Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τά τε χρήματα αὐτοῖσ τὰ ἱερὰ ἔπεμπεν ἐκ Δήλου δι’ Ἀριστίωνοσ ἀνδρὸσ Ἀθηναίου, συμπέμψασ φυλακὴν τῶν χρημάτων ἐσ δισχιλίουσ ἄνδρασ, οἷσ ὁ Ἀριστίων συγχρώμενοσ ἐτυράννησε τῆσ πατρίδοσ, καὶ τῶν Ἀθηναίων τοὺσ μὲν εὐθὺσ ἔκτεινεν ὡσ ῥωμαΐζοντασ, τοὺσ δ’ ἀνέπεμψεν ἐσ Μιθριδάτην, καὶ ταῦτα μέντοι σοφίαν τὴν Ἐπικούρειον ἠσκηκώσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 1:5)
ἀλλὰ γὰρ οὐχ ὅδε μόνοσ Ἀθήνησιν, οὐδὲ Κριτίασ ἔτι πρὸ τούτου, καὶ ὅσοι τῷ Κριτίᾳ συμφιλοσοφοῦντεσ ἐτυράννησαν, ἀλλὰ καὶ ἐν Ἰταλίᾳ τῶν πυθαγορισάντων καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ Ἑλλάδι τῶν ἑπτὰ σοφῶν λεγομένων ὅσοι πραγμάτων ἐλάβοντο, ἐδυνάστευσάν τε καὶ ἐτυράννησαν ὠμότερον τῶν ἰδιωτικῶν τυράννων, ὥστε καὶ περὶ τῶν ἄλλων φιλοσόφων ἄπορον ποιῆσαι καὶ ὕποπτον, εἴτε δι’ ἀρετήν, εἴτε πενίασ καὶ ἀπραξίασ τὴν σοφίαν ἔθεντο παραμύθιον, ὧν γε καὶ νῦν πολλοὶ ἰδιωτεύοντεσ καὶ πενόμενοι, καὶ τὴν ἀναγκαίαν ἐκ τῶνδε σοφίαν περικείμενοι, τοῖσ πλουτοῦσιν ἢ ἄρχουσι λοιδοροῦνται πικρῶσ, οὐχ ὑπεροψίασ πλούτου καὶ ἀρχῆσ δόξαν σφίσι μᾶλλον ἢ ζηλοτυπίασ ἐσ αὐτὰ προφέροντεσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5 1:6)
καὶ Δᾶλον ἀμφιρρύταν εἰπόντεσ, ἢ Δία τερπικέραυνον, ἢ πόντον ἐρίβρομον, καὶ παρελθόντεσ ὡσ Ἡρακλῆσ εἰσ Ὑπερβορέουσ ἀφίκετο, καὶ ὡσ Ιἄμοσ ἦν μάντισ παλαιὸσ, ἢ ὡσ τὸν Ἀνταῖον Ἡρακλῆσ, ἢ Μίνωα, ἢ Ῥαδάμυνθυν προσθέντεσ, ἢ Φᾶσιν, ἢ Ἴστρον, ἢ ὡσ αὐτοὶ θρέμματα Μουσῶν εἰσι καὶ ἄμαχοί τινεσ εἰσ σοφίαν ἀναφθεγξάμενοι, αὐταρκῶσ σφίσιν ὑμνῆσθαι νομίζουσι, καὶ οὐδὲ τῶν ἰδιωτῶν οὐδεὶσ πλέον ἐπιζητεῖ παρ’ αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 1:8)
σοὶ μέν γε, εἰ μὴ τὴν πατρίδα ἀτιμάσασ ὡσ οὐκ ἂν γενναίᾳ ψυχῇ πρὸσ ἄσκησιν ἀρετῆσ καὶ παιδείαν ἀρκέσουσαν ξένην εἵλου θεραπεύειν ἑστίαν, τῇ δ’ ὑπάρχει φιλοτιμεῖσθαι δήπουθεν οὐδενὸσ ἧττον, ὅτι σὲ μὴ μόνον ἐνεγκεῖν ηὐτύχησεν, ἀλλὰ καὶ προϊόντα ἤδη τὴν ἡλικίαν παρ’ αὑτῇ κατέσχεν, ἔτι καὶ τῇ περὶ λόγουσ καὶ σοφίαν σπουδῇ μετὰ τῶν ἄλλων ὧν ἔχει καλῶν σὺν ἐκείναισ ἢ πρό γ’ ἐκείνων νικᾶν κριθεῖσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 2:2)
καὶ μὴν οἱ μὲν τὴν σοφίαν αὐτῆσ ἐγκωμιάζουσιν, οἱ δὲ τὰσ ἀποικίασ καταλέγουσιν, ἕτεροι δὲ αὖ τὴν κοινότητα καὶ φιλανθρωπίαν ὑμνοῦσι, καὶ ταῦτα οἱ μὲν τοῖσ συγγράμμασί που τοῖσ ἄλλοισ ἐγκαταμιγνύντεσ, οἱ δ’ ἀπὸ στόματοσ οὑτωσὶ κατὰ τὸ συμβαῖνον τῆσ μνήμησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 3:8)
τὸ γὰρ τοσαύτην μὲν προθυμίαν παρεχομένουσ ὑπὲρ τῆσ ἁπάντων σωτηρίασ, τοσαύτην δὲ εἰσφορὰν εἰσενεγκόντασ τῇ κοινῇ χρείᾳ, πάντα δὲ αὐτοὺσ ὄντασ, καὶ τῶν μὲν πραγμάτων εἰσ τὴν θάλατταν καὶ τὰσ ναῦσ, τῶν δ’ ἐν ταῖσ ναυσὶν εἰσ τὴν πόλιν ἀνακειμένων, τῶν δ’ ἄλλων, ὥσπερ χειμῶνοσ ὡρ́ᾳ, καταφευγόντων πρὸσ τὴν ἐκείνων δύναμιν καὶ ἐπὶ τῆσ ἐκείνων ἀρετῆσ τε καὶ τύχησ ὁρμούντων, καὶ μηδ’ ἂν αὐτῶν, ὅπερ εἶπον, ἐξάρνων γιγνομένων ὡσ οὐχ οὕτωσ ταῦτ’ ἔχει, τοσοῦτον πραότητοσ καὶ μεγαλοψυχίασ προσθεῖναι ὥσθ’ ἑτέροισ ἡγεῖσθαι συγχωρῆσαι τὴν ἐπὶ σχήματοσ ἡγεμονίαν, καὶ μὴ φιλονεικῆσαι, μηδὲ ἃ κἂν οἱ νωθρότατοι τὴν φύσιν εἶπον, κἂν ὑπὲρ αὐτῶν ἕτεροι μηδὲν μήτε φθέγξασθαι μήτε μελλῆσαι μήθ’ ὅλωσ φωνὴν ἔχουσιν ἐοικότασ ὀφθῆναι τούτων ἕνεκα, πῶσ οὐ πᾶσαν ἤδη σοφίαν παρ’ ἐκείνοισ οὖσαν ὡσ ἀληθῶσ ἀποφαίνει καὶ πάντων ἄνδρασ ἀρίστουσ ἐκείνουσ καὶ κατὰ ἔθνη καὶ καθ’ ἕνα καὶ ὁπωσοῦν ἐξετάζοντι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 44:6)
ἀλλὰ μὴν τό γε γνῶναι τὸ μόνον μέλλον διασώζειν ἅπαντα τὰ πράγματα, τὴν σοφίαν λέγω, δι’ ἣν καὶ τῆσ ὑπὸ πάντων ἐν τοῖσ λόγοισ τιμωμένησ τοῖσ ἄρχουσιν εὐπειθείασ τοὺσ πώποτ’ ἐνίκησαν τῷ δόγματι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 49:11)
ἅ γε μὴν ἀπέλαυον τῆσ ἀρχῆσ κατὰ τὴν Οἰβάρου σοφίαν, ὃσ πρῶτοσ εἰπεῖν λέγεται Κύρῳ δυσχεραίνοντι τὴν πολλὴν πλάνην δεῖν αὐτὸν καὶ ἀνάγκην εἶναι πανταχοῖ περιφοιτᾶν τῆσ ἀρχῆσ ἑκόντα τε καὶ ἄκοντα, εἰ μέλλοι βασιλεύειν, ὁρῶντα εἰσ τὴν βύρσαν, ὡσ ἐφ’ ἃ μὲν αὐτῆσ βαίνοι ταπεινὰ ἐγίγνετο καὶ τῆσ γῆσ ἔψαυεν, ἀφ’ ὧν δὲ ἀπαλλάττοιτο, αὖθισ ἀνίστατο καὶ πάλιν πατοῦντοσ ἐταπεινοῦτο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 6:11)
τὴν δ’ Αἰγυπτίων σοφίαν τίσ οὐκ οἶδε τῶν ἐντετυχηκότων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 39:7)
τί δὲ τἄλλα λέγοι τισ ἂν, ἀλλ’ αὐτὴν τὴν πολυτίμητον εἴτ’ ἐπιστήμην εἴτε σοφίαν χρὴ προσειπεῖν, οὐκ αὐτὸσ, ὦ πρὸσ θεῶν, εἰκάζειν περὶ τῶν μεγίστων ὁμολογεῖσ, ὅταν γέ που φῇσ μὴ εἶναι διισχυρίσασθαι, ἀλλ’ ἀφίησ τῷ θεῷ, τἀκριβὲσ εὖ ποιῶν καὶ φιλοσοφῶν ὡσ ἀληθῶσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 40:13)
ἀλλὰ καὶ τὴν Σωκράτουσ εἴτε χρὴ σοφίαν εἴτε φιλοσοφίαν λέγειν, ἢ καί τι ἄλλο, καὶ τοῦτ’ ἄγαμαι, τὸ μὴ καπηλεύειν μηδ’ ἐπὶ τοῖσ βουλομένοισ ὠνεῖσθαι ποιεῖν ἑαυτὸν, μηδ’ οὕτω σφόδρα φάσκειν ἑαυτὸν πεπαιδεῦσθαι ὥστε δουλείαν αὑτοῦ καταψηφίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 29:3)
καίτοι τήν γε ὕστερον τῶν πραγμάτων σοφίαν καὶ τοὺσ ἐπὶ τῆσ ἀδείασ ἐλέγχουσ οὐδὲν ἔχειν φασὶ λαμπρὸν οὐδ’ ὑπερήφανον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 67:15)
οὐ γὰρ ὅτε ἦλθον τὰ λόγια, οὐ τότε πρῶτον ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην, οὐδ’ αὐτοσχεδιάζων, οὐδ’ ἐπὶ τοῦ καιροῦ σοφὸσ ταύτην τὴν σοφίαν, ὥσπερ οἱ θεομάντεισ, γενόμενοσ, ἀλλὰ καὶ πρὶν πέμπειν Ἀθηναίουσ εἰσ Δελφοὺσ καὶ πρὶν τὸν βάρβαρον κινηθῆναι, πάλαι καὶ πόρρωθεν ἐκεῖνοσ ταῦτ’ ἐσκέψατο καὶ συνεῖδε, καὶ ὅπωσ ἐπὶ τοῦ καιροῦ καὶ τῆσ χρείασ μὴ ἀπορήσῃ προὐνοήθη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 72:5)
τοσαῦτα δὴ ἡμῖν καὶ πρὸσ τὴν Ἐφόρου σοφίαν καὶ γνώμην καινὴν εἰρήσθω, ὅτι καὶ μόνοσ ἧφθαί φησι τῆσ ἀληθείασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 23:10)
τοῖσ δὲ μὴ κατ’ εὐθυωρίαν τὸ ἀνάλογον μέτρον, οἱο͂ν εἰ ὃ μὲν σοφίαν δοῦναι ἐγκαλεῖ, ὃ δ’ ἐκείνῳ ἀργύριον, τῇ σοφίᾳ πρὸσ τὸ πλούσιον, εἶτα τί δοθὲν πρὸσ ἑκάτερον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 210:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION