Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ δέ, ὡσ πολιτῶν τε περιφειδόμενον καὶ τῆσ δόξησ ἄξιον ἧσ εἶχεν ἐπὶ σοφίᾳ τε καὶ πραότητι, ἠγάσαντο καὶ ἀντησπάσαντο καὶ ἐσ αὐτὸν μετεβάλοντο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 11 3:6)
Λαβεὼν δέ, ἐπὶ σοφίᾳ γνώριμοσ, ὁ πατὴρ Λαβεῶνοσ τοῦ κατ’ ἐμπειρίαν νόμων ἔτι νῦν περιωνύμου, βόθρον ἐν τῇ σκηνῇ τὸ μέγεθοσ αὐτάρκη σώματι ὀρυξάμενοσ καὶ τὰ λοιπὰ τοῖσ θεράπουσιν ἐντειλάμενοσ ἐπέσκηψε τῇ γυναικὶ καὶ τοῖσ παισί, περὶ ὧν ἐβούλετο, καὶ τὰ γράμματα φέρειν ἔδωκε τοῖσ οἰκέταισ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 17 6:8)
τὸ γὰρ ἀφαιρεῖν τὰσ ἐπιβολὰσ καὶ αὐτοῖσ χρῆσθαι τοῖσ ὀνόμασι καὶ ἀκολουθεῖν τῶν πραγμάτων τῇ φύσει καὶ μὴ δεδιέναι τὴν σμικρότητα αὐτῶν καὶ ταπεινότητα ἁπλῆσ ψυχῆσ καὶ γενναίασ, ὅθεν καὶ λόγων τέχναι εὑρέθησαν, ἐξ ὧν ἐδυνήθη μέγεθοσ προσλαβεῖν καὶ τὰ μὴ ἔχοντα ἐν αὑτοῖσ φύσει μεγέθη, καὶ ποτὲ μὲν τοιαῦτα εἶναι τὰ ἐν αὐτοῖσ ἐμφαινόμενα, τὰ δὲ καὶ ψεῦδόσ τι ἐμφαίνειν, ὥσπερ ἔχει καὶ τοῦτο, ἀεὶ σὺ ἐπισκώπτεισ ἡμᾶσ, ὅτι σὺ μὲν Πρωταγόρᾳ πολὺ ἀργύριον δέδωκασ ἐπὶ σοφίᾳ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 2:3)
τούτοισ δὴ πᾶσιν ἐφέστηκεν οὗτοσ ὁ θεὸσ, ἐξ ἀρχῆσ τε ἡμᾶσ ἄγων εἰσ φῶσ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀρχὴν καὶ γενομένοισ ὅπωσ ἕκαστα ὑπάρξει προνοούμενοσ, τὴν μὲν ψυχὴν σοφίᾳ κοσμῶν ἡμῶν, ἣ μόνη τὴν πρὸσ θεοὺσ συγγένειαν ἀνθρώποισ δείκνυσι καὶ ᾗ τῶν ἄλλων θνητῶν ἢ ζώων διαφέρομεν, ἣ θεῶν τε αὐτῶν ἔννοιαν ἔδωκεν ἀνθρώποισ καὶ ἱερὰ καὶ τελετὰσ καὶ τιμὰσ πάσασ εὑρ͂εν, ἔτι δὲ νόμουσ καὶ πολιτείαν καὶ μηχανήματα πάντα καὶ τέχνασ πάσασ ἐδίδαξε καὶ κατεστήσατο, καὶ ψευδοῦσ καὶ ἀληθοῦσ ἔδωκε διάγνωσιν, ὡσ δ’ εἰπεῖν, ἐποίησε τὸν βίον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 5:12)
τὴν μὲν δὴ ψυχὴν, ὅπερ εἶπον, σοφίᾳ καθαίρων, τὸ δὲ σῶμα ὑγίειαν διδοὺσ σώζει, ἧσ χωρὶσ οὔτε τοῖσ τῆσ ψυχῆσ ἀγαθοῖσ χρῆσθαι οὔτ’ ἄλλησ οὐδεμιᾶσ εὐτυχίασ ἀπολαύειν ἔστι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 6:1)
ἔτι τοίνυν τὸ μὲν νικᾶν ἐν ταῖσ μάχαισ καὶ τοῖσ φαύλοισ πολλάκισ περιγίγνεται, φρονήσει δὲ καὶ σοφίᾳ κρατεῖν δύνασθαι μόνων ἐστὶ τῶν εἰδότων βουλεύεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 11:1)
ὦ πάντασ βασιλέασ παρεληλυθὼσ, σοφίᾳ μὲν τοὺσ σοφοὺσ, ἀνδρείᾳ δὲ τοὺσ ἀνδρείουσ, εὐσεβείᾳ δὲ τοὺσ ἐπὶ ταύτῃ διαφέροντασ, εὐτυχίᾳ δὲ τοὺσ εὐτυχεστάτουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 12:7)
ἡ μὲν γὰρ σοφίᾳ νικᾶν ἔδωκε τῇ πόλει, ὁ δὲ ταῖσ ναυμαχίαισ οὐ μόνον τοὺσ ἀνταγωνιστὰσ νικᾶν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ τῶν αὐτῶν μετασχόντασ, οἶμαι δὲ καὶ οἷσ ὅλωσ ἀγῶνεσ καὶ νῖκαι ναυτικαὶ γεγόνασιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 16:11)
ἀλλὰ μὴν ἑπτά γε ἀνδρῶν, ἵνα μηδὲ τοῦτο παρῶμεν, ἐνδόξων ἐπὶ σοφίᾳ γενομένων, εἷσ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ γέγονε, καὶ δυοῖν ἀρίστοιν νομοθέταιν ἅτεροσ αὐτὸσ οὗτοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 99:16)
ἀλλὰ τὸ τοὺσ μὲν βαρβάρουσ ταῖσ περιουσίαισ καὶ ταῖσ δυνάμεσιν ὑπερβαλέσθαι, τοὺσ δὲ Ἕλληνασ σοφίᾳ καὶ σωφροσύνῃ παρελθεῖν, μέγα μοι δοκεῖ καὶ παντελὲσ εἰσ ἀρετῆσ εἶναι λόγον καὶ παντὸσ ἀγώνισμα λαμπρότερον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 12:11)
εἰ γὰρ ἦν, ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἦν ἂν, οἳ πλεῖστον δή που τῶν γε ἄλλων σοφίᾳ διήνεγκαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 15:4)
θαυμαστὴ ἄρ’ ἦν καὶ ἡ περὶ τοῦτο σοφία καὶ παράδειγμα εἰσ τὸ παντελὲσ οὐκ ἔχει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 21:3)
ἀλλ’ οἶμαι πάντα ταῦτα τῶν φυρόντων ἐστὶ τὰ ὀνόματα, καὶ διῄρηται σοφία καὶ κακουργία, σωφροσύνη καὶ βλακεία, δικαιοσύνη τε καὶ εὐήθεια, ἀνδρεία καὶ θρασύτησ, οὐδέτερον δέ γε οὔτε καλὸν οὔτε προσῆκον, οὔτε τὰσ κακίασ ὑποκορίζεσθαι τῷ τῆσ ἀρετῆσ ὀνόματι οὔτε τὰσ ἀρετὰσ φαυλίζειν τὰ τῆσ κακίασ ἑκάστῃ παρατιθέντα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 111:4)
ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἡ Θεμιστοκλέουσ, ὥσ φησι Πλάτων, διακονία καὶ κολακεία, ὡσ δ’ ἡ κοινὴ ψῆφοσ τῶν Ἑλλήνων, σοφία καὶ πρόνοια διεκώλυσε καὶ τάξιν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ ἐπέθηκεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 82:5)
ἢ πρὸσ τῶν θεῶν αὐτῶν, ὅταν μὲν δέῃ Σωκράτη σοφώτατον εἶναι δοκεῖν, εἰσ ἀξιόχρεων μάρτυρα ἀνοίσομεν τὸν θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖσ καὶ τοῖσ λογίοισ ἰσχυριούμεθα, ἃ Χαιρεφῶν καὶ ὀλίγοι τινὲσ ᾔδεσαν, οἷσ ἔμελε Σωκράτουσ, ὧν δ’ οἱ Ἕλληνεσ ἅπαντεσ μάρτυρεσ καὶ ἃ τῶν πώποτε κοινότατα ἐφθέγξατο ἡ Πυθία καὶ οἷσ ἅπαντα τὰ μέλλοντα ἠκολούθησε, ταῦτα δὲ οὐδαμοῦ θήσομεν εἰσ λόγον, οὐδὲ τῇ Θεμιστοκλέουσ σοφίᾳ μέγιστα εἶναι μαρτύρια συγχωρησόμεθα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 96:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION