικώτερον δ’ ἐπισκοποῦσιν ἐοίκεν ὁ σπουδαῖοσ φίλοσ τῷ σπουδαίῳ τῇ φύσει αἱρετὸσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 115:2)
τὸ γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὸν εἴρηται ὅτι τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ ἡδύ ἐστι καθ’ αὑτό.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 115:3)
ἔρρανε δὲ ὁ Ἀλέξανδροσ καὶ μύρῳ σπουδαίῳ καὶ οἴνῳ εὐώδει τὸ δάπεδον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 53 3:1)
πολλάκισ γὰρ εὑρήσεισ ἐν σπουδαίῳ κεράμῳ τὸν ἐκ τῶν καπηλείων οἶνον ἐξεστηκότα·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ. 19:4)
σπουδαίῳ ἐπιτυχεῖν.
(루키아노스, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 2:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION